Przedmiotem artykułu jest problem prawnokarnej oceny – przez pryzmat art. 54 Kodeksu karnego skarbowego – zachowania polegającego na uchylaniu się od opodatkowania w odniesieniu do „własnej” działalności przestępczej. (...)

Tekst ten zawiera krytyczną analizę pojęcia „pobrania podatku” zgodnie z ustawą karną skarbową z 1971 r. Analiza ta stwierdza, że zgodnie z obowiązującym prawem w kontekście spełnienia kryteriów działania zabronionego określonego w art. 77 k.k.s., pojęcie to należy rozumieć jako faktyczne (fizyczne) przejęcie przez posiadacza pewnych środków finansowych, które są równoważne podatkowi, o który zmniejszono płatność na rzecz podatnika i które zgodnie z obowiązkiem, należy zapłacić z tytułu podatku dochodowego.

O modelu procesu karnego i jego przynależności do określonej, ukształtowanej w rozwoju historycznym formy procesu karnego decyduje w przeważającej mierze to, czy jego przebieg jest podporządkowany zasadzie kontradyktoryjności, czy zasadzie śledczości. Zasadę kontradyktoryjności można przedstawić w postaci dyrektywy prowadzenia procesu w formie sporu równouprawnionych stron przed bezstronnym arbitrem (sędzią). Wykazuje ona ścisły związek z zasadą skargowości, chociaż nie można stwierdzić między tymi zasadami stosunku wynikania.