Zainstaluj aplikację Palestra na swoim urządzeniu

en
Strona główna
Słowo kluczowe

Słowo kluczowe "postępowanie cywilne"

Data publikacji

Artykuły

11/2016
Europejski nakaz zapłaty w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości
Marcin Mazgaj Tomasz Srogosz

Postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty nie różni się znacząco od postępowania znanego polskiemu systemowi prawnemu. Konieczność równoległego stosowania przepisów zawartych w Rozporządzeniu 1896/2006 oraz w polskim kodeksie postępowania cywilnego rodzi szereg problemów praktycznych, wynikających przede wszystkim z braku jasnego określenia zakresu przepisów prawa krajowego. Interpretacja i zakres przepisów dotyczących europejskiego nakazu zapłaty były przedmiotem orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, które zostały omówione w artykule. (Szyrocka v. SiGer Techologie GmbH, Goldbet Sportwetten GmbH v. Massimo Sperindeo, Thomas Cook Belgium NV v. Thurner Hotel GmbH, eco cosmetics GmbH & Co. KG v. Virginia Laetitii Barbara Dupuy, Raiffeisenbank St. Georgen reg. Gen. mbH v. Tetyana Bonchyk).

Artykuły

3/2020
Doręczenia elektroniczne między profesjonalnymi pełnomocnikami w okolicznościach epidemii wirusa COVID-19
Joanna Derlatka

W związku z zagrożeniem epidemiologicznym, w trosce o bezpieczeństwo przedstawicieli rynku usług prawniczych oraz całego społeczeństwa, doręczenia pism procesowych między pełnomocnikami bezpośrednio w postaci elektronicznej stanowią skuteczne remedium na problemy i wyzwania obecnie panującej sytuacji. Należy mieć na względzie, że doręczenia stanowią czynność procesową o charakterze konwencjonalnym, która jest podporządkowana zasadzie formalizmu. Stąd też należyta wykładnia przepisów o doręczeniach ma niebagatelne znaczenie dla skuteczności czynności doręczenia.

Artykuły

1-2/2011
Treść i zakres pełnomocnictwa procesowego
Robert Kaliński

Pełnomocnictwo jako umocowanie do działania w cudzym imieniu spełnia niezwykle istotną rolę w postępowaniu cywilnym. Umożliwia bowiem stronom (uczestnikom) tego postępowania upoważnienie między innymi osób posiadających profesjonalne przygotowanie zawodowe do zastępowania ich przed sądem, co niewątpliwie przyspiesza i usprawnia przebieg całego postępowania. Zgodnie z treścią przepisu art. 89 § 1 k.p.c. pełnomocnictwo wymaga w zasadzie formy pisemnej, jednak po wszczęciu postępowania można go udzielić także ustnie na posiedzeniu sądu poprzez złożenie oświadczenia wciąganego do protokołu (art. 89 § 2 k.p.c.).

Artykuły

10/2021
Czy adwokat, jako kwalifikowany pełnomocnik procesowy profesjonalnie świadczący w ramach zawodu usługi prawne, musi przewidywać charakter prawny orzeczenia referendarza sądowego – uwagi na tle uchwały Sądu Najwyższego z 8.11.2019 r. (III CZP 22/19)
Zbigniew Miczek

Celem publikacji, której inspiracją była przywołana w tytule uchwała Sądu Najwyższego z 8.11.2019 r., jest przedstawienie problematyki związanej ze sposobem redagowania orzeczeń wydawanych przez referendarzy sądowych w sprawach cywilnych, co może mieć wpływ na wprowadzenie w błąd, w szczególności pełnomocników procesowych, co do wyboru właściwego środka zaskarżenia, a tym samym terminu, w jakim ma zostać on wniesiony.Należy przyjąć, że prawidłowa redakcja takiego orzeczenia powinna zaczynać się od zwrotu, że „Referendarz sądowy w Sądzie...”. Jest to kwestia bardzo ważna, gdyż dotyczy przewidywalności świadczenia usług przez adwokatów i bezpieczeństwa prawnego ich klientów. Błędny wybór rodzaju środka zaskarżenia może bowiem prowadzić do jego odrzucenia.W drugiej części artykułu omówiono kwestię sposobu redakcji uzasadnień orzeczeń sądowych pod względem sposobu określania adwokatów jako kwalifikowanych pełnomocników procesowych oraz związane z tym implikacje dotyczące sposobu oceniania ich pracy zawodowej, jako osób świadczących profesjonalną pomoc prawną.

Artykuły

6/2023
Kilka uwag o zdolności procesowej dziecka w prawie rzymskim i współcześnie
Joanna Bodio

Prawo rzymskie nie znało rozróżnienia na prawo materialne i procesowe, a w źródłach nie spotykano osobnego terminu technicznego na oznaczenie prawa procesowego. W procesie rzymskim nie doszło również do teoretycznego opracowania pewnych szczegółowych instytucji procesowych – brak było w szczególności terminów technicznych i rozróżnienia zdolności sądowej i procesowej. Istniały jednak różne ograniczenia obu tych zdolności, niektóre aktualne do dziś. Dotyczy to np. niezdolności procesowej ze względu na wiek i chorobę psychiczną (dzisiaj ubezwłasnowolnienie). Wzorem rozwiązań przyjętych w prawie rzymskim, de lege lata zarówno w procesie, jak i w postępowaniu nieprocesowym zdolność procesowa osób fizycznych została w zasadzie wyznaczona przez zakres zdolności do czynności prawnych. Różny jest natomiast wiek, od którego dzieci uzyskują zdolność procesową. Również zakres zdolności procesowej dziecka kształtuje się odmiennie w procesie i w postępowaniu nieprocesowym.

Artykuły

9/2018
Podstawy skargi nadzwyczajnej w sprawach karnych – uwagi w kontekście „wypełniania luk w systemie środków zaskarżenia”
Dagmara Gruszecka

Pozostawiając na marginesie przekreślenie założeń noweli z 27 września 2013 r., gdyż stanowiło ono wyraz nie dążeń do zmiany prawa, ale wyraźne zmianom się przeciwstawienie, obszarem, w którym jak dotąd w największym stopniu uwidoczniają się reformatorskie ambicje obecnego prawodawcy w zakresie procedury karnej, stała się kontrola orzeczeń prawomocnych.

Artykuły

4/2018
Wniosek restytucyjny
Bartosz Jaroni

Restitutio in integrum na gruncie postępowania cywilnego jest to instytucja pozwalająca na dochodzenie zwrotu świadczenia lub przywrócenia stanu poprzedniego, po wykonaniu orzeczenia, które jest uchylane lub zmieniane. (...)

Artykuły

1-2/2023
Przymus adwokacki we Francji na tle prawa do sprawiedliwego procesu w świetle art. 6 ust. 1 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka
Magdalena Matusiak-Frącczak

Państwa-strony Europejskiej Konwencji Praw Człowieka są zobowiązane zapewnić, aby prawa w niej przewidziane były efektywnie chronione. Z tego powodu ograniczenia praw podstawowych nie mogą naruszać ich istoty. Powyższe dotyczy również prawa do sprawiedliwego procesu z art. 6 ust. 1 EKPC. Przedmiotem niniejszego artykułu będzie zbadanie, czy przymus adwokacki we francuskiej procedurze cywilnej stanowi dopuszczalne ograniczenie prawa do sądu i czy spełnia wymogi nakreślone przez Europejski Trybunał Praw Człowieka.

Artykuły

8/2023
Uwagi o miejscu zażalenia wśród środków zaskarżenia w procesie – z uwzględnieniem nowelizacji Kodeksu postępowania cywilnego z 2019 i 2023 r.
Joanna Bodio

Liczne nowelizacje Kodeksu postępowania cywilnego dotyczące zażalenia spowodowały, że ten środek zaskarżenia nie ma współcześnie jednolitego kształtu, lecz obejmuje środki prawne o niejednolitym charakterze, co wywołuje spory w doktrynie i judykaturze co do umiejscowienia zażalenia w systemie środków zaskarżenia. Autorka omawia występujące de lege lata modele zażalenia (zażalenie klasyczne – dewolutywne, zażalenie poziome, zażalenie do Sądu Najwyższego) i wskazuje miejsca zażalenia wśród środków zaskarżenia.

Artykuły

1-2/2015
Interes prawny a interes publiczny prokuratora wytaczającego powództwo w trybie art. 7, 57 i 189 k.p.c.
Joanna Bodio

Asumpt do zajęcia się zagadnieniem interesu prawnego i interesu publicznego prokuratora wytaczającego powództwo w trybie art. 7, 57 i 189 k.p.c. dał wyrok Sądu Najwyższego z 3 lutego 1999 r., w którym stwierdzono, że „legitymacja z art. 7 i art. 57 k.p.c. polega na tym, że akcja prokuratora ma na celu obronę interesu publicznego, co nie jest jednakże równoznaczne z interesem prawnym w rozumieniu art. 189 k.p.c.”. Stosunek interesu prawnego do interesu publicznego prokuratora wywołuje spory w doktrynie i orzecznictwie.

1
...3

Informacja o plikach cookies

W ramach Strony stosujemy pliki cookies. Korzystanie ze Strony bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza zgodę na ich zapis lub wykorzystanie. Możecie Państwo dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies w przeglądarce internetowej w każdym czasie. Więcej szczegółów w "Polityce Prywatności".