Przesłuchanie małoletniego w charakterze świadka w toku postępowania karnego jest czynnością procesową o charakterze szczególnym. Właściwe przeprowadzenie przesłuchania nie tylko wymaga gruntownej znajomości taktyki procesowej, ale niezwykle ważne jest również posiadanie przez organ przesłuchujący wiedzy z zakresu psychologii. W artykule zostały przedstawione rozważania na temat konieczności wystąpienia małoletniego w procesie karnym. Treść skupia się głównie na aspektach psychologicznych oraz regulacjach zawartych w ustawie – Kodeks postępowania karnego. W pracy zostało nakreślone pojęcie małoletniego świadka. Na podstawie literatury i ustaw zostały przedstawione zachowania związane z etapami wieku osiąganego do momentu ukończenia 18. roku życia. Występowanie w charakterze świadka w sprawach karnych jest przykrym przeżyciem dla dziecka. Małoletni bardziej odczuwa czynności procesowe niż osoba dorosła. Zdarzenia przestępne wywołują traumatyczny wpływ na nie-ukształtowaną jeszcze psychikę dziecka. Dlatego organ procesowy wzywający małoletniego w charakterze świadka powinien czynić to wyłącznie wtedy, gdy jest to niezbędne dla toczącego się postępowania. Dzieci są szczególną grupą świadków, a co za tym idzie – polski ustawodawca przyznaje im określone prawa oraz nakłada obowiązki.

Przepisy o pełnomocnikach procesowych dotyczące działania przed sądem (art. 86 i n. Kodeksu postępowania cywilnego) mają odpowiednie zastosowanie w sądowym postępowaniu egzekucyjnym. Dotyczy to zarówno postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez sąd, jak i komornika sądowego. Pełnomocnikiem procesowym w sądowym postępowaniu egzekucyjnym mogą być tylko osoby uprawnione do działania w takim charakterze w procesie. Natomiast pełnomocnikiem do udziału w przetargu przy egzekucyjnej sprzedaży ruchomości lub nieruchomości może być każda osoba mająca pełną zdolność do czynności prawnych. Do pełnomocnictwa tego stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o pełnomocnictwie.

Zaskakiwać może fakt, że pomimo pandemii COVID-19 nie rozwinęły się w sposób zasadniczy ani systemy informatyczne sądów powszechnych, ani alternatywne systemy rozstrzygania sporów wykorzystujące Internet jako główne medium komunikacyjne. Sytuacja ta może się zasadniczo zmienić wraz z uchwaleniem projektu Aktu o usługach cyfrowych, który przewiduje rewolucyjne rozwiązania w zakresie zwalczania bezprawnych treści, które w największym stopniu dotkną średnie i duże platformy internetowe. Nie chodzi jedynie o sankcje, które przewyższają te określone w RODO, ale także o obowiązki w zakresie udostępnienia mechanizmów alternatywnego rozstrzygania sporów drogą elektroniczną w sposób niezależny od samych platform internetowych. Nie tylko będzie to wymagać współpracy między największymi graczami na rynku internetowym, ale także otworzy nowe pola dla działalności prawników. W niniejszym artykule skupimy się na wymogach informatycznych dla tego typu platform ODR, bazując zarówno na projekcie Aktu o usługach cyfrowych, jak i obowiązującym już rozporządzeniu Unii Europejskiej ustanawiającym podobny mechanizm dla rozstrzygania transgranicznych sporów z udziałem konsumentów w Unii Europejskiej.