Zainstaluj aplikację Palestra na swoim urządzeniu

Słowo kluczowe "tymczasowe aresztowanie"

Data publikacji

Artykuły

9/2023
Warunek istnienia podstawy dowodowej jako przesłanki stosowania tymczasowego aresztowania
Marek Skwarcow

W publikacji autor omówił ogólną przesłankę stosowania środków zapobiegawczych, w tym najbardziej dolegliwego – tymczasowego aresztowania, w postaci istnienia podstawy dowodowej. W art. 249 § 1 k.p.k. jest ona określona mianem „dużego prawdopodobieństwa popełnienia przez oskarżonego przestępstwa”. Badanie prawdopodobieństwa popełnienia przestępstwa opiera się przede wszystkim na porównaniu pozostałych terminów używanych przez ustawodawcę dla określenia uznania podejrzanego za sprawcę czynu na określonym etapie postępowania, od momentu wszczęcia postępowania przygotowawczego, ewentualnego zatrzymania podejrzanego, przedstawienia mu zarzutu, zastosowania tymczasowego aresztowania, następnie dalszego stosowania tego środka zapobiegawczego w postępowaniu jurysdykcyjnym po wniesieniu aktu oskarżenia do sądu, aż do czasu udowodnienia oskarżonemu winy w prawomocnym wyroku skazującym. W ocenie piszącego tak postrzegana przesłanka dużego prawdopodobieństwa nie jest czynnikiem decydującym, ponieważ komentowana podstawa dowodowa istnieje przede wszystkim w sferze faktów procesowych decydujących o zachowaniu lub niezachowaniu odpowiednich form przeprowadzania dowodu. W przypadku zastosowania tymczasowego aresztowania i dalszego jego stosowania, szczególnie w postępowaniu przygotowawczym, dowodzenie ma charakter swobodny, opiera się bowiem w zasadzie na badaniu przez sędziego akt sprawy, podczas gdy udowodnienie zawsze jest wynikiem sformalizowanego postępowania dowodowego charakterystycznego dla postępowania sądowego. Stąd też zastosowanie izolacyjnego środka zapobiegawczego musi być poprzedzone zaistnieniem po stronie tego sędziego określonego przez profesora Stefana Glasera stanu „pewności moralnej”, czyli pewności, że ta właśnie osoba, która stanęła pod zarzutem popełnienia określonego przestępstwa, jest jego sprawcą. Dopiero zaistnienie tego przekonania pozwoli sędziemu na podjęcie decyzji o zastosowaniu tymczasowego aresztowania.

Artykuły

1-2/2021
Tymczasowe aresztowanie w praktyce stosowania prawa
Jerzy Skorupka

W artykule poddano analizie stosowanie tymczasowego aresztowania przez polskie sądy. Zjawisko to oceniono krytycznie z dogmatycznego punktu widzenia. Wskazano najczęstsze mankamenty w postaci stosowania tymczasowego aresztowania do realizacji funkcji pozaprocesowych, automatyzm stosowania tego środka, nierzetelne uzasadnianie decyzji o areszcie, pomijanie orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, brak kontroli prawidłowości postępowania przygotowawczego.

Artykuły

6/2018
Tymczasowe aresztowanie ze względu na grożącą oskarżonemu surową karę
Wojciech Hermeliński Barbara Nita-Światłowska

Szczególna dolegliwość tymczasowego aresztowania wynikająca z jego bezpośredniej i wyjątkowo drastycznej ingerencji w sferę wolności człowieka (tymczasowe aresztowanie jest wszak jedynym spośród środków zapobiegawczych środkiem izolacyjnym) powinna skłaniać do jego oględnego stosowania. Ta konkluzja zdaje się być oczywista, jeżeli zważyć na to, że ustawodawca nakazuje w art. 257 § 1 k.p.k. traktować areszt tymczasowy jako ultima ratio, wprowadzając zasadę minimalizacji środka zapobiegawczego.

Artykuły

7-8/2017
Utajnienie zeznań świadka w procesie karnym a realizacja konstytucyjnej zasady proporcjonalności
Michał Prusek

Istotnym elementem rzetelnego postępowania karnego na tle polskich praw i wolności konstytucyjnych oraz standardów europejskich jest dostęp podejrzanego i jego obrońcy do akt postępowania przygotowawczego w zakresie dowodów wskazanych we wniosku o zastosowanie bądź przedłużenie tymczasowego aresztowania. Niniejszy artykuł stanowi odpowiedź na pytanie, czy ograniczenie powyższego prawa, ustanowione w art. 156 § 5a, 249a § 1 pkt 2 i 250 § 2b k. p. k., jest uzasadnione w świetle przepisów art. 31 ust. 3 Konstytucji RP oraz europejskich standardów kontradyktoryjnego procesu.

Artykuły

9/2019
Rola prokuratora, sądu i obrońcy w prawidłowym stosowaniu tymczasowego aresztowania – uwagi na kanwie orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka
Dominika Sokołowska

Artykuł stanowi krytyczną ocenę praktyki stosowania tymczasowego aresztowania, jaka uwidacznia się w danych statystycznych publikowanych przez Prokuraturę Krajową w ostatnich latach. Analiza standardów wypracowanych w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka na gruncie art. 5 ust. 3 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności pozwala stwierdzić, że ich wspólnym mianownikiem jest konieczność każdorazowej i uadekwatnionej do konkretnego przypadku oceny rzeczywistej potrzeby stosowania tymczasowego aresztowania, wolnej od jakiegokolwiek automatyzmu i uogólnień. (...)

Artykuły

10/2016
Udostępnienie akt postępowania przygotowawczego na podstawie art. 156 § 5a k.p.k. a obowiązek wyrażenia zgody na sporządzenie odpisów, kopii lub fotokopii akt
Andrzej Mucha Joanna Kogut

W artykule omówiono rozdział 5a Kodeksu postępowania karnego, a mianowicie zagadnienia dotyczące interpretacji art. 156 k.p.k. Zasadnicze pytanie omawianego przedmiotu ma na celu znalezienie odpowiedzi na pytanie, czy w przypadku obowiązkowego udostępnienia podejrzanemu i jego obrońcy akt sprawy zgodnie z art. 156 ust. 5a CCP, a zatem w przypadku złożenia wniosku o zastosowanie środków zapobiegawczych w formie tymczasowego aresztowania, oprócz obowiązku udostępnienia części akt sprawy zawierających dowody związane z takim wnioskiem, istnieje obowiązek wyrażenia zgody na wykonywanie kopii, uwierzytelnionych kopii i kserokopii akt. Oprócz przedstawienia linii interpretacyjnej, z której wynika, że wyrażenie zgody jest obowiązkowe w sytuacji przewidzianej w art. 156 ust. 5a k.p.k., a także do sporządzania uwierzytelnionych kopii, kopii i kserokopii akt sprawy, tezy, że w przypadku braku takiej zgody istnieje prawne prawo do wniesienia środka zaskarżenia do sądu na podstawie art. 159 KPCh.

Artykuły

7-8/2014
Ewolucja dostępu do akt postępowania przygotowawczego w zakresie wniosku o zastosowanie lub przedłużenie tymczasowego aresztowania w świetle proponowanych i nadchodzących zmian postępowania karnego
Adam Mura

Dostęp do akt postępowania różni się w zależności od tego, w jakiej fazie znajduje sie proces. Regułą stadium jurysdykcyjnego jest – z wyjątkiem wskazanym w art. 156 § 4 k.p.k. – pełna jawność akt postępowania w aspekcie wewnętrznym (art. 156 § 1 k.p.k.). Inaczej przedstawia się natomiast sytuacja w czasie trwania postępowania przygotowawczego, które z racji jego inkwizycyjnego charakteru jest postępowaniem o ograniczonej jawności.

Artykuły

11/2018
Porozumiewanie się oskarżonego tymczasowo aresztowanego z obrońcą (dopuszczalność i zakres ograniczeń)
Radosław Koper

Problematyka porozumiewania się oskarżonego tymczasowo aresztowanego z obrońcą była już niejednokrotnie przedmiotem publikacji z zakresu procesu karnego. W niemałym stopniu przyczynił się do tego fakt, że normujący tę kwestię art. 73 Kodeksu postępowania karnego ulegał rozmaitym zmianom nowelizacyjnym. Z kolei owe zmiany w istotnym stopniu wymusiło orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego. Niniejszy artykuł należy potraktować jako kolejny głos w dyskusji nad pożądanym kształtem unormowania art. 73 k.p.k., zwłaszcza że aktualna regulacja zawarta w tym przepisie nadal wzbudza określone zastrzeżenia.

Artykuły

09/2024
Uwagi o przedłużaniu tymczasowego aresztowania
Jerzy Skorupka

W opracowaniu poddano analizie przepisy dotyczące przedłużenia tymczasowego aresztowania, a zwłaszcza praktykę polskich sądów. Zjawisko to oceniono krytycznie z dogmatycznego punktu widzenia. Wskazano najczęstsze mankamenty w postaci: 1) automatyzmu przedłużania tego środka, 2) nierzetelnego uzasadniania decyzji o przedłużeniu aresztu, 3) pomijania orzecznictwa ETPCz, 4) braku kontroli prawidłowości postępowania przygotowawczego.

Artykuły

11-12/2015
Dochodzenie odszkodowania przez cudzoziemców z tytułu niewątpliwie niesłusznego tymczasowego aresztowania
Michał Błoński

Brak istotnych ograniczeń w przemieszczaniu się ludności, w tym zniesienie kontroli granicznej w Unii Europejskiej, powoduje, że popełnianie przestępstw przez obywateli państw obcych nie jest zjawiskiem wyjątkowym. Na tych obszarach z kolei, gdzie nie została zniesiona kontrola graniczna, w dalszym ciągu występuje tzw. przestępczość graniczna, związana m.in. z obrotem transgranicznym (przemytem narkotyków, samochodów)A. J. Szwarc, J. Piskorski, Przestępczość cudzoziemców w Polsce, (w:) Przestępczość przygraniczna. Postępowanie karne przeciwko cudzoziemcom w Polsce, red. A. J. Szwarc, Poznań 2000, s. 11–25. , przestępstwami i wykroczeniami akcyzowymi, ale też przestępczość pospolita, gdzie sprawcami są też cudzoziemcy.

1
...2

Informacja o plikach cookies

W ramach Strony stosujemy pliki cookies. Korzystanie ze Strony bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza zgodę na ich zapis lub wykorzystanie. Możecie Państwo dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies w przeglądarce internetowej w każdym czasie. Więcej szczegółów w "Polityce Prywatności".