Zainstaluj aplikację Palestra na swoim urządzeniu

Słowo kluczowe "przestępstwo"

Data publikacji

Artykuły

7-8/2017
Wyłączenie zatarcia skazania za niektóre przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności
Radosław Krajewski

Zatarcie skazania opiera się na założeniu, że po pewnym czasie należy „puścić w niepamięć” czyn sprawcy i fakt skazania za niego, co ma istotne znaczenie pod katem społecznego statusu skazanego i pogłębiania jego społecznej stygmatyzacji. Odnosi się to do wszystkich przestępstw zgodnie z zasadą, że im surowsza kara, tym dłuższy okres wymagany do zatarcia skazania. Skazanie na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania za przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i przyzwoitości nie podlega zatarciu, gdy pokrzywdzony był małoletnim poniżej lat 15. Uznaje się, że takie rozwiązanie stoi w sprzeczności z systemowymi standardami prawa karnego, nie istnieją zatem uzasadnione podstawy, aby przedmiotowe rozwiązanie utrzymywać. Postulowanie całkowitego zrównania traktowania zatarcia skazania za takie przestępstwa z innymi przestępstwami, nie wydaje się mieć jednak szansy na realizację. Widoczna jest potrzeba surowego traktowania sprawców wszelkich przestępstw na szkodę małoletnich, w tym przeciwko ich wolności seksualnej i obyczajności, ale tak samo istotna jest racjonalizacja prawa karnego jako tej części systemu prawa, której niedoskonałości mają konsekwencje bardziej doniosłe niż konsekwencje pozostałych jego dziedzin.

Artykuły

4/2018
Prawnokarna ochrona człowieka przed targnięciem się na własne życie
Radosław Krajewski

Życie człowieka stanowi podstawową wartość i z tego już powodu podlega ono szczególnej prawnokarnej ochronie. Obejmuje ona ochronę przed różnymi zamachami na to dobro... (...)

Artykuły

7-8/2017
Czy konstrukcja czynu ciągłego w Kodeksie karnym skarbowym obejmuje zachowania nieumyślne?
Michał Zacharski

Niniejszy artykuł analizuje jedną z normatywnych przesłanek czynu ciągłego w kodeksie karnym skarbowym, tj. „wykorzystanie takiej samej sposobności”. Autor dekoduje subiektywny charakter tej przesłanki i ujawnia jej konsekwencje w zakresie sądowego stosowania prawa. Na gruncie kodeksu karnego skarbowego przesłankę ciągłości z art. 6 § 2 k.k.s. uzupełnia zestaw znamion wyrażony w odpowiednim przepisie zrębowym części szczególnej kodeksu typizującym dany czyn zabroniony. Chociaż sposobność nie znajduje odzwierciedlenia w znamionach określonych w pierwotnie statuującym czyn zabroniony przepisie części szczególnej, należy jednak do znamion typu czynu zabronionego dekodowanego z treści art. 6 § 2 k.k.s. i odpowiedniego przepisu części szczególnej kodeksu. Pod rządem obecnej ustawy, konstrukcja czynu ciągłego może obejmować zachowania nieumyślne. Jednocześnie nie istnieje wymóg, by przesłanka przyjęcia czynu ciągłego polegająca na wykorzystaniu takiej samej sposobności miała charakter przedmiotowy (obiektywny). W obecnym stanie prawnym kryterium przyjęcia czynu ciągłego polegające na wykorzystaniu takiej samej sposobności nie marginalizuje w żaden sposób, wbrew twierdzeniom części doktryny, znaczenia elementów subiektywnych, lecz wydatnie je wzmacnia.

Artykuły

5/2018
Przestępstwo uchylania się od alimentów po ostatniej nowelizacji
Aleksandra Polińska

Obowiązek łożenia na utrzymanie i wychowanie osób, które mocą własnych starań nie są w stanie sobie same tego zapewnić, w szczególności małoletnich, znany jest w perspektywie prawnej od stuleci. (...)

Artykuły

3/2019
Obyczajność jako przedmiot ochrony prawnokarnej
Radosław Krajewski

Obyczajność jest przedmiotem ochrony prawa karnego. W Kodeksie karnym łączy się ona z wolnością seksualną, a w Kodeksie wykroczeń traktowana jest szerzej. Katalog zachowań mogących być uznawanymi za nieobyczajne zmienia się, przy jednak potrzebie pewnego przynajmniej obiektywizmu ocen w tym zakresie. Zachodzi konieczność rozumienia tej prawnokarnej kategorii po to, aby kwalifikacje mogących budzić wątpliwości co do ich obyczajności zachowań ludzi odpowiadały standardom prawnym z nią związanym.

Artykuły

3/2018
Przestępstwo rynkowej manipulacji w kontekście postanowień dyrektywy w sprawie sankcji karnych za nadużycia na rynku
Jarosław Szewczyk

Przestępstwo rynkowej manipulacji omawiane było już w wielu opracowaniach. Z reguły poświęcone są one różnego rodzaju typom, względnie najczęściej spotykanym w praktyce mechanizmom, manipulacji na rynku.

Artykuły

3-4/2013
Kontratyp działania w granicach szczególnych uprawnień i obowiązków (cz. 2)
Iwona Gierula

W zakresie czynności urzędowych największe znaczenie mają uprawnienia organów państwowych do stosowania środków przymusu. Niejako oczywiste jest, że nie można uznać za „przemoc” w rozumieniu prawa karnego wszelkich środków przymusu, w tym i przymusu bezpośredniego, stosowanych przez uprawnione do tego organy (funkcjonariusz Policji, komornik).

Artykuły

1-2/2013
Kontratyp działania w granicach szczególnych uprawnień i obowiązków (cz. 1)
Iwona Gierula

Działanie w ramach uprawnień i obowiązków stanowi kontratyp, a zatem okoliczność wyłączającą bezprawność czynu pomimo formalnego zrealizowania znamion przestępstwa. Należy on, obok między innymi zabiegów leczniczych, ryzyka sportowego czy zgody pokrzywdzonego, do tzw. kontratypów pozakodeksowych. Kontratypy te nie wynikają wprost z Kodeksu karnego, jak obrona konieczna czy stan wyższej konieczności.

Artykuły

6/2023
Wprowadzenie do dyskursu o genezie prawa penitencjarnego między Jerzym Śliwowskim i Leonem Radzinowiczem
Tomasz Sobecki

W niniejszym artykule opisano wymianę poglądów dwóch wybitnych przedstawicieli nauk prawnych, Jerzego Śliwowskiego i Leona Radzinowicza. Bezpośredni impuls do wymiany poglądów dało kategoryczne stanowisko J. Śliwowskiego, że w dyscyplinie nauk kryminologicznych zaczyna się rozwijać nauka penitencjarna, jako samodzielna dziedzina wiedzy. Zapatrywania te dały asumpt do przedstawienia przez L. Radzinowicza szeregu uwag krytycznych i polemicznych. Artykuł jest wprowadzeniem do tematyki dyskursu między naukowcami i prezentuje ich oryginale zapatrywania.

Reforma prawa karnego 2015

7-8/2015
Ciąg przestępstw w świetle nowelizacji Kodeksu karnego z 20 lutego 2015 r.
Piotr Kardas

Uchwalona w dniu 20 lutego 2015 r. nowelizacja Kodeksu karnego wprowadza poważne zmiany w regulacji odnoszącej się do zbiegu przestępstw oraz kary łącznej, z którymi skorelowane są pewne modyfikacje rozwiązań zawartych w art. 91 k.k. Przyjęte przez ustawodawcę rozwiązania co do konstrukcji ciągu przestępstw stanowią dopełnienie i w pewnym sensie konsekwencję modyfikacji modelu wymiaru kary łącznej.

1

Informacja o plikach cookies

W ramach Strony stosujemy pliki cookies. Korzystanie ze Strony bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza zgodę na ich zapis lub wykorzystanie. Możecie Państwo dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies w przeglądarce internetowej w każdym czasie. Więcej szczegółów w "Polityce Prywatności".