W toku postępowania przygotowawczego akta sprawy mogą być udostępnione na podstawie art. 156 § 5 Kodeksu postępowania karnego ściśle określonym osobom. Co do zasady dostęp do tych akt mają strony, obrońcy, pełnomocnicy i przedstawiciele ustawowi. W wyjątkowych wypadkach akta mogą być udostępnione innym osobom. Czy po zakończeniu postępowania przygotowawczego można żądać udostępnienia tych akt na podstawie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej?

Zgodnie z art. 61 Konstytucji RP obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne, a prawo to obejmuje w szczególności dostęp do dokumentów. Ograniczenie prawa do informacji może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa. Te konstytucyjne zasady znalazły swoje odzwierciedlenie w przepisach art. 1 i 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznejDz.U. nr 112, poz. 1198 z późn. zm, stosownie do których każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną i podlega udostępnieniu, a każdy jest uprawniony do uzyskania informacji publicznej bez potrzeby wykazywania interesu prawnego lub faktycznego. Przykładowy katalog informacji publicznych zawiera art. 6 tej ustawy. Przepis art. 6 ust. 2 definiuje ponadto termin „dokument urzędowy”, którym jest treść oświadczenia woli lub wiedzy, utrwalona i podpisana w dowolnej formie przez funkcjonariusza publicznego w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego, w ramach jego kompetencji, skierowana do innego podmiotu lub złożona do akt sprawy. Na gruncie tych regulacji ustawy oraz wyżej wskazanych gwarancji konstytucyjnych stosunkowo szeroko interpretowane – zarówno przez doktrynę, jak i przez judykaturę – jest pojęcie informacji publicznej. W orzecznictwie sądów administracyjnychSądy administracyjne, orzekając w sprawach z zakresu informacji publicznej, zajmują się przede wszystkim rozpatrywaniem skarg na bezczynność organu, polegającą w szczególności na nieudostępnieniu informacji publicznej w terminie, bądź skarg na decyzje administracyjne organów odmawiające udostępnienia informacji publicznej z uwagi na ograniczenia, o których mowa w art. 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Orzeczenia sądów administracyjnych, w szczególności te przywołane w artykule – zob. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl przyjmuje się, że informacją publiczną jest każda wiadomość wytworzona przez szeroko rozumiane władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne, a także inne podmioty, które tę władzę realizują bądź gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa w zakresie tych kompetencji. Informację publiczną stanowi więc treść dokumentów urzędowych czy wystąpień i ocen dokonywanych przez organy władzy publicznej, niezależnie do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30 października 2002 r., sygn. akt II SA 181/02 i II SA 1956/02 oraz z 1 grudnia 2011 r., sygn. akt I OSK 1561/11). Co więcej, zgodnie z poglądami judykatury informacją publiczną są nie tylko dokumenty bezpośrednio redagowane i wytworzone przez organ administracji publicznej, ale również takie dokumenty, które organ wykorzystuje do zrealizowania powierzonych prawem zadań. Podstawowe znaczenie ma tu fakt, że dokumenty te służą realizacji zadań publicznych przez określone organy i zostały wytworzone na zlecenie tych organów (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z 15 lipca 2011 r., sygn. akt I OSK 667/11; z 7 grudnia 2010 r., sygn. akt I OSK 1774/10; z 18 września 2008 r., sygn. akt I OSK 315/08). Z przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej wynika także, expressis verbis, że zobowiązane do udostępniania informacji publicznej są podmioty będące w posiadaniu takiej informacji. W przypadku gdy informacja stanowi informację publiczną i podmiot zobowiązany dysponuje tą informacją, ma on obowiązek bądź udostępnić tę informację w formie czynności materialno-technicznej (co winno nastąpić bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku oraz w sposób i w formie zgodnej z wnioskiem), bądź wydać, na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, decyzję o odmowie jej udostępnienia w razie uznania, że zachodzą podstawy do takiej odmowy, określone w art. 5 tej ustawy. W przypadku zaś, gdy podmiot nie dysponuje daną informacją publiczną, powinien poinformować pisemnie wnioskodawcę, że nie posiada żądanej informacji (por. w szczególności wyrok NSA z 31 stycznia 2014 r., sygn. akt I OSK 2191/13). Natomiast jeżeli objęta wnioskiem informacja nie ma charakteru informacji publicznej, organ ma obowiązek jedynie poinformować o tym pisemnie wnioskodawcę.

W dniu 8 maja 2012 r. zwrócono się z wnioskiem, w trybie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, do Prokuratora Rejonowego w miejscowości B. o udostępnienie informacji publicznej w postaci „wszystkich dokumentów znajdujących się w aktach sprawy prowadzonej przez Prokuraturę Rejonową w B., w której umorzono dochodzenie – sygn. akt: (…)”Stan faktyczny i prawny sprawy wynika z uzasadnienia uchwały NSA z 9 grudnia 2013 r., sygn. I OPS 7/13.. Prokurator Rejonowy w B. nie udostępnił wnioskodawcy tych akt, wyjaśniając, że wprawdzie prokuratura jest organem władzy publicznej w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, jednak akta sprawy, jako zbiór różnego rodzaju informacji, tj. takich, które są informacją publiczną, i takich, które jej nie stanowią, w całości nie są informacją publiczną, wobec czego w takiej postaci nie mogą podlegać udostępnieniu. Wnioskodawca, nie zgadzając się z tym stanowiskiem, złożył skargę na bezczynność Prokuratora Rejonowego w B. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, orzekając w tej sprawie w pierwszej instancji, uznał, że akta zakończonych postępowań prowadzonych przez prokuratora spełniają warunki zarówno podmiotowe, jak i przedmiotowe dla ich udostępniania w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Sąd wskazał przy tym, że organ powinien dokonać wnikliwej analizy poszczególnych dokumentów w ramach rozpatrywania żądania strony pod kątem ograniczeń udostępnienia informacji publicznej objętych art. 5 ustawy o dostępie do informacji publicznejWyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 17 października 2012 r., sygn. akt II SAB/Łd 113/12. Od tego wyroku prokuratura wniosła skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który uznał, że w sprawie wystąpiło zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości. Na podstawie art. 187 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymiDz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm skład orzekający przedstawił do rozstrzygnięcia składowi siedmiu sędziów NSA następujące zagadnienie prawne: „Czy akta zakończonego postępowania przygotowawczego jako zbiór dokumentów stanowią informację publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej?”.

Dotychczas w orzecznictwie sądów administracyjnych istniały różnice stanowisk co do dopuszczalności udostępniania, w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, akt zakończonych postępowań przygotowawczych jako całości, jako zbioru dokumentów lub też jako zbioru różnego rodzaju informacji. W orzeczeniach opowiadających się za możliwością udostępnienia całości akt zakończonych postępowań przygotowawczych jako informacji publicznej sądy podkreślały, że akta takie stanowią informację o działalności organów publicznych, do których dostęp gwarantuje art. 61 Konstytucji RP, statuujący publiczne prawo obywatela dostępu do informacji publicznej. O ile bowiem wgląd do akt sprawy w toku postępowania przygotowawczego podlegać będzie rygorom art. 156 Kodeksu postępowania karnego, o tyle już akta zakończonego postępowania przygotowawczego, w tym również umorzonego, podlegają udostępnieniu na zasadach dotyczących udostępniania informacji publicznej. Odmienny tryb dostępu do akt dotyczy zatem, zgodnie z poglądem wyrażonym w tych orzeczeniach, jedynie spraw w toku postępowania przygotowawczego i nie odnosi się on do spraw zakończonych w zakresie prowadzonego postępowania przygotowawczego, i to niezależnie od tego, w jaki sposób nastąpiło to zakończenie. W takich sprawach znajduje zastosowanie ustawa o dostępie do informacji publicznej. Sądy podkreślały, że akta zakończonego postępowania przygotowawczego spełniają, w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, zarówno warunki przedmiotowe, jak i podmiotowe, stanowiąc informację o działalności organu publicznego, jakim bez wątpienia jest prokuratura. Oznaczało to, że na mocy art. 4 ust. 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej prokuratura jest zobowiązana do udostępnienia informacji będących w jej posiadaniu. Sądy zastrzegały przy tym, że akta postępowania przygotowawczego stanowią szczególny rodzaj informacji publicznej, jako zbiór materiałów zawierających wszelkie informacje i dowody zebrane w toku postępowania. Niektóre materiały w aktach mogą mieć charakter poufny i nie mogą być przedmiotem zwykłego udostępnienia, jakiemu podlegają dokumenty o mniej sformalizowanym charakterze. Jest to jednak kwestia sposobu i formy udzielenia informacji, nie zaś podstawa do wyłączenia akt spod działania ustawy o dostępie do informacji publicznej (zob. w szczególności wyrok NSA z 13 stycznia 2011 r., sygn. akt I OSK 440/10; wyrok WSA w Łodzi z 11 marca 2009 r., sygn. akt II SA/Łd 974/08; wyrok WSA w Krakowie z 28 września 2010 r., sygn. akt II SAB/Kr 70/08; wyrok WSA w Łodzi z 6 lipca 2011 r., sygn. akt II SAB/Łd 22/11; wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 5 września 2012 r., sygn. akt II SAB/Go 31/12).

Z kolei w ramach drugiej linii orzeczniczej sądów administracyjnych prezentowano stanowisko, zgodnie z którym niedopuszczalne jest udostępnianie akt zakończonego postępowania przygotowawczego jako zbioru dokumentów. Sądy, które opowiadały się za takim poglądem, uznawały w swoich orzeczeniach, że akta jako zbiór różnego rodzaju informacji – tj. takich, które są informacją publiczną, i takich, które jej nie stanowią – nie są, jako całość, informacją publiczną i nie powinny być w całości udostępniane. Uzasadniano to także brzmieniem art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Przepis ten określa zakres uprawnień służących realizacji prawa do informacji publicznej i jako jedno z nich wskazuje prawo wglądu do dokumentów, lecz nie reguluje dostępu do akt sprawy jako zbioru różnorodnych dokumentów. Akta tworzone są w celu i na potrzeby różnych postępowań (np. cywilnych, karnych, administracyjnych) i składają się z różnego rodzaju dokumentów o rozmaitej wadze i znaczeniu (dokumentów urzędowych, prywatnych, wewnętrznych itp.). Akta i składające się na nie dokumenty są zatem nośnikiem wielu różnorodnych informacji, w tym także takich, którym można przypisać cechę publicznych. Nie zmienia to jednak – zdaniem części sądów – charakteru akt jako całości. Pozostają one głównie źródłem wielu informacji odnoszących się przede wszystkim do indywidualnych spraw osób w nich uczestniczących, ich czynów i działań. Sądy podkreślały, że przedmiotem regulacji ustawy jest informacja publiczna pojmowana jako pewna wiedza, wiadomość, fakt, rzeczywistość. Zatem wniosek złożony w trybie tej ustawy musi wskazywać, o jaką informację tak naprawdę chodzi i co ma być jej przedmiotem (zob. wyroki NSA z: 12 marca 2013 r., sygn. akt I OSK 2937/12; 5 marca 2013 r., sygn. akt I OSK 2889/12; 14 lutego 2013 r., sygn. akt I OSK 2662/12; 25 października 2012 r., sygn. akt I OSK 1813/12; 21 czerwca 2012 r., sygn. akt I OSK 757/12; 16 kwietnia 2010 r., sygn. akt I OSK 83/10; 28 października 2009 r., sygn. akt I OSK 714/09).

Argumentację zaprezentowaną w ramach jednej oraz drugiej linii orzeczniczej przeanalizował Naczelny Sąd Administracyjny, rozważając zagadnienie prawne przedstawione mu przez skład orzekający w wyżej opisanej sprawie. Naczelny Sąd Administracyjny wziął także pod uwagę treść art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, zgodnie z którym przepisy tej ustawy nie naruszają przepisów innych ustaw określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi. Jako przykład takich przepisów należy wskazać art. 73–74 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnegoArt. 73. § 1. Strona ma prawo wglądu w akta sprawy, sporządzania z nich notatek, kopii lub odpisów. Prawo to przysługuje również po zakończeniu postępowania. § 1a. Czynności określone w § 1 są dokonywane w lokalu organu administracji publicznej w obecności pracownika tego organu. § 2. Strona może żądać uwierzytelnienia odpisów lub kopii akt sprawy lub wydania jej z akt sprawy uwierzytelnionych odpisów, o ile jest to uzasadnione ważnym interesem strony. § 3. W przypadku pism w formie dokumentu elektronicznego wnoszonych do organu administracji publicznej lub przez niego doręczanych organ może zapewnić stronie dostęp do nich w swoim systemie teleinformatycznym, po identyfikacji strony w sposób określony w przepisach ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne. Art. 74. § 1. Przepisu art. 73 nie stosuje się do akt sprawy zawierających informacje niejawne o klauzuli tajności „tajne” lub „ściśle tajne”, a także do innych akt, które organ administracji publicznej wyłączy ze względu na ważny interes państwowy. § 2. Odmowa umożliwienia stronie przeglądania akt sprawy, sporządzania z nich notatek, kopii i odpisów, uwierzytelnienia takich kopii i odpisów lub wydania uwierzytelnionych odpisów następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie, art. 156 i 321 Art. 321. § 1. Jeżeli istnieją podstawy do zamknięcia śledztwa, na wniosek podejrzanego lub jego obrońcy o końcowe zaznajomienie z materiałami postępowania, prowadzący postępowanie powiadamia podejrzanego i obrońcę o terminie końcowego zaznajomienia, pouczając ich o prawie uprzedniego przejrzenia akt w terminie odpowiednim do wagi lub zawiłości sprawy, określonym przez organ procesowy. § 2. Termin zaznajomienia podejrzanego z materiałami postępowania powinien być tak wyznaczony, aby od doręczenia zawiadomienia o nim podejrzanemu i jego obrońcy upłynęło co najmniej 7 dni. § 3. W czynnościach zaznajomienia podejrzanego z materiałami postępowania ma prawo uczestniczyć obrońca. § 4. Nieusprawiedliwione niestawiennictwo podejrzanego lub jego obrońcy nie tamuje dalszego postępowania. § 5. W terminie 3 dni od daty zaznajomienia podejrzanego z materiałami postępowania strony mogą składać wnioski o uzupełnienie śledztwa. Przepis art. 315 § 2 stosuje się odpowiednio. § 6. Jeżeli nie zachodzi potrzeba uzupełnienia śledztwa, wydaje się postanowienie o jego zamknięciu i ogłasza się je lub o jego treści zawiadamia się podejrzanego oraz jego obrońcę.ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego, § 94 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 lutego 2007 r. – Regulamin urzędowania sądów powszechnych§ 94. 1. Przewodniczący wydziału zezwala na przejrzenie akt sprawy w sekretariacie upoważnionym przedstawicielom organizacji społecznych, które mogą wstąpić do toczącego się postępowania w danej sprawie lub zgłosić w nim swój udział. 2. Przewodniczący wydziału decyduje ponadto o udostępnieniu akt sądowych innym osobom niemającym uprawnień procesowych i o zakresie wykorzystania przez nie tych akt. 3. Udostępnienie większej liczby akt, np. dla celów naukowo-badawczych, wymaga zgody prezesa sądu. 4. Protokół z posiedzenia jawnego sporządzony za pomocą urządzenia rejestrującego dźwięk albo obraz i dźwięk udostępnia się w budynku sądu za pomocą urządzenia służącego do odtworzenia zapisu dźwięku albo obrazu i dźwięku, albo przez wydanie zapisu dźwięku na informatycznym nośniku danych, po spełnieniu warunków, o których mowa w ust. 1 i 2., art. 525 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnegoArt. 525. Akta sprawy dostępne są dla uczestników postępowania oraz za zezwoleniem przewodniczącego dla każdego, kto potrzebę przejrzenia dostatecznie usprawiedliwi. Na tych samych zasadach dopuszczalne jest: 1) sporządzanie i otrzymywanie odpisów i wyciągów z akt sprawy; 2) otrzymywanie zapisu dźwięku z akt sprawy., a także art. 12a § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymiArt. 12a. (…) § 2. Akta sprawy udostępnia się stronom postępowania. Strony mają prawo przeglądać akta sprawy i otrzymywać odpisy, kopie lub wyciągi z tych akt.. Te przepisy stanowią regulacje o charakterze lex specialis, a zatem ustawa o dostępie do informacje publicznej nie znajduje zastosowania do sytuacji, które są w nich unormowane. Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił przy tym, że przyjęcie, iż w pozostałych przypadkach strona postępowania, której żywotnych interesów dotyczy sprawa, uzyskuje dostęp do akt na innych zasadach, bardziej sformalizowanych, niż osoby działające na podstawie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, byłoby naruszeniem zasady równości zapisanej w art. 32 ust. 1 Konstytucji RP. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał ponadto art. 30 Konstytucji, zgodnie z którym przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela, a także art. 47 Konstytucji, stanowiący, że każdy ma prawo do ochrony prawnej życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz do decydowania o swoim życiu osobistym. Jak wskazał NSA, celem ustawy o dostępie do informacji publicznej było zapewnienie transparentności działań organów władzy publicznej, osób i jednostek organizacyjnych wykonujących zadania publiczne lub gospodarujących mieniem publicznym, nie zaś „narażenie obywateli na utratę prywatności i poddanie ich działań i zachowań osądowi «każdego» kto zechce zapoznać się z aktami sprawy, w której występowali jako strona czy uczestnik postępowania”. Ostatecznie NSA doszedł do wniosku, że akta spraw, w tym akta postępowania przygotowawczego, jako całość są zbiorem różnorodnych materiałów, usystematyzowanym przez organ, który nadał temu zbiorowi określony kształt i który się nim posługuje w prowadzonym postępowaniu. Akta są więc pewnym przedmiotem, którego dotyczą przepisy szczególne regulujące zarówno jego tworzenie, rejestrowanie, przechowywanie, jak i udostępnianie. Zdaniem NSA żądanie udostępnienia akt sprawy jako całości, także akt zakończonego postępowania przygotowawczego, nie jest więc wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej, ale żądaniem udostępnienia określonego zbioru materiałów. Prawo do informacji dotyczy natomiast informacji o sprawie publicznej, a więc informacji o czymś, a nie udostępnienia zbioru materiałów jako takich. Wniosek o udostępnienie akt postępowania nie zawiera zatem jednego z elementów niezbędnych do jego rozpoznania i nie może być załatwiony na podstawie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Tak sformułowany wniosek nie wskazuje bowiem informacji publicznych, których udostępnienia domaga się wnioskodawca. Konkludując, NSA orzekł w opisanej sprawie, że żądanie udostępnienia przez prokuratora akt sprawy jako zbioru materiałów dotyczących zakończonego postępowania przygotowawczego nie jest wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zdaniem NSA wnioskodawca, żądając dostępu do akt sprawy, które jako całość tworzą zbiór materiałów, domaga się w istocie nie udostępnienia informacji publicznej, lecz dostępu do tego zbioru.

Należy przy tym podkreślić, że Naczelny Sąd Administracyjny odniósł się w swojej uchwale do kwestii udostępniania akt postępowania jako całości i wyłącznie w tym zakresie uznał, że żądanie udostępnienia akt nie stanowi wniosku o udostępnienie informacji publicznej. Orzeczenie nie dotyczy zatem problemu udostępnienia zawartych w tych aktach informacji publicznych oraz nośników tych informacji. W tym zakresie Naczelny Sąd Administracyjny wspomniał w swojej uchwale o dostępie do dokumentów urzędowych. Przepis art. 3 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, określający przedmiotowy zakres dostępu do informacji publicznej, wskazuje jako jedno z uprawnień prawo wglądu do dokumentów urzędowych. Zgodnie zaś z art. 6 ust. 4 lit. a tej ustawy udostępnieniu podlega treść i postać dokumentów urzędowych, tj. – zgodnie z definicją ustawową pojęcia „dokument urzędowy” – treść oświadczenia woli lub wiedzy, utrwalona i podpisana w dowolnej formie przez funkcjonariusza publicznego w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego, w ramach jego kompetencji, skierowana do innego podmiotu lub złożona do akt sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że w przypadku żądania udostępnienia dokumentu urzędowego adresat wniosku jest zobowiązany do udostępnienia nie tylko informacji publicznej zawartej na dowolnym nośniku, ale również treści i postaci tego nośnika. Z dotychczas wydawanych orzeczeń sądów administracyjnych dotyczących dostępu do poszczególnych danych i dokumentów znajdujących się w aktach sprawy (a nie dostępu do całości akt sprawy) wynika, że dostęp innych osób do informacji zawartych w aktach opiera się na zasadach przewidzianych w ustawie o dostępie do informacji publicznej. W szczególności może to dotyczyć informacji o treści orzeczenia sądu, która jest dla osoby niewystępującej jako strona postępowania informacją publiczną, stanowiąc informację o sprawach publicznych według art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Stanowi ona bowiem informację o treści rozstrzygnięcia organu władzy publicznej, jakim jest sąd, o jakiej mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 oraz art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o dostępie do informacji publicznej (por. wyrok WSA w Gdańsku z 5 czerwca 2013 r., sygn. akt II SA/Gd 185/13). Żądanie udostępnienia akt sprawy jako zbioru materiałów dotyczących zakończonego postępowania przygotowawczego nie będzie zatem rozpatrywane jako wniosek o udostępnienie informacji publicznej, natomiast żądanie udostępnienia konkretnej informacji zawartej w tych aktach, a w szczególności żądanie udostępnienia dokumentu urzędowego, może być traktowane jako wniosek o udostępnienie informacji publicznej, złożony w trybie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej.