Zainstaluj aplikację Palestra na swoim urządzeniu

Mariusz Zelek

dr

Mariusz Zelek

dr

Autor jest adwokatem (ORA w Poznaniu), adiunktem w Katedrze Prawa Cywilnego, Handlowego i Ubezpieczeniowego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

mariusz.zelek@yahoo.pl

Artykuły autora

Przegląd orzecznictwa Izby Cywilnej Sądu Najwyższego w sprawach cywilnych
Przegląd orzecznictwa Sądu Najwyższego w sprawach cywilnych składa się z dwóch części. W części pierwszej zostały krótko omówione cztery orzeczenia Sądu Najwyższego. Pierwsze z nich dotyczy momentu zakończenia biegu terminu przedawnienia roszczenia przedsiębiorcy przeciwko konsumentowi w rozumieniu art. 118 zdanie drugie k.c. W szczególności odpowiada ono na pytanie, czy taki termin kończy się z końcem roku kalendarzowego, czy też z upływem dnia, który nazwą lub datą odpowiadał początkowemu dniowi terminu. Orzeczenie drugie dotyczy problematyki zbiegu roszczeń wierzyciela pauliańskiego z art. 527 k.c. z roszczeniami wierzyciela hipotecznego osoby trzeciej. Trzecie orzeczenie dotyczy problematyki dopuszczalności zaliczenia kwoty uzyskanej przez spadkobiercę na mocy tzw. zapisu bankowego (dyspozycji wkładem na wypadek śmierci – art. 56 ust. 1 ustawy – Prawo bankowe) na schedę spadkową w rozumieniu art. 1039 § 1 k.c. Czwarte orzeczenie porusza problematykę skutków uchybienia terminowi sześciomiesięcznemu zastrzeżonemu dla zgłoszenia wniosku o zarejestrowanie zmian umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W drugiej części przeglądu zostały zamieszczone szersze komentarze do czterech orzeczeń Sądu Najwyższego. Pierwsze z nich obejmuje swoim zakresem kwestię dopuszczalności zawarcia umowy ugody (art. 917 k.c.) w sytuacji sporu odnośnie do istnienia stosunku prawnego, w tym zagadnienia kwestionowania przez stronę jej ważności z powołaniem się na nieistnienie pierwotnego stosunku prawnego. Orzeczenie drugie dotyczy dopuszczalności i warunków formalnych, jakie musi spełniać wniosek prokuratora o wpis hipoteki przymusowej w księdze wieczystej. Trzecie orzeczenie poświęcone jest problemowi zakresu odpowiedzialności uprawnionego do zachowku za zapisy zwykłe i polecenia. Czwarte orzeczenie dotyczy zagadnienia dopuszczalności formułowania roszczenia z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia w razie rozpowszechniania wizerunku osoby fizycznej bez jej zgody.
Przegląd orzecznictwa Izby Cywilnej Sądu Najwyższego
Niniejszy przegląd obejmuje wybrane rozstrzygnięcia Sądu Najwyższego w sprawach cywilnych. Ich tematyka nie jest jednolita, dotyczą problematyki przesłanek sporządzenia testamentu ustnego, klasyfikacji czynności prawnych fiducjarnych dokonanych w celu zabezpieczenia wierzytelności jako odpłatnych bądź nieodpłatnych... (...)
Przegląd orzecznictwa Izby Cywilnej Sądu Najwyższego (październik 2018 r. – marzec 2019 r.)
Niniejszy przegląd obejmuje wybrane rozstrzygnięcia Sądu Najwyższego w sprawach cywilnych. Ich tematyka nie jest jednorodna, dotyczą problematyki podziału majątku wspólnego małżonków, najmu pojazdu zastępczego, odsetek za opóźnienie, przebaczenia wydziedziczonemu oraz odrzucenia spadku. Orzeczenia zostały wybrane przede wszystkim z uwagi na praktyczną doniosłość zagadnień, których dotyczą.
O (nie)prawidłowości ujmowania działania na własne ryzyko jako kontratyp
Działanie na własne ryzyko to sytuacja, w której ktoś bez istotnej potrzeby, dobrowolnie i świadomie naraża się na znane mu szczególne niebezpieczeństwo (uczestniczy w niebezpiecznej sytuacji). Najbardziej typowym przykładem działania na własne ryzyko jest odbywanie podróży z nietrzeźwym kierowcą. (...)
O dopuszczalności zastosowania art. 416 k.c. do ułomnych osób prawnych
Artykuł podejmuje problematykę dotyczącą możliwości zastosowania art. 416 Kodeksu cywilnego do odpowiedzialności deliktowej ułomnych osób prawnych. Opracowanie skoncentrowane jest na analizie możliwości przypisania odpowiedzialności ułomnej osobie prawnej, która nie została przez ustawodawcę wyposażona w organy. W pracy zawarto wywody na temat dopuszczalności odpowiedniego stosowania art. 416 k.c. do ułomnych osób prawnych na podstawie art. 331 § 1 k.c. oraz w przedmiocie możliwości i potrzeby stosowania art. 416 k.c. w drodze analogii do ich sytuacji prawnej.
Przypisanie osobie prawnej odpowiedzialności deliktowej na zasadzie winy za czyn własny
Artykuł omawia kwestie związane z przypisaniem osobie prawnej odpowiedzialności deliktowej za zawinione zachowanie jej organu (części władzy) na podstawie art. 416 Kodeksu cywilnego. Artykuł wyjaśnia znaczenie terminu „organ” zastosowanego w tym przepisie. Ponadto analizuje kryteria przypisania osobie prawnej czynu niezgodnego z prawem (przestępstwa) dokonanego przez członka jej organu. Praca opisuje zarówno kryteria, które należy spełnić, aby uzyskać status członka organu prawnego, jak i te związane z zachowaniem osoby fizycznej, która jest członkiem tego organu.

Informacja o plikach cookies

W ramach Strony stosujemy pliki cookies. Korzystanie ze Strony bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza zgodę na ich zapis lub wykorzystanie. Możecie Państwo dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies w przeglądarce internetowej w każdym czasie. Więcej szczegółów w "Polityce Prywatności".