Niniejszy artykuł stanowi analizę dogmatyczną przepisu art. 7 ust. 1 ustawy – Prawo o adwokaturze. Przepis ten wprowadza ochronę prawną adwokatów podczas wykonywania i w związku z wykonywaniem obowiązków zawodowych, podobną do ochrony z jakiej korzystają sędzia i prokurator. Autor kolejno omawia przesłanki tej instytucji. W podsumowaniu uprawnienie z art. 7 ust. 1 Prawa o adwokaturze sklasyfikowane zostaje jako element konstytucyjnego prawa do obrony i jeden z fundamentów prawidłowego wykonywania zawodu adwokata.

Glosa dotyczy wyroku Trybunału Konstytucyjnego odnoszącego się do tematyki kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielanej przez adwokatów z urzędu. Zdaniem autora obecnej regulacji tego zagadnienia nie można uznać za poprawną. Autor daje temu wyraz w swojej glosie: komentuje wyrok wydany przez TK, a ponadto na jego tle zwraca uwagę na niekonstytucyjność aktualnych regulacji w zakresie szerszym niż w uzasadnieniu wyroku TK, wskazując na koniec propozycje de lege ferenda.

Sprawa zawisła przed Trybunałem Konstytucyjnym w wyniku skargi konstytucyjnej W. P. wnoszącego o zbadanie zgodności art. 325e § 1 zd. drugie k.p.k., w zakresie, w jakim umożliwia organom postępowania przygotowawczego wydanie postanowienia o odmowie wszczęcia dochodzenia lub umorzenia dochodzenia bez konieczności sporządzenia uzasadnienia, z art. 45 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 i art. 2 Konstytucji, z art. 2 Konstytucji, z art. 78 w zw. z art. 2 Konstytucji i z art. 32 ust. 1 w zw. z art. 2 Konstytucji.

Artykuł dotyczy prawa do wyboru obrońcy z urzędu. Obecnie nie ma takiego przepisu w postępowaniu karnym. Poprzez artykuł 89 polskiego postępowania karnego można skorzystać z artykułu 117³ § 3 polskiego postępowania cywilnego. Oskarżony (podejrzany) w polskim postępowaniu karnym jest jedynym, który nie ma możliwości wyboru pełnomocnika sądowego. Relacje między klientem a adwokatem oparte są na wzajemnym zaufaniu. Uważam, że pozwany powinien mieć prawo wyboru obrońcy z urzędu. Przyczyniłoby się to dla dobra systemu wymiaru sprawiedliwości jak również uczciwości w postępowaniu karnym.

W dniach 15–16 marca 2014 r. w Krakowie zorganizowano konferencję naukową poświęconą zagadnieniom polskiego i międzynarodowego procesu karnego. Zatytułowana „Proces karny we współczesnym społeczeństwie”, była kolejną, trzecią już, z cyklu organizowanych przez Katedrę Postępowania Karnego Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Dbałość o interes fiskalny państwa skłoniła ustawodawcę do uchwalenia osobnego kodeksu, penalizującego zachowania wykraczające przeciwko temu obowiązkowi. Ta sama przyczyna legła u podstaw uchwalenia specyficznego dla prawa karnego skarbowego postępowania szczególnego w stosunku do nieobecnych.