Rachunkowość to system chroniący wiele grup interesariuszy w zależności od działalności gospodarczej. Działa poprzez normy, reguły i zasady (zarówno ekonomiczne, jak i prawne). Informacje dostarczane przez księgowość wpływają na zachowania i decyzje interesariuszy. Możliwość wpływania na zachowania interesariuszy wpłynęła na stanowienie prawa w tej dziedzinie. Autorzy badają, dlaczego w przeszłości prawodawcy decydowali się na ustawodawstwo w dziedzinie rachunkowości i jaki jest obecny powód działań legislacyjnych - w ten sposób autorzy starają się określić naukowy charakter rachunkowości. Autorzy doszli do wniosku, że rachunkowość i prawo są autonomicznymi, ale powiązanymi systemami. Prawodawcy wybierali i nadal wybierają elementy rachunkowości. Elementy te służyły i nadal służą jako instrumenty chroniące tę samą ważną wartość prawną, tj. obrót gospodarczy (architektura ekonomiczna). Z tego powodu definiowanie rachunkowości jako nauki normatywnej należy rozumieć w sposób zmodyfikowany.

Inspiracją do opracowania tego dokumentu była publiczna debata na temat zarządzania aktywami korporacyjnymi Skarbu Państwa. Obecny stan spraw i publicznych wniosków został oceniony w kontekście Wytycznych OECD z 2015 r. W sprawie ładu korporacyjnego w przedsiębiorstwach państwowych. Wyniki badań pokazują, że większość Wytycznych wymaga rzeczywistego wdrożenia, ale niektóre z nich wymagają dalszej dyskusji z uwzględnieniem warunków krajowych.

Inspiracją do opracowania tego artykułu była publiczna debata na temat zarządzania aktywami korporacyjnymi Skarbu Państwa. Obecny stan spraw i podniesione w debacie publicznej propozycje zostały ocenione w kontekście Wytycznych OECD z 2015 r. w nadzoru korporacyjnego w przedsiębiorstwach publicznych. Wyniki badań pokazują, że większość Wytycznych wymaga rzeczywistego wdrożenia, ale niektóre z nich wymagają dalszej dyskusji z uwzględnieniem warunków krajowych.

Od 1 lipca 2007 r. w unijnym obrocie prawnym, a w konsekwencji również w polskim, pojawiły się podmioty posiadające status prawny tzw. operatora systemu dystrybucyjnego (dalej: OSD). Specyfika funkcji tych podmiotów w sektorze elektroenergetycznym oraz ich swoista pozycja prawna skłaniają do podjęcia rozważań odnośnie do odpowiedzialności członków zarządu spółek, wyznaczonych na OSD, w szczególności w zakresie prawnych konsekwencji naruszenia Prawa energetycznego.

Norma prawna zbudowana jest z różnych elementów, jednym zaś z nich jest hipoteza określająca adresata tej normy oraz sytuację, w której się znajduje. Problematykę tę można przenieść na zagadnienie właściwego regulowania zakresu podmiotowego poszczególnych aktów prawnych, a zwłaszcza ustaw. Prawidłowe określenie zakresu podmiotowego każdej ustawy ma znaczenie fundamentalne, a prawidłowe określenie zakresu podmiotowego ustawy regulującej tzw. złote weto jest istotne z co najmniej trzech powodów.