Opracowanie Jerzego Zajadły poświęcone jest rzymskim korzeniom współczesnego myślenia o prawie. Prowadzone na kanwie omawianych przez J. Zajadłę rzymskich sentencji prawniczych rozważania ukazują posadowienie współczesnych systemów prawa na greckiej filozofii oraz rzymskich konstrukcjach prawnych. Odwołanie się do paremii pozwala opisać znaczenie wypracowanych w antycznej kulturze prawnej reguł wykładni i stosowania prawa dla rozwiązywania współczesnych problemów. Wyjaśnia istotę oraz znaczenie hierarchicznego uporządkowania systemu prawnego, jego związki z pozaprawnymi systemami normatywnymi, w tym w szczególności etyką i moralnością. Pozwala spojrzeć na prawo jako konwencjonalny system reguł służących społecznemu sterowaniu. Obrazuje immanentnie związane z rolą prawnika dylematy związane ze sposobami usuwania sprzeczności w systemie prawa oraz dążenia do sprawiedliwego rozwiązywania sporów. Eksponuje znaczenie zasad wyrażanych w formie syntetycznych paremii dla współczesnej kultury prawnej, ich związki z powszechnie przyjmowanym w prawoznawstwie zestawem reguł interpretacyjnych. Przypomnienie rzymskich sentencji w kontekście historycznych okoliczności, na tle których zostały ukształtowane, pozwala z szerszej perspektywy spojrzeć i lepiej zrozumieć istotę i sens prawa, jego społeczną funkcję, a także mechanizmy, które pomyślane zostały jako narzędzie zapobiegania wynaturzeniom, gdy formalnie stanowione prawo staje się w mniejszym lub większym stopniu radbruchowskim „ustawowym bezprawiem”.

Celem artykułu jest wyznaczenie konstytucyjnych granic odpowiedzialności za władanie nieruchomością wchodzącą w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa bez tytułu prawnego i zrekonstruowanie konstytucyjnego standardu ochrony przysługującego podmiotom władającym nieruchomością rolną bez tego tytułu (z uwzględnieniem sytuacji prawnej zarówno posiadaczy w dobrej, jak i w złej wierze). Wyznaczenie konstytucyjnego standardu ochrony w zakresie powyżej wskazanym umożliwi podjęcie się oceny zgodności z polską Konstytucją przepisów ustawowych, statuujących zakres odpowiedzialności za władanie nieruchomością rolną bez tytułu prawnego. Wywód zostanie w szczególności skoncentrowany na kwestii znaczącego i wielokrotnego (z pięciokrotności do trzydziestokrotności wywoławczej wysokości czynszu) zwiększenia w 2019 r. przez ustawodawcę zwykłego wysokości wynagrodzenia, do którego zapłaty na rzecz KOWR jest zobowiązany podmiot władający nieruchomością rolną bez tytułu prawnego.

Artykuł dotyczy zagadnienia charakterystyki poszczególnych zarzutów wymienionych w art. 438 Kodeksu postępowania karnego, zachodzących między nimi relacji oraz zasad ich formułowania. Autor dochodzi w szczególności do wniosku, że błędna z perspektywy prakseologicznej praktyka mieszania zarzutów ma miejsce jedynie wówczas, gdy skarżący jednocześnie powołuje przyczynę oraz skutek tego samego uchybienia. Możliwe jest natomiast połączenie zarzutów, polegające na podniesieniu w stosunku do tego samego czynu uchybień od siebie niezależnych.

Na mocy nowelizacji ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym z 26.01.2018 r. ustawodawca wprowadził wiele zmian w przepisach odnoszących się do problematyki nieposiadania przez osobę prawną organu uprawnionego do jej reprezentacji czy występowania braków w składzie tego organu uniemożliwiających działanie osoby prawnej. Omawiana reforma miała na celu zapewnienie ochrony uczestnikom obrotu. W niniejszym artykule podjęta zostanie próba oceny, czy wprowadzone przez ustawodawcę rozwiązanie zasygnalizowanego problemu rzeczywiście w najlepszy sposób chroni wierzycieli spółek kapitałowych. W toku rozważań szczególna uwaga zostanie poświęcona kwestii obowiązku powołania zarządu oraz ewentualnej odpowiedzialności za jego niewykonanie. Zagadnienie to zostanie omówione w świetle koncepcji odpowiedzialności przebijającej. W artykule zostaną przedstawione również wnioski de lege ferenda.

Artykuł 208 § 8 Kodeksu spółek handlowych (art. 371 § 2 k.s.h.) przewiduje możliwość wprowadzenia do umowy spółki z. o.o (statutu spółki akcyjnej) postanowienia, że przy podejmowaniu uchwał przez zarząd w przypadku równości głosów decyduje głos prezesa zarządu. Wątpliwości budzą jednak same sformułowania „równość głosów” oraz „decyduje głos prezesa zarządu”. Tym samym należy przeprowadzić analizę, przedstawionych w doktrynie, rozbieżnych poglądów na tę tematykę, rozstrzygnąć ich zasadność oraz zaproponować rozwiązanie pozwalające uniknąć spółce kapitałowej sporów korporacyjnych na tym tle.

Istotą przeprowadzonych badań było ustalenie czy w faktycznym obrocie prawnym na wybranym studium przypadku – tu w ramach umów okresowych o obsługę starostw na terenie całego kraju, ceny takich usług uległy zmianie w okresie obowiązywania poprzedniego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie, tj. w okresie 2002–2015. Badanie to ma wykazać zasadność podwyższenia owych stawek oraz wskazać na dynamikę faktycznego ich wzrostu na wybranym przykładzie.