W dniu 30 października 2015 r., w wieku zaledwie 43 lat, odeszła na zawsze Adwokat dr hab. Monika Zbrojewska, profesor nadzwyczajny na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego, od roku 2011 Sekretarz i członek Rady Naukowej Ośrodka Badawczego Adwokatury im. Adwokata Witolda Bayera.

Data 1 lipca 2015 roku jest cezurą, która chyba już nie tylko w świadomości samych przedstawicieli zawodów prawniczych, ale nawet w masowej percepcji opinii publicznej identyfikowana jest jednoznacznie z wejściem w życie bezprecedensowych zmian w polskiej procedurze karnej i początkiem ery nowego, kontradyktoryjnego procesu.

Adwokat prof. dr hab. Piotr Kruszyński urodził się 20 sierpnia 1945 r. Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego nr 6 im. Tadeusza Rejtana w Warszawie i uzyskaniu świadectwa dojrzałości w 1963 r. w tym samym roku rozpoczął studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego.

Powołanie do życia Prokuratury Europejskiej to jedno z żywiej dyskutowanych w ostatnich latach zagadnień towarzyszących ogólnej debacie na temat rozwoju instytucjonalnego Unii Europejskiej.

Nowelizacja przepisów Kodeksu postępowania karnego dokonana ustawą z dnia 20 lipca 2000 r. (Dz.U. nr 62, poz. 717) radykalnie ograniczyła przedmiotowy zakres dopuszczalności wnoszenia kasacji przez strony. W jej wyniku podstawy kasacyjne określane przez dawny art. 523 k.p.k. (aktualny art. 523 § 1 k.p.k.), tj. uchybienia wymienione w art. 439 k.p.k. lub inne rażące naruszenie prawa.

Celem niniejszego artykułu jest zwrócenie uwagi na wybrane aspekty problematyki prawnokarnej oceny działań związanych z rozwiązaniem i likwidacją spółki kapitałowej. W ramach tego podejścia starano się zaś skupić uwagę na kwestii oceny na gruncie prawa karnego – przede wszystkim przez pryzmat art. 296 k.k. – samego zdarzenia w postaci doprowadzenia przez władze spółki do jej definitywnego ustania. Przy interpretacji przepisów na tym pograniczu prawa handlowego oraz karnego powstają bowiem niekiedy nieuzasadnione uproszczenia i niespójności pomiędzy regulacjami obu gałęzi prawa. Problem ten potęgowany jest okolicznością, że już wyjściowy reżim normatywny prawa handlowego dotyczący rozwiązania i likwidacji spółki z o.o. oraz spółki akcyjnej stanowi wyspecjalizowaną dziedzinę, operującą pojęciami wymagającymi niekiedy pogłębionej wykładni na gruncie samego prawa spółek. Efektem spiętrzenia tego typu trudności interpretacyjnych może być wszczynanie postępowania karnego w wypadkach, w których zdarzenie stanowiące podstawę zainteresowania organów ścigania nie jest działaniem bezprawnym, lecz wyłącznie przejawem realizacji uprawnień wspólników (akcjonariuszy) spółki oraz idących w ślad za nimi obowiązków członków zarządu (likwidatorów), jakie określa sam ustawodawca na gruncie macierzystej regulacji prawa handlowego. W tym świetle zaś podstawa kierowania aktywności karnoprocesowej przeciwko osobom zobowiązanym do zajmowania się sprawami majątkowymi lub działalnością gospodarczą danego podmiotu może wynikać z braku zrozumienia prywatnoprawnej istoty instytucji rozwiązania i likwidacji spółki.