W artykule autor analizuje pojęcie dowodu urzędowego oraz dowodu prywatnego, jak również pojęcia dokumentów urzędowych i prywatnych. Zakresy tych pojęć są różne i nie mogą być utożsamiane. Dokument wystawiony przez organy władzy może być kwalifikowany jako dowód prywatny, dokument prywatny może zaś mieć charakter dowodu urzędowego.

Jawność rozprawy głównej jest jedną z istotnych zasad procesu karnego. Znajduje ona swoje oparcie nie tylko w przepisach Kodeksu postępowania karnego, ale przede wszystkim uregulowana jest w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W art. 45 ust. 1 ustawy zasadniczej zagwarantowane zostało prawo do jawnego, publicznego rozpoznania sprawy przez właściwy, niezawisły i bezstronny sąd, bez nieuzasadnionej zwłoki. Jawność rozpoznania sprawy jest więc jednym z elementów prawa do sądu.

Przedmiotem artykułu są kwestie dotyczące dopuszczalności dowodów uzyskanych z naruszeniem przepisów postępowania w kontekście art. 168a kodeksu postępowania karnego. Przepis art. 168a k.p.k. w brzmieniu obowiązującym od 15 kwietnia 2016 r. wprowadza jako zasadę dopuszczalność wykorzystania w toku procesu karnego dowodu uzyskanego z naruszeniem przepisów postępowania lub za pomocą czynu zabronionego z art. 1 § 1 k.p.k. W odniesieniu do zakazów dowodowych nie można traktować art. 168a k.p.k. jako podstawy dopuszczalności w procesie dowodów pozyskanych wbrew tym zakazom. Naruszenie przepisów postępowania jest jedną z przesłanek wpływających na ocenę dopuszczalności dowodu w postępowaniu karnym.

Przedmiotem artykułu są kwestie dotyczące wykorzystania dowodów na podstawie art. 168b Kodeksu Postępowania Karnego w kontekście ograniczeń ingerencji w prawo do prywatności. Artykuł zawiera rozważania na temat konstytucyjnych podstaw ograniczenia praw obywatelskich w aspekcie podsłuchu telefonicznego. Sugeruje się, aby rozważyć regulację zwartą art. 168b Kodeksu Postępowania Karnego za pogwałcenie konstytucyjnych praw obywatelskich w zakresie wykorzystywania dowodów uzyskanych w wyniku podsłuchu telefonicznego.