Artykuł obejmuje problematykę związana z obrotem danymi osobowymi, ich ochroną, zabezpieczeniem przed niepożądanym przejęciem oraz wskazuje na rozwiązania amerykańskie w zakresie praw i obowiązków uczestników rynku danych osobowych.

W artykule autor poddał analizie tematykę obawy matactwa procesowego określoną w przepisie art. 258 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania karnego stanowiącą przesłankę stosowania tymczasowego aresztowania. Ma ona miejsce, gdy istnieje uzasadniona obawa, że oskarżony będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w sposób bezprawny utrudniał postępowanie karne. Obawa matactwa procesowego musi być realna, konkretna i uzasadniona faktami, nie może być natomiast ogólna i pozostająca w sferze domniemań, wynikających jedynie z faktu, że oskarżony nie przyznał się do winy, przez co podejmować będzie działania utrudniające prawidłowy przebieg postępowania.

Państwa-strony Europejskiej Konwencji Praw Człowieka są zobowiązane zapewnić, aby prawa w niej przewidziane były efektywnie chronione. Z tego powodu ograniczenia praw podstawowych nie mogą naruszać ich istoty. Powyższe dotyczy również prawa do sprawiedliwego procesu z art. 6 ust. 1 EKPC. Przedmiotem niniejszego artykułu będzie zbadanie, czy przymus adwokacki we francuskiej procedurze cywilnej stanowi dopuszczalne ograniczenie prawa do sądu i czy spełnia wymogi nakreślone przez Europejski Trybunał Praw Człowieka.

W artykule autor krytycznie ocenia orzecznictwo wykluczające istnienie zażalenia na postanowienia sądu drugiej instancji kończące formalnie postępowanie w sprawie, w tym o odrzuceniu skargi o wznowienie. W sytuacji kolizji postulatu stabilności prawomocnych orzeczeń z zasadą praworządności ta pierwsza powinna ustąpić drugiej. Zdaniem autora procedura, która z jednej strony przewiduje kontrolę mniej istotnych (ubocznych) orzeczeń formalnych sądu drugiej instancji, a z drugiej strony nie dopuszcza podobnej w zakresie ważniejszych postanowień, bo kończących postępowanie w sprawie, przeczy racjonalności i spójności całego systemu prawnego. Autor opowiada się za dopuszczalnością per analogiam zażalenia dewolutywnego (do Sądu Najwyższego) na postanowienie sądu drugiej instancji o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania w sprawach tzw. kasacyjnych, a w pozostałych do innego składu sądu drugiej instancji. De lege ferenda postuluje przywrócenie uchylonego art. 3941 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego w niezmienionym brzmieniu, względnie modyfikację art. 3942 § 11 k.p.c., inaczej niż przyjęto to w uchwalonej 26.01.2023 r. przez Sejm nowelizacji porządkującej przepisy Kodeksu postępowania cywilnego (tzw. Lex Kaczyński) przewidującej w tym przypadku jedynie zażalenie poziome.

Weksel oraz tzw. deklaracja wekslowa (porozumienie wekslowe) są instytucjami kluczowymi we współczesnym obrocie wekslowym, w którym większość wystawianych weksli jest wekslami niezupełnymi (in blanco). Wykładni obu tych rodzajów oświadczeń woli poświęcone było wiele orzeczeń sądów wyższego rzędu, jednak często zawierają one uproszczenia i nie rozwiewają wszystkich istniejących wątpliwości. Konieczne jest więc usystematyzowanie tej wiedzy, które musi prowadzić do dwojakiego wniosku. W odniesieniu do deklaracji wekslowej znajduje w pełni zastosowanie kombinowana metoda wykładni oświadczeń woli oparta na brzmieniu art. 65 § 2 Kodeksu cywilnego. W odniesieniu natomiast do treści weksla wykładni należy dokonywać – zasadniczo – w oparciu o obiektywną metodę wykładni. Zasada ta jednak dopuszcza pewne wyjątki.

Ustawa z 9.02.2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks spółek handlowych oraz niektórych innych ustaw wprowadziła regulację grupy spółek wraz z wieloma specyficznymi rozwiązaniami dla konglomeratu spółek. Współdziałanie spółek kapitałowych i osobowych, powiązanych ze sobą więziami kapitałowymi lub osobowymi, występowało w czasie obowiązywania Kodeksu handlowego do 31.12.2000 r. oraz po wejściu w życie Kodeksu spółek handlowych, tj. od 1.01.2001 r. Funkcjonowanie spółek powiązanych kapitałowo lub osobowo, tj. przez tego samego lub tych samych wspólników, może prowadzić do pogorszenia sytuacji ekonomicznej, finansowej jednej ze spółek. Do zmiany w Kodeksie spółek handlowych obowiązującej od 13.10.2022 r. brak było regulacji określającej np. wydawanie poleceń przez spółkę dominującą spółkom zależnym. Rozwiązania w tym zakresie wprowadziła nowelizacja Kodeksu spółek handlowych z 9.02.2022 r.

W niniejszym artykule przybliżone zostaną informacje o nowym narzędziu z zakresu prawa nowych technologii, tj. o niewymienialnych tokenach (ang. non-fungible token, dalej NFT). NFT są narzędziami tworzącymi zapisy określające właściwości niewymienialnych zasobów, dlatego mogą być wykorzystywane jako certyfikaty autentyczności dla treści cyfrowych nabytych przez użytkowników platform internetowych. Zdaniem autorki NFT mogą posłużyć jako nowe narzędzie wspierające twórczość cyfrową. Jednocześnie, wobec braku uniwersalnych uregulowań, autorka wskazuje również potrzebę wprowadzenia obowiązkowych regulacji prawnych reglamentujących możliwość tworzenia NFT. Dla wykazania tej potrzeby w niniejszym artykule również omówiony został związek między NFT a prawami autorskimi i prawami własności przemysłowej, potencjalne problemy i rozwiązania dla stosowania NFT oraz wykazanie sposobu, w jaki NFT stają się kanałami komercjalizacji własności intelektualnej.Artykuł stanowi rozwinięcie referatu wygłoszonego przez autorkę 26.04.2022 r. podczas Konferencji Prawa własności intelektualnej na Uniwersytecie Gdańskim.