Wydanie 1-2/2012

Palestra
1-2/2012

Na okładce dzieło autorstwa Alfonsa Muchy (1860–1939)

Pełny spis treści

Palestra 1-2/2012, s. 11 - 22

Nowelizacja art. 53(1) k.p.c. w świetle postulatu urzeczywistnienia konstytucyjnej zasady prawa do sądu (art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej)

Jarosław Zawrot

Wprowadzony nowelą z 2 lipca 2004 r. model postępowania o wyłączenie sędziego (art. 53(1) k.p.c. stał się od samego początku przedmiotem licznych kontrowersji. Powstawały one w wyniku prób oceny konstytucyjności przepisu oraz związanych z tą oceną sporów na tle jego wykładni.

Palestra 1-2/2012, s. 23 - 29

Problemy kolizyjne przepisów o zapisie windykacyjnym

Marcin Kłoda

23 października 2011 r. weszła w życie ustawa z 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw. Jej art. 1 pkt 1 i 2 zmienia art. 156 i 510 § 2 k.c., zastępując wzmianki o zapisie wzmiankami o zapisie zwykłym; nie zmienia to merytorycznego sensu tych przepisów, skoro pojęcie zapisu w rozumieniu przepisów dotychczasowych odpowiada pojęciu zapisu zwykłego w rozumieniu k.c. zmienionego nowelą.

Palestra 1-2/2012, s. 30 - 38

Wstąpienie w stosunek najmu a Konstytucja RP

Piotr Kociubiński

Instytucja tzw. wstąpienia w stosunek najmu jest jedną z wywołujących największe emocje na tle uregulowań poświęconych tej podstawowej umowie regulującej prawo do korzystania z lokalu mieszkalnego i chyba nie ma sądu rejonowego w Polsce, który nie miałby „na biegu” choć jednej sprawy, której roszczenie procesowe nie opierałoby się materialnie na art. 691 Kodeksu cywilnego tudzież którymś z jego poprzedników.

Palestra 1-2/2012, s. 39 - 48

Zaskarżalność postanowień w przedmiocie wyłączenia sędziego w procesie cywilnym (cz. 2)

Joanna Derlatka

Zgodnie z wykładnią literalną przepisu art. 394 § 1 pkt 10 k.p.c. nie wywołuje wątpliwości zaskarżalność postanowień oddalających wniosek o wyłączenie sędziego pochodzących od sądu rejonowego oraz sądu okręgowego działającego w pierwszej instancji. Na zasadzie argumentum a contrario należy przyjąć brak zaskarżalności wobec postanowień o powyższej treści sądu okręgowego działającego w drugiej instancji, sądu apelacyjnego i SN.

Palestra 1-2/2012, s. 49 - 55

Kontratyp karcenia małoletnich po wprowadzeniu prawnego zakazu stosowania wobec nich kar cielesnych

Radosław Krajewski

W literaturze prawniczej, jak i w języku prawniczym, określenie „kontratyp” używane jest w stosunku do okoliczności wyłączających bezprawność czynu, a więc takich, przy których czyn wypełniający znamiona czynu zabronionego nie jest jednak nim w rzeczywistości, ponieważ na mocy przepisu prawnego lub utartej praktyki postępowania działania takie uważane są za zgodne z prawem. Po raz pierwszy pojęcia tego użył W. Wolter, który mianem tym określił typowe okoliczności wykluczające bezprawność czynu.

Palestra 1-2/2012, s. 56 - 69

O odszkodowaniu za niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie. Uwagi na tle wyroku ETPCz z 10 maja 2011 r. w sprawie Włoch nr 2 p. Polsce

Małgorzata Wąsek-Wiaderek

Celem tego artykułu jest wskazanie konsekwencji wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawie Włoch nr 2 p. Polsce dla wykładni i stosowania przepisów rozdziału 58 k.p.k., dotyczących odszkodowania za niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie. Podjęta zostanie też próba zdefiniowania, jak w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka jest rozumiane prawo do odszkodowania, wyrażone w art. 5 ust. 5 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.

Palestra 1-2/2012, s. 70 - 79

Psychologiczna analiza treści zeznań świadków i ocena ich wiarygodności

Bartosz Wojciechowski

Przyjmuje się, że wiarygodność to: „przypisywany przez przesłuchującego stopień prawdopodobieństwa, z jakim informacje zawarte w zeznaniu świadka (lub w poszczególnych jego fragmentach) opisują stan faktyczny, prawdziwy”. W konsekwencji wiarygodność informacji zawartych w danym zeznaniu, to znaczy przypisywane mu prawdopodobieństwo trafności odzwierciedlenia stanu faktycznego, może być przedstawiona jako punkt na osi o biegunach: niewiarygodne (fałszywe) – wiarygodne (prawdziwe).

Palestra 1-2/2012, s. 80 - 88

Kilka uwag na temat wyroku uniewinniającego

Anna Tęcza-Paciorek

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie kilku uwag dotyczących formuły wyroków uniewinniających w Polsce w świetle zasady domniemania niewinności, zwłaszcza z uwagi na treść wspomnianych orzeczeń oraz sposoby informowania o nich społeczeństwa.

Palestra 1-2/2012, s. 89 - 95

Kontrola sądowa nad postępowaniem dyscyplinarnym wobec adwokatów i aplikantów adwokackich

Radosław Baszuk

Przepisy art. 91a–d ustawy Prawo o adwokaturze w postępowaniu dyscyplinarnym wobec adwokatów i aplikantów adwokackich przewidują kasację do Sądu Najwyższego od orzeczenia wydanego w drugiej instancji przez Wyższy Sąd Dyscyplinarny. Przyjęte rozwiązanie normatywne jest kwestionowane jako niezapewniające pełnego zakresu kontroli sądowej nad postępowaniem dyscyplinarnym. Argument taki podniesiony został przez autorów Założeń do nowego Prawa o adwokaturze „Nowa Adwokatura”. Rzecznik Praw Obywatelskich we wniosku do Trybunału Konstytucyjnego z 4 marca 2010 r. wystąpił o stwierdzenie niezgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej przepisów ustaw Prawo o adwokaturze, Prawo o notariacie, o radcach prawnych, o prokuraturze – w zakresie, w jakim przepisy te określają podstawy kasacji w postępowaniach dyscyplinarnych. Wniosek ten oczekuje na rozstrzygnięcie w Trybunale. Sprawa nosi sygnaturę K 9/10. Zwraca się także uwagę na konieczność zapewnienia zgodności przepisów ustawy z art. 9 Dyrektywy 98/5/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 16 lutego 1998 r., mającej na celu ułatwienie stałego wykonywania zawodu prawnika w państwie członkowskim innym niż państwo uzyskania kwalifikacji zawodowych. Dyrektywa dotyczy wykonywania zawodu prawnika w państwie członkowskim innym niż państwo uzyskania kwalifikacji zawodowych, zatem nie wymaga wprost od polskiego prawodawcy, aby zagwarantował dostęp do sądu w postępowaniu dyscyplinarnym polskim prawnikom. Należy jednak zgodzić się z poglądem, że byłoby paradoksem, gdyby gwarantować dostęp do sądu prawnikom zagranicznym, a jednocześnie pozbawić takiej ochrony prawników, którzy uzyskali kwalifikacje zawodowe w Polsce.

Palestra 1-2/2012, s. 96 - 100

Niedopuszczalność pozostawienia pisma w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia, gdy nowy adres jest sądowi znany

Karol Weitz

Doręczenia adresatom pism sądowych i procesowych w postępowaniu cywilnym powinny być dokonywane we właściwym miejscu. Jedną z przesłanek przestrzegania tego istotnego założenia jest to, aby (aktualny) adres, pod który można dokonać doręczenia, znany był podmiotowi odpowiedzialnemu za dokonanie doręczenia, którym z reguły jest sąd (art. 131 § 1 k.p.c.).

Palestra 1-2/2012, s. 101 - 107

Glosa do uchwały Sądu Najwyższego z 22 października 2010 r., III CZP 76/10

Michał Warciński

Teza glosowanej uchwały brzmi: Najbliższemu członkowi rodziny zmarłego przysługuje na podstawie art. 448 k.c. w zw. z art. 24 § 1 k.c. zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę, gdy śmierć nastąpiła na skutek deliktu, który miał miejsce przed dniem 3 sierpnia 2008 r.

Palestra 1-2/2012, s. 108 - 115

Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z 17 września 2010 r., II CSK 94/10

Marcin Łolik

Teza glosowanego wyroku brzmi: 1. Stopa życiowa poszkodowanego czynem niedozwolonym nie może wyznaczać wysokości rekompensaty za wyrządzoną mu krzywdę. 2. Sąd musi uwzględnić wszystkie okoliczności danego zdarzenia, a zwłaszcza rodzaj obrażeń i rozmiar związanych z nimi cierpień fizycznych i psychicznych, stopień kalectwa, poczucie nieprzydatności, konieczność korzystania ze wsparcia bliskich. Zadośćuczynienie powinno spełniać funkcję kompensacyjną.

Palestra 1-2/2012, s. 116 - 124

Glosa do uchwały Sądu Najwyższego z 23 marca 2011 r., I KZP 32/10

Maciej Pasiniewicz

Glosowana uchwała Sądu Najwyższego dotyczy niezwykle delikatnej materii, jaką jest limitacja dopuszczalnego wkroczenia organów państwowych przy użyciu kontroli operacyjnej w sferę konstytucyjnie chronionych wolności (głównie ochrony tajemnicy komunikowania się), a także późniejsze legalne wykorzystanie tak zdobytych informacji w postępowaniu sądowym.

Palestra 1-2/2012, s. 125 - 131

Glosa do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 marca 2010 r., II FSK 1791/2008

Konrad Żbikowski

Teza glosowanego orzeczenia brzmi: 1. Na podstawie umowy o pracę, przewidującej poświęcanie przez skarżącego 60% czasu pracy na pracę twórczą, nie sposób wykazać, czy w jej wyniku jakiekolwiek utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w ogóle powstały, a jeśli powstały, to ile, jakie i jak zostały wynagrodzone. Praca twórcza cechuje się bowiem tym, że jej rezultat jest niepewny, toteż poświęcenie na nią określonego czasu wcale nie świadczy o uzyskaniu zamierzonych efektów w postaci stworzenia utworu. 2. Dla zastosowania normy kosztów uzyskania przychodów określonej w art. 22 ust. 9 pkt 3 u.p.d.o.f. konieczne jest, by umowa o pracę przewidywała rozróżnienie wynagrodzenia na część związaną z wykonywaniem obowiązków pracowniczych i część honoraryjną, związaną z korzystaniem z praw autorskich za eksploatację dzieła w określony sposób i na określonym polu.

Palestra 1-2/2012, s. 132 - 137

Przegląd orzecznictwa Sądu Najwyższego z zakresu prawa i postępowania cywilnego

Zbigniew Strus

Czas nie sprzyja pacjentom. Świadectwem są spory na tle odmowy NFZ zapłaty zakładom opieki zdrowotnej za „nadwykonania”, czyli spory wywołane żądaniem instytucji będącej organizatorem opieki zdrowotnej od zakładów leczniczych odmawiania pomocy pacjentom ubezpieczonym zdrowotnie i wymagającym leczenia (sic!).

Palestra 1-2/2012, s. 138 - 143

Przegląd orzecznictwa Izby Karnej Sądu Najwyższego

Michał Hudzik

W postanowieniu z 30 listopada 2011 r., I KZP 16/11, Sąd Najwyższy przyjął, że: „Określony w art. 45 § 1 k.k. środek karny przepadku korzyści majątkowej lub jej równowartości orzeka się wobec współsprawców przestępstwa w częściach, w jakich według dokonanych ustaleń faktycznych osiągnięta wspólnie korzyść majątkowa im przypadła. W razie trudności z dokładnym ustaleniem wartości udziałów w korzyści majątkowej osiągniętej przez poszczególnych współsprawców orzeka się przepadek tej korzyści lub jej równowartości w częściach równych”.

Palestra 1-2/2012, s. 144 - 148

Przegląd orzecznictwa Sądu Najwyższego – Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych

Waldemar Gujski

Praktyka życia gospodarczego zasadnie dowodzi, że niektóre założenia, leżące u podstaw kodyfikacji prawa pracy, w aktualnych realiach kompletnie się nie sprawdzają. Założenia te, przyjęte przez ustawodawcę przy uchwalaniu w dniu 24 czerwca 1974 r. Kodeksu pracy, zostały zupełnie zapoznane.

Palestra 1-2/2012, s. 149 - 154

Przegląd orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego

Zbigniew Szonert

FORMUŁOWANIE W JĘZYKU POLSKIM I NALEŻYTE OGŁASZANIE NORM PRAWA WSPÓLNOTOWEGO UE WARUNKIEM ICH OBOWIĄZYWANIA

Palestra 1-2/2012, s. 155 - 161

Przegląd orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego

Michał Jackowski

Palestra 1-2/2012, s. 162 - 170

Europejski Trybunał Praw Człowieka – przegląd orzecznictwa (lipiec–wrzesień 2011 r.)

Marek Antoni Nowicki

System Konwencji jest subsydiarny wobec systemów krajowych ochrony praw człowieka. Tak więc najpierw sądy krajowe muszą mieć możliwość rozpatrzenia kwestii zgodności prawa krajowego z Konwencją, a następnie – jeśli skarga zostanie jednak wniesiona do Trybunału – należy umożliwić mu skorzystanie z poglądów sądów krajowych będących w bezpośrednim i stałym kontakcie z żywotnymi siłami swoich krajów. Ważne więc jest, aby argumenty rządu przed sądami krajowymi nie odbiegały od tych przed Trybunałem. Rząd nie może przedstawiać Trybunałowi argumentów niezgodnych z jego stanowiskiem prezentowanym przed sądami krajowymi.

Palestra 1-2/2012, s. 171 - 181

Godność w orzecznictwie sądów unijnych. W kierunku jurysprudencji konstytucyjnej

Tomasz Tadeusz Koncewicz

W chwili obecnej jesteśmy świadkami powstawania globalnego ius commune praw człowieka, którego punktem centralnym jest godność człowieka i poszanowanie dla jego praw.

Palestra 1-2/2012, s. 182 - 183

Czy prawomocne oddalenie powództwa wytoczonego na podstawie art. 10 u.k.w.h. stwarza stan rzeczy osądzonej dla późniejszego powództwa o ustalenie stanu własności na podstawie art. 189 k.p.c.?

Ewa Stawicka

Zagadnienie wzajemnej relacji pomiędzy powództwami znajdującymi oparcie w treści art. 10 u.k.w.h. a tymi, które wytaczane są na podstawie art. 189 k.p.c., było wielokrotnie przedmiotem wypowiedzi orzecznictwa Sądu Najwyższego, szczególnie często w okresie ostatnich kilkunastu lat. Prezentowane bywają w nim dwie rozbieżne koncepcje. Pierwsza – wedle której żądanie uzgodnienia treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym stanowi szczególną odmianę powództwa o ustalenie. I druga – oparta na argumentowaniu, że roszczenie z art. 10 u.k.w.h. realizuje inny cel aniżeli ustalenie istnienia bądź nieistnienia prawa, ponieważ w wyniku jego rozpoznania przez sąd powstaje skutek prawnorzeczowy; innymi słowy – że jest to rodzaj actio in rem, w którym wydanie orzeczenia zastępuje oświadczenie woli osoby błędnie wpisanej w księdze wieczystej.

Palestra 1-2/2012, s. 184 - 187

Czy dopuszczalne jest formułowanie przez obrońcę zarzutu odwoławczego naruszenia prawa procesowego, w sytuacji gdy nie oponował przeciwko określonej wadliwości postępowania?

Antoni Bojańczyk

1. Problem związku pomiędzy uprzednią, procesową aktywnością obrońcy (bądź jej brakiem) i zwalczaniem określonej wadliwości prawnej a dopuszczalnością osnucia wokół takiego naruszenia prawa zarzutu odwoławczego jest nie tylko zupełnie fundamentalny dla postępowania odwoławczego, ale też dotyka aksjologicznie najbardziej wrażliwych i dyskusyjnych aspektów modelu postępowania karnego. I to modelu postępowania karnego w ogóle, procesu karnego rozumianego jako system normatywny oparty na określonych założeniach aksjologicznych, nie tylko zaś modelu postępowania o d w o ł a w c z e g o. Próba dogłębnej analizy tego zagadnienia niechybnie musi prowadzić do odsłonięcia wielu bardzo istotnych zagadnień procesowych, także de lege lata, w przewadze zresztą dyskusyjnych. Ich pełna analiza z oczywistych względów nie jest możliwa w tym miejscu, już to ze względu na praktyczny charakter niniejszego cyklu, już to z powodu ograniczonej objętości niniejszych wypowiedzi. Mając świadomość tych ograniczeń, trzeba jednak, choćby w najzwięźlejszy sposób, zaprezentować najistotniejsze kwestie związane z tytułowym pytaniem.

Palestra 1-2/2012, s. 188 - 193

Formułowanie pytań do biegłego

Wojciech Kotowski

W praktyce niezwykle ważny jest sposób formułowania pytań do biegłego, a ściślej – ich czytelność i jednoznaczność. Nie mogą to być pytania ogólne typu: „co było przyczyną wypadku” lub „w jakim stopniu uczestnicy wypadku przyczynili się do jego zaistnienia”, a także „jakie zasady bezpieczeństwa i przez którego uczestnika wypadku zostały naruszone”. Pytania te z punktu widzenia merytorycznego są pozbawione sensu, świadczą równocześnie o tym, że prowadzący czynności nie wie, czego nie wie, a więc o co pytać, i równocześnie chciałby, żeby biegły rozwiązał za niego problem i wytypował sprawcę. Biegły wówczas w swoim sprawozdaniu streszcza dowody osobowe, a następnie dokonuje ich analizy, wkraczając w materię prawną ustawowo zarezerwowaną dla organu procesowego.

Palestra 1-2/2012, s. 194 - 200

Prawo rzymskie w Tadżykistanie

Witold Wołodkiewicz

W dniach od 13 do 17 października 2011 roku felietonista „Palestry” przebywał w Duszanbe w Tadżykistanie na międzynarodowym Euroazjatyckim seminarium prawa rzymskiego. Spotkanie to zostało zorganizowane z inicjatywy włoskiego zespołu badawczego imienia Giorgia La Piry, powstałego w roku 1972 i kierowanego przez prof. Pierangela Catalano, kierującego Gruppo di ricerca sulla diffusione del diritto romano Uniwersytetu Roma I „La Sapienza”. Organizatorami tadżyckimi byli: Wydział Prawa Narodowego Uniwersytetu w Duszanbe oraz prezes Trybunału Konstytucyjnego Republiki Tadżykistanu – prof. Machkam Machmudov.

Palestra 1-2/2012, s. 201 - 211

Sprawozdawcy "Kuriera Warszawskiego"

Stanisław Milewski

W okresie między powstaniem listopadowym a styczniowym nad Królestwem Polskim zapadła noc paskiewiczowska, okres represji i smutku oraz absolutnego zastoju. „Kurier Warszawski” przypominał w tym okresie tablicę z ogłoszeniami oberpolicmajstra, zwłaszcza gdy w latach 1856–1860 pełnił tę funkcję Władimir Aniczkow. Przez kilka lat po powstaniu listopadowym Warszawa żyła procesami karnymi, które wytoczono insurgentom za „bunt przeciwko prawowitej władzy”; wstyd powiedzieć, ale oskarżali ich i sądzili niegodni tego miana rodacy, bo tak zażyczył sobie Mikołaj I.

Palestra 1-2/2012, s. 212 - 213

Gwałtu, co się dzieje, czyli...

Marian Filar

W naszym prawie piszczało od zawsze. Ale piski, które dochodzą z niego ostatnio, dadzą się chyba porównać tylko z piskami myszy podczas sławetnej konsumpcji niejakiego króla Popiela.

Palestra 1-2/2012, s. 214 - 218

Polacy to ludzie łagodni

Andrzej Tomaszek

Palestra 1-2/2012, s. 219 - 225

O nowym opracowaniu historii Adwokatury polskiej

Andrzej Bąkowski

W pierwszej dekadzie stycznia 2012 r. z połączonej inicjatywy Naczelnej Rady Adwokackiej, Ośrodka Badawczego Adwokatury i Redakcji „Palestry” ukazała się dość dawno oczekiwana publikacja autorstwa dr. Adama Redzika i adw. dr. Tomasza J. Kotlińskiego Historia Adwokatury.

Palestra 1-2/2012, s. 226 - 233

Mroczna strona nadwrażliwości

Marek Sołtysik

Palestra 1-2/2012, s. 234 - 242

Gabriel Szerszeniewicz (1863–1912) – jego życie i pogląd na kwestię poszanowania prawa. W związku ze stuleciem śmierci

Marcin Zieliński

Niewątpliwie najbardziej znanym polskim prawnikiem Cesarstwa Rosyjskiego był Leon Petrażycki, którego osobie i dziełom poświęcone są liczne monografie, artykuły i inne prace naukowe . Jednak obok L. Petrażyckiego istniała dość liczna grupa Polaków, którzy wpłynęli na rozwój nauki prawa rosyjskiego. Do owej grupy należał Gabriel Szerszeniewicz, który jest uznawany za jednego z najbardziej wpływowych cywilistów ostatnich dekad carskiej Rosji oraz za współtwórcę idei państwa prawa w Rosji . Poniższy krótki artykuł ma zadanie przedstawić sylwetkę naukowca, a także jego poglądy na temat przestrzegania prawa.

Palestra 1-2/2012, s. 243 - 248

Ferdinand von Schirach. Wybitny przedstawiciel adwokatury niemieckiej i jego książka

Jan Bądkowski

Palestra 1-2/2012, s. 249 - 253

Przemysław Drapała, Prowadzenie cudzych spraw bez zlecenia. Konstrukcja prawna

Grzegorz Blicharz

Palestra 1-2/2012, s. 253 - 254

Tomasz J. Kotliński, Historia Krakowskiej Izby Adwokackiej

Stanisław Jaźwiecki

Palestra 1-2/2012, s. 255 - 258

Zjazd Katedr Postępowania Karnego, Łódź, 19–21 września 2011 r.

Monika Zbrojewska
Bernard Piechota

W dniach 19–21 września 2011 r. w przypominającym kształtem znak paragrafu budynku Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego odbył się, objęty honorowym patronatem Ministerstwa Sprawiedliwości oraz Prokuratury Generalnej, Zjazd Katedr Postępowania Karnego. Tematem zjazdu były funkcje procesu karnego z uwzględnieniem aspektu prawa karnego skarbowego i europejskiego.

Palestra 1-2/2012, s. 258 - 263

Konferencja naukowa „Profesor Marian Cieślak – dzieło i kontynuacje”, Gdańsk, 11–12 października 2011 r.

Marta Flis-Świeczkowska

W dniach 11–12 października 2011 r. na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego odbyła się konferencja naukowa pt. „Profesor Marian Cieślak – dzieło i kontynuacje”, zorganizowana przez Katedrę Prawa Karnego Procesowego i Kryminologii Wydziału Prawa i Administracji UG.

Palestra 1-2/2012, s. 263 - 264

Konferencja „Pomoc prawna z urzędu w postępowaniu karnym w Unii Europejskiej”, Warszawa, 5–6 grudnia 2011 r.

Robert Rynkun-Werner

W dniach 5–6 grudnia 2011 r. w Warszawie w Centrum Nauki Kopernik odbyła się zorganizowana przez Polską Prezydencję w Radzie UE we współpracy z Ministerstwem Sprawiedliwości, Komisją Europejską, Europejską Akademią Prawa oraz Europejską Radą Adwokatów i Stowarzyszeń Prawniczych (CCBE) konferencja pt. „Pomoc prawna z urzędu w postępowaniu karnym w Unii Europejskiej”. Konferencja adresowana była do adwokatów, sędziów, prokuratorów, urzędników Ministerstwa Sprawiedliwości, organizacji pozarządowych oraz naukowców zajmujących się tą tematyką. Zgromadziła ponad 200 uczestników z ponad 20 krajów Europy.

Palestra 1-2/2012, s. 265 - 267

Posiedzenie plenarne Naczelnej Rady Adwokackiej

Andrzej Bąkowski

Palestra 1-2/2012, s. 267 - 269

Z prac Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej

Andrzej Bąkowski

Palestra 1-2/2012, s. 270 - 271

Finał Ogólnopolskiego Konkursu Krasomówczego Aplikantów Adwokackich im. Stanisława Mikke

Krystyna Skolecka-Kona

W dniach 25–26 listopada 2011 r. w Warszawie odbył się Finał Ogólnopolskiego Konkursu Krasomówczego Aplikantów Adwokackich im. adw. Stanisława Mikke, którego organizatorem była Okręgowa Rada Adwokacka w Warszawie oraz Naczelna Rada Adwokacka i Ośrodek Badawczy Adwokatury im. W. Bayera, pomysłodawcy i twórcy tradycji krasomówczych konkursów.

Palestra 1-2/2012, s. 272 - 276

Czy redakcja tekstu uprawnia do współautorstwa?

Jakub Bartosiak

25 maja 2011 r. Sąd Najwyższy wydał interesujący dla zainteresowanych prawem autorskim wyrok. W orzeczeniu o sygnaturze II CSK 527/10 sąd uznał, że weryfikacja merytoryczna pracy naukowej, polegająca na usunięciu z niej wątpliwych naukowo fragmentów, uprawnia do uznania osób dokonujących takiej weryfikacji za współautorów.

Palestra 1-2/2012, s. 277 - 278

I Ogólnopolskie Forum Aplikantów Adwokackich

Magdalena Pomianowska

W dniu 3 grudnia 2011 r. w Szczecinie po raz pierwszy w historii polskiej adwokatury odbyło się spotkanie aplikantów reprezentujących izby adwokackie z całej Polski – I Ogólnopolskie Forum Aplikantów Adwokackich. W ramach forum przeprowadzono trzy debaty dotyczące szkolenia aplikantów, misji społecznej adwokatury i zasad wykonywania zawodu adwokata w Europie i Stanach Zjednoczonych w aspekcie wyzwań etycznych i moralnych.

Palestra 1-2/2012, s. 279 - 279

Izba katowicka - Ślubowanie aplikantów adwokackich 28 grudnia 2011 r. w sali Sejmu Śląskiego w Katowicach

W dniu 28 grudnia 2011 r. w sali Sejmu Śląskiego w Katowicach odbyło się ślubowanie aplikantów adwokackich izb adwokackich w Katowicach i Opolu. Uroczystość prowadził dziekan Izby Adwokackiej w Katowicach – adwokat Roman Kusz. Ślubowanie od 155 aplikantów izby katowickiej i 13 izby opolskiej odebrali dziekani Roman Kusz i Cezary Goryszewski, którzy następnie w swych wystąpieniach pogratulowali dokonanego wyboru i życzyli powodzenia na obranej drodze życia zawodowego.

Palestra 1-2/2012, s. 279 - 281

Izba płocka - Sprawozdanie ze Środowiskowego Konkursu Krasomówczego, zorganizowanego przez Izbę Adwokacką w Płocku w dniach 2–3 września 2011 r.

Paweł Lewandowski

Pięknie i mądrze mówić to marzenie każdego adwokata. Najlepiej, aby to piękne mówienie odnosiło skutek na salach sądowych. Aby pomóc aplikantom adwokackim zdobyć doświadczenie, okręgowe rady adwokackie przeprowadzają konkursy krasomówcze – izbowe i środowiskowe, których zwieńczeniem jest organizowany przez Naczelną Radę Adwokacką konkurs krajowy.

Palestra 1-2/2012, s. 281 - 281

Izba wrocławska - Ślubowanie adwokatów Izby wrocławskiej, 27 października 2011 r.

Łukasz Kłak

W dniu 27 października 2011 r. w auli Leopoldina Uniwersytetu Wrocławskiego odbyła się uroczystość złożenia ślubowania przez 57 nowych adwokatów izby wrocławskiej, którzy w czerwcu tego roku z powodzeniem zdali egzamin adwokacki.

Palestra 1-2/2012, s. 281 - 282

Izba wrocławska - Ślubowanie aplikantów adwokackich 10 stycznia 2012 r.

Karol Rusin

10 stycznia br. w głównym gmachu Uniwersytetu Wrocławskiego Oratorium Marianum miało miejsce uroczyste ślubowanie 126 nowych aplikantów izby wrocławskiej.

Palestra 1-2/2012, s. 282 - 282

Izba wrocławska - Wieczór Zaduszny w Okręgowej Radzie Adwokackiej

Sylwia Prokopowicz

5 listopada 2011 r. w Klubie Adwokata w Okręgowej Radzie Adwokackiej we Wrocławiu miało miejsce pełne zadumy i refleksji spotkanie, poświęcone pamięci zmarłych Adwokatów. Rzecznik dyscyplinarny ORA adw. Edward Gorzelańczyk, rozpoczynając spotkanie, podkreślił wagę i znaczenie organizowania takich uroczystości.

Palestra 1-2/2012, s. 283 - 284

Izba szczecińska - Jubileusz Izby Adwokackiej w Szczecinie

Piotr Dobrołowicz

W dniu 3 grudnia 2011 r. w hotelu Radisson Blu odbyły się obchody 60-lecia Izby Adwokackiej w Szczecinie. Oprócz członków miejscowej palestry udział w uroczystościach wzięli goście z całego kraju, m.in. prezes NRA Andrzej Zwara, członkowie Prezydium i Naczelnej Rady Adwokackiej oraz dziekani izb: bydgoskiej, gdańskiej, koszalińskiej, łódzkiej, opolskiej, płockiej i warszawskiej.

Palestra 1-2/2012, s. 284 - 284

Izba warszawska - Koncert z okazji Dnia Niepodległości Polski 10 listopada 2011 r.

Mariusz Woliński

W siedzibie Okręgowej Rady Adwokackiej w Warszawie z inicjatywy przewodniczącej Komisji Klubowej ORA adw. Anisy Gnacikowskiej w dniu 10 listopada 2011 r. odbył się koncert z okazji Dnia Niepodległości Polski. Wieczór ten wypełniony został muzyką Jana Ignacego Paderewskiego (premier i minister spraw zagranicznych RP w 1919 r.).

Palestra 1-2/2012, s. 285 - 286

Adwokat Stanisław Mikke laureatem Nagrody im. Edwarda J. Wende

Janusz Kanimir

Na posiedzeniu w dniu 17 listopada 2011 r. kapituła postanowiła o przyznaniu Nagrody im. Edwarda J. Wende za rok 2011 r. pośmiertnie adwokatowi Stanisławowi Mikke, redaktorowi naczelnemu „Palestry” w latach 1993–2010, który zginął 10 kwietnia 2010 r. w katastrofie smoleńskiej.

Palestra 1-2/2012, s. 287 - 287

Adwokaci Sędziami Trybunału Stanu

Jarosław Szewczyk

W dniu 17 stycznia 2012 r. marszałek Sejmu Ewa Kopacz wręczyła akty powołania wybranym przez Sejm VII kadencji członkom oraz dwóm zastępcom przewodniczącego Trybunału Stanu. Wiceprzewodniczącym Trybunału został Andrzej Grabiński (Izba Adwokacka we Wrocławiu), a wśród szesnastu członków Trybunału jedenastu stanowią adwokaci: Lech Adamczyk (Izba Adwokacka we Wrocławiu), Piotr Łukasz Juliusz Andrzejewski (Izba Adwokacka w Warszawie), Kazimierz Barczyk (Izba Adwokacka w Krakowie), Anna Teresa Bogucka-Skowrońska (Izba Adwokacka w Koszalinie), dr hab. Grzegorz Górski (Izba Adwokacka w Toruniu), Janusz Krzysztof Łomża (Izba Adwokacka w Lublinie), Romana Orlikowska-Wrońska (Izba Adwokacka w Gdańsku), Paweł Śliwa (Izba Adwokacka w Krakowie), Andrzej Wosiński (Izba Adwokacka w Łodzi), Jolanta Zajdel‑Sarnowicz (Izba Adwokacka w Katowicach) oraz prof. dr hab. Eleonora Zielińska (Izba Adwokacka w Warszawie).

Palestra 1-2/2012, s. 287 - 291

Katyń w Strasburgu

Jarosław Szewczyk

6 października 2011 r. odbyła się przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w Strasburgu otwarta (publiczna) sesja sądowa w sprawie wytoczonej przeciwko Rosji przez potomków oficerów Wojska Polskiego i innych funkcjonariuszy II RP, zamordowanych przez NKWD wiosną 1940 r. w Katyniu, Charkowie i Miednoje na rozkaz ówczesnego kierownictwa radzieckiego ze Stalinem na czele.

Palestra 1-2/2012, s. 291 - 292

IV Otwarty Zimowy Turniej Tenisowy Adwokatów, Warszawa, 21–22 stycznia 2012 r.

Monika Rajska

Po raz drugi prawnicy gościli w zaprzyjaźnionym i nowoczesnym obiekcie sportowym – Okęcie Tennis Club przy ul. Radarowej w Warszawie. W turnieju udział wzięła rekordowa liczba uczestników – niemal 70. Wśród nich także radcowie prawni i koledzy wykonujący inne zawody prawnicze.

Palestra 1-2/2012, s. 293 - 294

Adwokat Marian Anczyk (1922–2011)

Stanisław Jaźwiecki

Dzień 8 grudnia 2011 r. jest datą 89. urodzin adwokata Mariana Anczyka, którego polska adwokatura w październiku 2011 r. żegnała na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie przemówieniami prezesa NRA adw. Andrzeja Zwary, dziekana ORA w Krakowie, adw. Jana Kuklewicza, adw. Stanisława Kłysa. Pokłonił Mu się także sztandar Adwokatury Polskiej. Właśnie ósmego grudnia – także w dniu Jego imienin – zawsze odczuwaliśmy potrzebę oddania Mu hołdu i przekazania wyrazów szacunku jako wybitnemu działaczowi adwokatury i niezwykłemu Człowiekowi.

Palestra 1-2/2012, s. 295 - 297

Adwokat Zbigniew Tłuchowski (1916–2011)

Ewa Meller-Jaworska

W ciepły i słoneczny dzień lata, 16 lipca 2011 roku, odszedł jeden z najstarszych przedstawicieli polskiej Palestry – adwokat Zbigniew Mieczysław Tłuchowski. Miał ukończone 95 lat.

Palestra 1-2/2012, s. 298 - 300

Odpowiedź na recenzję dr hab. Katarzyny Bilewskiej

Grażyna Cern

Palestra 1-2/2012