Zainstaluj aplikację Palestra na swoim urządzeniu
Artykuły
5/2018Ustawodawca w art. 286 k.k. dość precyzyjnie stara się wskazać, że odpowiedzialności karnej za przestępstwo oszustwa podlega ten, kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. (...)
Artykuły
6/2016Artykuł dotyczy wybranych aspektów współudziału w przestępczości w zakresie przestępstwa kradzieży z przemocą stosowaną po dokonaniu kradzieży (art. 281 k.k.). Powszechnie przyjmuje się, że czyn ten może popełnić tylko osoba, która wcześniej ukradła rzecz. Autorzy tego artykułu, przyjmując jako regułę wspomnianą wyżej tezę, starają się udowodnić, że możliwe są sytuacje, w których odpowiedzialność karna za popełnienie przestępstwa z art. 281 k.k. może zostać przypisana osobie, która ukradła rzecz, ale nie zastosowała przemocy, aby ją zatrzymać. Przemoc może być wykorzystana przez inną osobę, która odgrywa rolę sprawcy lub pomocnika w popełnieniu czynu z art. 281 k.k.
Artykuły
4/2018Życie człowieka stanowi podstawową wartość i z tego już powodu podlega ono szczególnej prawnokarnej ochronie. Obejmuje ona ochronę przed różnymi zamachami na to dobro... (...)
Artykuły
3/2019Jednym z najważniejszych atrybutów władzy państwowej jest prawo do orzekania kar kryminalnych wobec sprawców czynów zabronionych. Jakkolwiek nie ma zgody co do pierwszeństwa racjonalizacji kary – retrybutywnej czy celowościowej, nie ulega wątpliwości, że kara stanowi nieodłączną konsekwencję popełnienia przestępstwa i najbliżej jej do pojęcia zemsty społecznej. Teza o istocie kary jako zemście społecznej może wydawać się archaiczna i sprzeczna ze współczesnymi nurtami doktryny prawa karnego, jednak wydaje się bliska społecznemu poczuciu sprawiedliwości.
Artykuły
7-8/2017Niniejszy artykuł analizuje jedną z normatywnych przesłanek czynu ciągłego w kodeksie karnym skarbowym, tj. „wykorzystanie takiej samej sposobności”. Autor dekoduje subiektywny charakter tej przesłanki i ujawnia jej konsekwencje w zakresie sądowego stosowania prawa. Na gruncie kodeksu karnego skarbowego przesłankę ciągłości z art. 6 § 2 k.k.s. uzupełnia zestaw znamion wyrażony w odpowiednim przepisie zrębowym części szczególnej kodeksu typizującym dany czyn zabroniony. Chociaż sposobność nie znajduje odzwierciedlenia w znamionach określonych w pierwotnie statuującym czyn zabroniony przepisie części szczególnej, należy jednak do znamion typu czynu zabronionego dekodowanego z treści art. 6 § 2 k.k.s. i odpowiedniego przepisu części szczególnej kodeksu. Pod rządem obecnej ustawy, konstrukcja czynu ciągłego może obejmować zachowania nieumyślne. Jednocześnie nie istnieje wymóg, by przesłanka przyjęcia czynu ciągłego polegająca na wykorzystaniu takiej samej sposobności miała charakter przedmiotowy (obiektywny). W obecnym stanie prawnym kryterium przyjęcia czynu ciągłego polegające na wykorzystaniu takiej samej sposobności nie marginalizuje w żaden sposób, wbrew twierdzeniom części doktryny, znaczenia elementów subiektywnych, lecz wydatnie je wzmacnia.
Artykuły
12/2016Artykuł dotyczy oceny konstrukcji i rozwiązań kodeksu karnego skarbowego. Analiza obejmuje zmiany w postępowaniu karnym wprowadzone ustawą z dnia 28 lipca 2005 r. o zmianie Kodeksu karnego skarbowego oraz niektórych innych ustawy, które weszły w życie 17 grudnia 2005 r. Autor dokonuje przeglądu sytuacji, w których nowe przepisy mogą budzić kontrowersje.
Informacja o plikach cookies
W ramach Strony stosujemy pliki cookies. Korzystanie ze Strony bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza zgodę na ich zapis lub wykorzystanie. Możecie Państwo dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies w przeglądarce internetowej w każdym czasie. Więcej szczegółów w "Polityce Prywatności".
Uwaga
W celu skorzystania z serwisu prosimy o zainstalowanie i skorzystanie z najnowszej wersji którejś z przeglądarek dostepnych tutaj: https://updatemybrowser.org/