W ostatniej dekadzie można zaobserwować w ustawodawstwie polskim wyraźny trend w kierunku stwarzania nowych lub rozszerzania istniejących instrumentów ochrony interesów pokrzywdzonych w postępowaniu karnym. Efektem podjętych działań, wynikających z przyjętych założeń, jest kryminalizacja zjawiska nękania wprowadzonego do polskiego Kodeksu karnego ustawą z 25.02.2011 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny (Dz.U. nr 72, poz. 381).

Współczesna polska dyskusja wokół zagadnień prawa konstytucyjnego rozwija się dynamicznie. Forum wymiany poglądów na temat wydarzeń społecznych i politycznych wywierających wpływ na system prawa stanowiło impuls do analizy jednego z najbardziej popularnych w politycznym słownictwie współczesnego świata słowa „demokracja”. (...)

Oficjalne obchody Stulecia Odrodzonej Adwokatury Polskiej rozpoczęły się 12 stycznia 2018 r. podczas Spotkania Noworocznego w Warszawie, w którym wzięli udział członkowie Naczelnej Rady Adwokackiej, przedstawiciele rad adwokackich oraz Krajowej Rady Sądownictwa, a także przybyli goście, m.in. Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego prof. Małgorzata Gersdorf oraz Rzecznik Praw Obywatelskich dr Adam Bodnar.

W dniu 8 czerwca 2017 r. w Sali Marii Skłodowskiej-Curie Pałacu Staszica w Warszawie odbyła się konferencja pod tytułem „Zamysł twórcy Kodeksu karnego z 1932 r. a wykładnia sądowa”, zorganizowana przez Instytut Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk oraz Instytut Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego, we współpracy z Wydawnictwem Wolters Kluwer.

Joke-logo, odnoszące się do istniejących osiągnięć wiedzy i sztuki, jest zjawiskiem graniczącym z prawem własności przemysłowej i prawem autorskim. Parodiowanie znaków firmowych znanych marek odbywa się w świetle obowiązujących przepisów. Dozwolony użytek pozwala zachować równowagę między swobodą wypowiedzi a uzasadnionym interesem publicznym. W każdym razie parodia słynnego logo marki może stanowić zagrożenie. Problem zaczyna się w momencie, gdy parodia przekroczy limity określone przez prawo.

Polskie regulacje prawne umożliwiają pozbawienie wolności osób całkowicie ubezwłasnowolnionych, naruszając w ten sposób ich wolność osobistą, godność oraz prawo do sądu. Obowiązujące przepisy ustawy o ochronie zdrowia psychicznego są przejawem przedmiotowego traktowania przez ustawodawcę osób z niepełnosprawnością intelektualną oraz – niedopuszczalnego – przekonania, że ich wola i preferencje nie mają znaczenia. Niezbędne jest wprowadzenie mechanizmu umożliwiającego samodzielne inicjowanie przez takie osoby procedury zmierzającej do weryfikacji przesłanek jej przebywania w domu pomocy społecznej i – w następstwie tego – do zwolnienia.

W dniu 15 kwietnia 2014 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu wydał dwa wyroki w sprawie przeciwko Polsce: Krasicki przeciwko Polsce (skarga nr 17254/11) oraz Tomaszewscy przeciwko Polsce (skarga nr 8933/05). Przedmiotem niniejszej glosy będzie analiza drugiej sprawy, w której Trybunał strasburski stwierdził naruszenie przez Polskę przepisów art. 5 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności(dalej: Konwencja). Dla wskazania wagi sprawy oraz oceny zasadności poczynionych ustaleń zasadne będzie przytoczenie okoliczności stanu faktycznego.