Ustawa z 31.03.2020 r. zmieniła treść przepisu art. 190a § 1 Kodeksu karnego. Opis typu czynu zabronionego nękania został wzbogacony o dwa znamiona dotyczące skutku – wzbudzenie u pokrzywdzonego uzasadnionego okolicznościami poczucia poniżenia lub udręczenia. Wprowadzone do art. 190a § 1 k.k. zmiany należy ocenić krytycznie. Przepis ten niewątpliwie wymaga modyfikacji, jednak te wprowadzone w najnowszej nowelizacji przez ustawodawcę nie tylko nie niwelują istniejących dotychczas problemów, lecz stwarzają nowe.

Teza glosowanego wyroku: Jeżeli ustalono, iż oskarżony nie działał z zamiarem pozbawienia życia pokrzywdzonej, to tym samym nie można przyjąć, że oskarżony popełnił czyn z art. 148 k.k. w warunkach obrony koniecznej.

Ustawą z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustawwprowadzono do Kodeksu karnego karę 20 lat pozbawienia wolności – w art. 38 § 2 k.k. jako górną granicę nadzwyczajnie obostrzonej kary pozbawienia wolności, w art. 38 § 3 k.k. przy obligatoryjnym obniżeniu górnej granicy ustawowego zagrożenia określonego na 25 lat oraz w art. 86 § 1 k.k. – jako górną granicę kary łącznej.

Artykuł dotyczy wybranych aspektów współudziału w przestępczości w zakresie przestępstwa kradzieży z przemocą stosowaną po dokonaniu kradzieży (art. 281 k.k.). Powszechnie przyjmuje się, że czyn ten może popełnić tylko osoba, która wcześniej ukradła rzecz. Autorzy tego artykułu, przyjmując jako regułę wspomnianą wyżej tezę, starają się udowodnić, że możliwe są sytuacje, w których odpowiedzialność karna za popełnienie przestępstwa z art. 281 k.k. może zostać przypisana osobie, która ukradła rzecz, ale nie zastosowała przemocy, aby ją zatrzymać. Przemoc może być wykorzystana przez inną osobę, która odgrywa rolę sprawcy lub pomocnika w popełnieniu czynu z art. 281 k.k.

Teza glosowanego wyroku brzmi: Godzenie się to akceptowanie stanu rzeczy, który może nastąpić. Godzenie się może też polegać na różnego rodzaju stanach obojętności wobec tego, co się czyni lub co może z tego wyniknąć.

Zdaję sobie sprawę, że w momencie gdy ustawodawca podjął już decyzję w sprawie zmiany trybu ścigania zgwałcenia, wszelkie argumenty przeciwko niej tracą znaczenie. Jednak czytając wypowiedzi na ten temat, zatytułowane „wszyscy prawnicy z zadowoleniem witają zmianę”, poczułam się w obowiązku zgłosić votum separatum.