Zainstaluj aplikację Palestra na swoim urządzeniu

Katarzyna Gajowniczek-Pruszyńska

adwokat, dr

Katarzyna Gajowniczek-Pruszyńska

adwokat, dr

e-mail: katarzyna.gajowniczek@adwokatura.pl

Adwokat, doktor nauk prawnych, obrończyni w procesach karnych.

Od 2016 roku wicedziekan Okręgowej Rady Adwokackiej, Przewodnicząca Komisji Szkolenia Aplikantów Adwokackich Warszawskiej Izby oraz Komisji Kształcenia Naczelnej Rady Adwokackiej, Wiceprzewodniczącą Komisji Legislacyjnej przy Naczelnej Radzie Adwokackiej w latach 2016-2021.

Współtwórczyni i pierwsza przewodnicząca powstałego w 2014 r. Zespołu ds. Kobiet przy Naczelnej Radzie Adwokackiej.
W okresie sierpień – listopad 2016 r. p.o. Dziekana ORA w Warszawie. W latach 2007-2010, 2010-2013 pełniła funkcję Sędzi Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Warszawie. W kadencji 2013-2016 decyzją sędziów została wybrana Wiceprezesem Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Warszawie. 

Od 2009 roku wykładowczyni szkolenia aplikantów adwokackich z zakresu prawa karnego materialnego, prawa karnego procesowego oraz zasad etyki i wykonywania zawodu. Egzaminatorka na kolokwiach z zakresu prawa karnego oraz państwowych egzaminach adwokackich z zakresu prawa karnego. Wielokrotna delegatka na Krajowych Zjazdach Adwokatury.
Pomysłodawczyni corocznej nagrody AdwokatkiRoku, akcji #uczeńmistrz uświadamiającej wagę i istotę relacji aplikantów z patronami.

Autorka publikacji i opinii prawnych z zakresu procedury karnej i etyki zawodowej.

Członkini Stowarzyszenia prof. Zbigniewa Hołdy, rady programowej Kongresu Kobiet oraz Fundacji WomeninLaw. 
Odznaczona odznaką Adwokatura Zasłużonym.

Artykuły autora

Odpowiedzialność karna rzeczywistego sprawcy za składanie fałszywych zeznań – glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z 10.12.2020 r. (I KK 58/19)
W niniejszej glosie autorzy koncentrują cię na konsekwencjach i znaczeniu postanowienia Sądu Najwyższego z 10.12.2020 r. (I KK 58/19) dla działalności organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości. Prezentują również wybrane stanowiska Sądu Najwyższego w zakresie interpretacji art. 233 § 1a Kodeksu karnego. Przedstawiają argumentację Sądu Najwyższego i poddają ją krytycznej analizie. W dalszej części wskazują na status rzeczywistego sprawcy przesłuchiwanego w charakterze świadka oraz omawiają zagrożenia niezachowania gwarancji prawa do obrony, wynikającego z niewłaściwej wykładni przepisu art. 233 § 1a k.k. W podsumowaniu przedstawiono również proponowany model działania organów w związku z wydanym orzeczeniem.
Wydłużenie terminu do wniesienia apelacji w postępowaniu karnym w sprawach szczególnie zawiłych i skomplikowanych a zmiany w obszarze sporządzania uzasadnień wyroków sądów karnych – propozycje de lege ferenda
Postulaty praktyków i potrzeba zapewnienia gwarancji rzetelnego procesu przemawiają za zasadnością wydłużenia terminu do wniesienia apelacji w postępowaniu karnym. Konieczność zmian przepisów w tym zakresie, choć sygnalizowana, nie znalazła odzwierciedlenia w nowelizacji Kodeksu postępowania karnego z lipca 2019 r. i pomimo wprowadzenia nowych rozwiązań – jak sporządzanie uzasadnień rozstrzygnięć sądu pierwszej i drugiej instancji na formularzach – nadal pozostaje aktualna. Celem artykułu jest omówienie problematyki terminu do wniesienia apelacji w postępowaniu karnym w sprawach szczególnie zawiłych i skomplikowanych oraz przedstawienie propozycji zmian legislacyjnych w tym zakresie, uwzględniających postulaty praktyków i potrzebę zapewnienia gwarancji rzetelnego procesu. Jego podstawę stanowi opinia sporządzona na zlecenie Komisji Legislacyjnej Naczelnej Rady Adwokackiej 28.02.2019 r. dotycząca terminów do wniesienia apelacji w sprawach szczególnie zawiłych i skomplikowanych w procesie karnym i cywilnym.
Granice prawa do obrony z perspektywy art. 233 § 1a Kodeksu karnego – rozważania na tle postanowienia Sądu Najwyższego z 15.01.2020 r. (I KZP 10/19)
W przedstawionej publikacji dokonano krytycznego omówienia stanowiska Sądu Najwyższego wyrażonego w postanowieniu z 15.01.2020 r. (I KZP 10/19). W orzeczeniu SN odmówił podjęcia uchwały w związku z przedstawieniem mu pytania prawnego „czy po nowelizacji art. 233 Kodeksu karnego, tj. po dodaniu nowelą z 11.03.2016 r.przepisu art. 233 § 1a k.k. zmianie uległ zakres podmiotowy tego typu czynu zabronionego, i czy zmianie uległy zasady odpowiedzialności za ów występek przedstawione m.in. w uchwale SN z 20.09.2007 r., I KZP 26/07”. Mimo że skład orzekający nie dopatrzył się przesłanek do podjęcia uchwały w tej kwestii, to sąd – przy zdaniu odrębnym – zdecydował się na przedstawienie obszernej argumentacji na temat zasad odpowiedzialności karnej wyrażonej w art. 233 § 1a k.k. Powyższe orzeczenie stanowiło punkt wyjścia do rozważań na temat konstytucyjności przyjętego rozwiązania, jego znaczenia dla realizacji prawa do obrony oraz potencjalnych prób złagodzenia negatywnych konsekwencji jego obowiązywania.
Adwokat Marek Kotarski (1956–2017)
W lutym 2017 roku zaskoczyła nas wiadomość onagłej, tragicznej śmierci przyjaciela adw. Marka Kotarskiego. Cudownego, oddanego kolegi, wspaniałego karnisty, lubianego przez sądy adwokata, anade wszystko znakomitego wykładowcy w ramach szkolenia aplikantów adwokackich. Był dla nas, praktyków prawa karnego, niedoścignionym wzorem wnikliwości i wytrwałości w prowadzonych przez siebie sprawach.
Gwarancje sprawiedliwości proceduralnej wobec zatrzymanych a elementarne standardy demokratycznego państwa prawnego
Opracowanie stanowi zarys zagadnień związanych z wyraźną hegemonią władz państwowych w zakresie swobodnej ingerencji w sprawiedliwość proceduralną wobec osób zatrzymanych. Autorzy zwracają uwagę na wyraźną tendencję legislacyjną polegającą na świadomym przydzielaniu przez ustawodawcę odpowiednich narzędzi prawnych, aby umożliwić organom nadużywanie swojej pozycji prawnej kosztem wprowadzenia gwarancji proceduralnych wynikających z zasady prawa do obrony zatrzymanych, a jednocześnie wskazują, że podlegają one licznym regulacjom znajdującym się w polskich aktach prawnych o randze europejskiej i międzynarodowej i całkowicie pomijają niezwykle ważną rolę obrońcy na wczesnych etapach postępowania przygotowawczego. Celem publikacji jest zwrócenie uwagi czytelników na skalę problemu i potrzebę znalezienia odpowiednich rozwiązań, które wyeliminowałyby różnice pomiędzy poszczególnymi kategoriami procesów podejrzanych a zakresem ich uprawnień, przy jednoczesnym zminimalizowaniu ryzyka dyskryminacji ze strony organów procesowych w ich faktycznym wdrażaniu. Podkreśla się jednocześnie jak ważne jest, aby jego wdrożenie rozszerzyło zakres zasady domniemania niewinności na wszystkich etapach postępowania przygotowawczego i stosowania nowoczesnych rozwiązań informacyjnych i komunikacyjnych w celu maksymalnego zaspokojenia wymagań równości broni oraz wykluczenia tworzenia wyrażonego modelu procesu karnego w postaci konfliktu interesów.
I Ogólnopolska Konferencja Naukowa „Prawne aspekty dyskryminacji i zasady równego traktowania”, Warszawa, 11 marca 2016 r.
W dniu 11 marca 2016 r. na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego odbyła się I Ogólnopolska Konferencja Naukowa „Prawne aspekty dyskryminacji i zasady równego traktowania”, zorganizowana przez Koło Naukowe Prawa Pracy UW oraz Koło Naukowe Prawo a Płeć UW (Lex & Sex).

Informacja o plikach cookies

W ramach Strony stosujemy pliki cookies. Korzystanie ze Strony bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza zgodę na ich zapis lub wykorzystanie. Możecie Państwo dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies w przeglądarce internetowej w każdym czasie. Więcej szczegółów w "Polityce Prywatności".