W przedmiotowej glosie poruszono kwestie związane z charakterem terminu zawartego w art. 215 ust. 1 ustawy o komornikach sądowych, a także zwrócono uwagę na różnice pomiędzy miesięczną składką obligatoryjną określoną w art. 208 ust. 1 pkt 7 u.k.s. a składką fakultatywną na określone cele zwartą w art. 208 ust. 1 pkt 6 u.k.s. Autorzy glosy krytycznie odnieśli się do rozstrzygnięcia Sądu Najwyższego, jak i argumentacji zawartej w merytorycznej części uzasadnienia orzeczenia.

Przedmiotem glosy jest pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w postanowieniu z 16.09.2016 r. wskazujący, że w postępowaniu o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej sąd nie może przyznać uczestnikowi postępowania prawa majątkowego bez jego zgody i zasądzić od niego na rzecz innego uczestnika spłaty lub dopłaty. Bez znaczenia są tu przyczyny odmowy zgody i wszelkie inne okoliczności. Autor krytycznie odnosi się do tego postanowienia i kwestionuje powyższe stanowisko.

Spadek jest definiowany jako ogół praw i obowiązków majątkowych przechodzących ze zmarłej osoby fizycznej na jego spadkobiercę lub spadkobierców (art. 922 § 1 k.c.). Prawa i obowiązki należącego do spadku charakteryzują cztery cechy – dwie „pozytywne” i dwie „negatywne”. (...)

Sprawy cywilne rozpoznawane są w procesie lub w postępowaniu nieprocesowym. Zasadą jest, że proces stanowi główny tryb postępowania rozpoznawczego w sprawach cywilnych. Zgodnie z art. 13 § 1 k.p.c. sąd rozpoznaje sprawy w procesie, chyba że ustawa stanowi inaczej. Zatem w postępowaniu nieprocesowym rozpoznawane są tylko te sprawy, które na mocy przepisu ustawowego zostały do tego postępowania przekazane.

Teza glosowanego postanowienia: Jeżeli zakończone zostało postępowanie odwoławcze w sprawie o zniesienie współwłasności i w postanowieniu sądu rozstrzygnięto także o żądaniu obejmującym zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli, to uczestnikowi postępowania mógł przysługiwać jedynie środek zaskarżenia w postaci skargi kasacyjnej, niezależnie od tego, jaką część wspomnianego postanowienia zamierzał on zaskarżyć. Należy zatem podzielić stanowisko o niedopuszczalności apelacji (art. 370 k.p.c.).

W artykule omówiono problemy związane z zastosowaniem instytucji wypowiedzenia umowy o kredyt oraz skutki prawne, jakie czynność ta wywołuje bezpośrednio po upływie okresu wypowiedzenia. Przedstawiono poglądy na temat możliwości naliczania przez bank odsetek umownych za opóźnienie w spłacie pozostałej kwoty zadłużenia. Autor przytacza także własne stanowisko w sprawie skutków wypowiedzenia umowy.

Zgodnie z art. 776 k.p.c. podstawą egzekucji jest tytuł wykonawczy, tj. tytuł egzekucyjny zaopatrzony w klauzulę wykonalności. Tytułem egzekucyjnym jest dokument urzędowy stwierdzający istnienie i zakres roszczenia wierzyciela, a zarazem istnienie i zakres obowiązku świadczenia dłużnika.

Prawo do obrony zostało wprost wyrażone w art. 42 ust. 2 ustawy zasadniczej. W świetle tego przepisu każdy, przeciwko komu prowadzone jest postępowanie karne, ma prawo do obrony we wszystkich stadiach postępowania, w szczególności może on wybrać obrońcę lub na zasadach określonych w ustawie korzystać z obrońcy z urzędu.