Poprzedni artykuł w numerze
P rezentujemy Państwu wybrane biogramy adwokatów zamordowanych w Katyniu w 1940 r. Stanowią one fragment przygotowanej przez Adwokaturę wystawy, która ponownie, tym razem w 80. rocznicę zbrodni katyńskiej, miała stanąć w kwietniu 2020 r. na Trakcie Królewskim w Warszawie, by przypominać społeczeństwu o tamtych adwokatach – ofiarach Katynia, którzy stracili życie w sowieckiej niewoli za odwagę obrony niepodległości swojej Ojczyzny.
Henryk Mieczysław Dewiński
(I voto do 1922 r. Depa). Kapitan rezerwy, ur. 31.08.1898 r. w Sassiowie woj. żarnopolskie, syn Bronisława i Józefy z d. Ursel. Ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Walczył podczas I wojny światowej i w latach 1918–1921 jako oficer. Był adwokatem w Tarnowskich Górach. Należał do kadry OK V. Miał syna Mieczysława. Zidentyfikowany podczas ekshumacji w 1943 r. Nr PCK 02320.
Wiktor Gajewski
Podporucznik rezerwy, ur. 22.11.1899 r. w Nowym Sączu, syn Jana i Emilii z d. Wojtowicz. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Poznańskiego. W 1917 r. wcielony do armii austriackiej, gdzie ukończył kurs aspirantów oficerów polowych, walczył na froncie rosyjskim, brał udział w bitwie pod Skałą. Do Wojska Polskiego zgłosił się 20.11.1918 r., służył w 1 Batalionie Legii Akademickiej w Krakowie, przeniesiony do pociągu pancernego „Smok” uczestniczył w obronie Przemyśla i Lwowa. Podporucznikiem rezerwy awansowany ze stopniem pierwszeństwa z dniem 1.07.1925 r. Dowódca 1 Batalionu Mostów Kolejowych w 1932 r. wydał o Nim następującą opinię „Bardzo opanowany i ambitny, wysokie poczucie honoru i godności własnej (...) bardzo pilny i punktualny, karny i zdyscyplinowany, a przy tym lojalny”. W latach trzydziestych był sędzią i notariuszem w Szamotułach, Poznaniu i Bydgoszczy. W 1939 r. był adwokatem w Nakle nad Notecią. Sprawował funkcje honorowego sędziego Zrzeszenia Młodych Prawników obwodu poznańskiego. Znał biegle język angielski, francuski i niemiecki. Odznaczony Gwiazdą Przemyśla, honorową odznaką „Orlęta”, frontową odznaką Baonu Akademickiego i Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921. W sierpniu 1939 r. został zmobilizowany. Dostał się do niewoli sowieckiej. Ostatni list z Kozielska datowany jest na dzień 1.12.1939 r. Pozostawił żonę Helenę i dwoje dzieci. Zidentyfikowany podczas ekshumacji w 1943 r. Nr PCK 01600.
Henryk Frenkiel
Porucznik piechoty rezerwy 23 Pułku Piechoty, ur. 19.03.1900 r. w Siedlcach, syn Józefa i Heleny z Sobolów. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego z 1925 r. Wcześniej studiował w Kijowie. Walczył w wojnie 1920 r. w stopniu porucznika, zweryfikowany ze starszeństwa – od 1.06.1919 r., wpis na listę adwokacką uzyskał w 1933 r., praktykę adwokacką prowadził w Warszawie przy ul. Złotej 7 (tel.3.27-46). Zidentyfikowany podczas ekshumacji w 1943 r. Nr PCK 01118.
Julian Zdzisław Aleksander Marian Jackowski
Porucznik rezerwy kawalerii 26 Pułku Ułanów, ur. 26 września 1904 r. w Warszawie, syn Aleksandra (adwokata, profesora i rektora SGH w Warszawie, senatora, członka Rady Adwokackiej w Warszawie) i Marii z d. Horodyska. Ożeniony z Haliną z Żółtowskich z Chociszewa. Ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, a w 1936 r. został wpisany na listę adwokatów izby warszawskiej. Prowadził kancelarię przy ul. Żurawiej 16. W 1930 r. ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu z wynikiem celującym i lokatą 14/201. Brał udział w konkursach hippicznych i władania białą bronią. W rezerwie mianowany porucznikiem (Dz.Pers.4/36). W Centralnym Archiwum Wojskowym zachowały się akta personalne J. Jackowskiego nr 2647 Korpusu Osobowego Oficerów Kawalerii zawierające opinię: Bardzo dobry – wybitny oficer rez. W 1939 r. zmobilizowany do 26 Pułku Ułanów Nowogródzkiej Brygady Kawalerii. W kampanii wrześniowej pełnił funkcje dowódcy Szwadronu Sztabowego tej brygady i wraz z nią przebył cały szlak bojowy od Lidzbarka do Sambora, gdzie 27.09.1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Osadzony w obozie w Kozielsku, skąd żona otrzymała jeden list, wysłany 7.12.1939 r., a następnie w 1943 r. pismo z Biura Informacyjnego PCK w Warszawie zawiadamiające, że J. Jackowski figuruje na liście ekshumowanych pod nr. PCK 03571. W 1943 r. ekshumowany z „dołu śmierci” do bratniej mogiły, przypuszczalnie szóstej. Z pożogi wojennej i lat powojennych ocalał m.in. medal za udział w konkursie władania białą bronią w Grudziądzu z 1930 r., legitymacja adwokacka Nr 2472 z 1936 r., dwie kartki pocztowe z sierpnia 1939 r. z poczty polowej, list z Kozielska i pismo PCK z 1943 r. J. Jackowski figuruje w aktach NKWD, Nr 4281 na liście Nr 035/1 z 16.04.1940 r. pod poz. 91 („Wojskowy Przegląd Historyczny” 1990/3–4, s. 360). W „Życiu Warszawy” z 22.04.1994 r. ukazał się artykuł pt. Donosy z Kozielska, w którym opisano przeprowadzoną przez J. Jackowskiego agitację na temat przyszłej walki o niepodległość. W latach 1989–1990 staraniem syna J. Jackowski otrzymał pośmiertnie medal: „Za udział w wojnie obronnej 1939 r.” i odznakę pamiątkową „Krzyż Kampanii wrześniowej 1939 r.”. Syn J. Jackowskiego uczestniczył w delegacji Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, która 5.04.1989 r. pobrała ziemię z mogił w Katyniu.
oprac. adw. Jerzy Jackowski (syn)
Włodzimierz Józef Chludziński
Podporucznik taboru rezerwy ur. 19.03.1898 r. w Warszawie, syn Józefa i Teontyny z domu Borhard. Tutaj rozpoczął naukę w gimnazjum Wasilewskiego. W 1915 r. na skutek ewakuacji Warszawy wyjechał do Rosji. W Smoleńsku w 1917 r. ukończył gimnazjum Woronina (wyróżniony srebrnym medalem). Następnie przyjęty na Wydział Metalurgiczny Politechniki im. Piotra I w Piotrogrodzie. W tym samym roku (2.06.1917 r.) wstąpił jako wolontariusz na kurs oficerów artylerii przy II zapasowym dywizjonie w Smoleńsku. Stamtąd w randze podoficera przeniósł się (w listopadzie) do formującego się I Polskiego Korpusu gen. Dowbor-Muśnickiego. W stopniu podoficera plutonowego służył do czasu jego rozwiązania.
W lipcu 1918 r. przeniósł się do Warszawy, mieszkał przy ul. Wspólnej 16/18. 20.11.1918 r. wstąpił do Wojska Polskiego i w szeregach 1 Pułku Artylerii Lekkiej uczestniczył w wojnie polsko-ukraińskiej. 15.03.1919 r. dostał się do niewoli ukraińskiej. Dzięki staraniom władz polskich uwolniony 10.10.1919 r. rozpoczął naukę w Szkole Podchorążych Wojsk Taborowych w Warszawie, którą ukończył w styczniu 1920 r. Jako dowódca kolumny taborowej w macierzystym 1 PAL brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, które ukończył w 1924 r. Wpis na listę adwokacką uzyskał w 1930 r. Kancelarię prowadził w Warszawie, przy ul. Wspólnej 16 (tel. 9.19-44). Wszechstronnie wykształcony, władał biegle francuskim, niemieckim, rosyjskim. Zidentyfikowany w 1943 r., numer PCK 3672, szczątki przeniesiono najprawdopodobniej do bratniej mogiły nr 5.
Tomasz Józef Turczyn
Kapitan rezerwy, ur. 14.08.1888 r. w Pomorzanach, pow. Zborów w Małopolsce, syn Jana i Genowefy z domu Rajkowskiej. Doktor praw, adwokat praktykujący w Brodach, woj. tarnopolskie. Był też sędzią wojskowym, odznaczony Gwiazdą Przemyśla, Medalem za wojnę 1918–1921. Aresztowany przez NKWD 10.11.1939 r. w miejscowości Delatyn, woj. stanisławowskie, tam więziony. Następnie przewieziony do więzień NKWD w: Nadwórnej (listopad 1939); Stanisławowie (1.12.1939–31.12.1939); Tarnopolu (1.01.1940–15.02.1940); Połtawie (USRR) 16.02.1940–1.05.1940, gdzie był torturowany w celu wymuszenia zeznań. Sądzony prawdopodobnie przez sąd wojskowy NKWD w marcu lub kwietniu 1940 r., m.in. pod zarzutem usiłowania przekroczenia granicy. Skazany na śmierć przez rozstrzelanie 1.05.1940 r. Rozstrzelany w Połtawie w więzieniu NKWD, miejsce pochówku nieznane, zapewne grób zbiorowy w okolicach Połtawy lub Charkowa. Pozostawił syna Józefa i córkę Helenę.
O wielu adwokatach z listy ukraińskiej posiadamy ciągle szczątkowe informacje:
Paweł Adlesberg – ur. w 1887 r., syn Chaima, dr praw, adwokat praktykujący w Drohobyczu.
Stefan Andruszczyszyn – ur. w 1888 r., syn Andrzeja, dr praw, adwokat w Tłustem.
Leopold Arnold – ur. w 1887 r. w Stanisławowie, syn Dawida, dr praw, adwokat praktykujący w Stanisławowie. Aresztowany został 22.10.1939 r. przez UNKWD obwodu stanisławowskiego.
Efraim vel Fiszel Babad – ur. w 1908 r. w Przemyślu, syn Samuela, dr praw, adwokat praktykujący w Przemyślu. Został aresztowany w 1939 r. W 1940 r. wywieziony. Więziony w Drohobyczu.
Stanisław Dręgiewicz – major aud. rezerwy, ur. 20.04.1889 r., syn Antoniego, adwokat praktykujący we Lwowie.
Chaim Friedman – ur. w 1884 r., syn Hersza.
Marek (Marko) Fritlander (lub Marek Friedffidner) – ur. w 1903 r., syn Józefa, adwokat w Kałuszu.
Feliks Ludwik Godowski – pułkownik aud. w stanie spoczynku, ur. 25.08.1878 r., syn Władysława, dr praw, adwokat praktykujący we Lwowie. Aresztowany 9.12.1939 r., więziony w Kijowie.
Włodzimierz Hamal – ur. w 1885 r., syn Ignacego. Adwokat w Zbarażu.
Alfred Howykowycz (lub Gowikowicz) – ur. w 1880 r., syn Mikołaja, dr praw, adwokat, członek Rady Adwokackiej we Lwowie.
Michał Jurkow (lub Jurkiw) – ur. w 1887 r., syn Piotra, dr praw, adwokat praktykujący w Żydaczowie.
Włodzimierz Komiński – ur. w 1895 r., adwokat z Mościsk.
Władysław Julian Kuberczyk – major adm. w stanie spoczynku, ur. 22.05.1884 r., syn Franciszka, dr praw, adwokat praktykujący we Lwowie.
Józef Kurmanowicz – ur. w 1887 r., syn Władysława. Adwokat w Łucku.
Radomir Nejman – ur. w 1876 r. w Kamieniu Podolskim, syn Cezarego. Adwokat w Łucku.
Mikołaj Nikołajczuk (lub Nykołajczuk) – ur. w 1889 r., syn Iwana, dr praw, adwokat praktykujący w Nadwórnej, radny miasta.
Damian Ochremowycz (lub Ochrymowicz) – ur. w 1888 r., syn Iwana, dr praw i adwokat praktykujący w Stryju, ławnik w zarządzie miejskim Stryja.
Włodzimierz Pierwiencew – ur. w 1887 r. w Surażu, syn Filareta, adwokat praktykujący w Krzemieńcu. Aresztowany przez UNKWD rejonu krzemienieckiego 26.09.1939 r. jako przywódca rosyjskich nacjonalistów; więziony w Równem, skąd 28.04.1940 r. przekazany został do NKWD USRR, a następnie 29.05.1940 r. (wraz z aktami śledczymi) do NKWD ZSRR.
Stanisław Popiel – kapitan artylerii pospolitego ruszenia, ur. 19.01.1890 r., prawdopodobnie syn Władysława, właściciela Czerchawy w Samborskiem. Doktor praw, adwokat prowadzący kancelarię adwokacką we Lwowie.
Aleksander Stanisław Rostocki – kapitan aud. rez., ur. 15.11.1887 r. w Penzie, syn Aleksandra i Anieli, adwokat praktykujący w Łucku, tamże aresztowany 23.03.1940 r. i więziony, a następnie wywieziony.
Stanisław Szwaj (lub Szwaja) – ur. w 1893 r., syn Stanisława, dr praw, adwokat w Krośnie n. Wisłokiem.
Salomon Wajsman – pporucznik artylerii rezerwy, ur. 18.11.1900 r., syn Mejera, doktor praw, adwokat praktykujący w Samborze, więziony w Drohobyczu.
Leon Waller – ur. w 1880 r., syn Ajzyka, kupiec i radny miejski w Zabłotowie, starszy gminy żydowskiej, adwokat w Kołomyi. Aresztowany we wrześniu 1939 r., więziony w Stanisławowie, następnie wywieziony do Kijowa lub Charkowa.
Albin Marian Ważinski (lub Ważyński) – ur. w 1886 r., syn Leopolda, adwokat we Włodzimierzu Wołyńskim.
Iwan Wenglewski (lub Wengłowski) – ur. w 1897 r., syn Wasyla, dr praw, adwokat praktykujący w Bóbrce.
Iwan Winniczenko (lub Wynnyczenko) – ur. w 1891 r., syn Daniły, dr praw, adwokat praktykujący w Mielnicy Podolskiej.
Salomon Zinger (lub Singer) – ur. w 1887 r., syn Samuela, dr praw, adwokat praktykujący w Kołomyi.
Na liście ukraińskiej znajduje się wiele nazwisk prawników innych zawodów, w tym pracowników naukowych, których aresztowano jesienią 1939 lub na początku 1940 r. Jednym z nich jest profesor prawa karnego Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, najbliższy uczeń prof. Juliusza Makarewicza, a jednocześnie sędzia Sądu Apelacyjnego we Lwowie Ludwik Dworzak (1900–1940). Nazwisko tego uczonego zostało najwyraźniej wyryte na odnalezionym w 2007 r. w Bykowni koło Kijowa grzebyku do wyczesywania wszy.
Nikodem Stefan Feinberg
Podporucznik rezerwy, ur. 6.05.1899 r. w Mławie, syn Izaaka i Liby z d. Kempnerów. Ukończył Państwowe Gimnazjum Męskie im. Władysława Jagiełły w Płocku. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego z 1922 r. W r. 1928 słuchacz Wydziału Prawa w Nowym Jorku. Wstąpił do wojska jako ochotnik 13.11.1918 r. i został przydzielony do 1 Batalionu Telegraficznego, a następnie do 1 Pułku Lotniczego Wywiadowczego, w którym pełnił służbę do 5.11.1920 r. Podporucznikiem – ze starszeństwem – mianowany 1.09.1929 r. Adwokat w Warszawie. Wpis na listę uzyskał w 1933 r., prowadził kancelarię przy ul. Czackiego 12 (tel. 5.13-65).
Stanisław Banaszak
Porucznik piechoty rezerwy 60 Pułku Piechoty, ur. 8.11.1894 r. w Brzostowie, woj.poznańskie, syn. Antoniego i Franciszki z domu Ludwiczak. W 1918 r. w armii gen. Hallera we Francji, następnie instruktor w Wielkopolskiej Szkole Podchorążych Piechoty. W latach 1922–1924 odbył studia prawnicze na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. 29.11.1924 r. uzyskał dyplom nauk prawnych z tytułem magistra praw. Był adwokatem w Kępnie. Zidentyfikowany podczas ekshumacji w 1943 r. Nr PCK 01209.
Aleksander Romuald Bogobowicz
Porucznik rezerwy, ur. 7.02.1899 r. w Strzemieszycach Wielkich pow. będziński, syn Władysława i Marii. Ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Działacz POW, legionista, pracownik Departamentu Wojskowego NKN w Dąbrowie Górniczej.
Ochotnik wojny polsko-bolszewickiej 1918–1921. Walczył w 27 Pułku Piechoty pod Radziwiłłowem i Brodami. Porucznikiem ze starszeństwem mianowany 2.01.1932 r. Wpis na listę adwokacką uzyskał w 1930 r. Praktykę wykonywał w kancelarii w Częstochowie przy ul. Wolności 23 (tel. 15-11). Zidentyfikowany podczas ekshumacji w 1943 r. Nr PCK 02339.
Kazimierz Jurkowski
Porucznik, ur. 28.02.1905 r. w Warszawie, syn Antoniego i Marii z d. Pawłowskiej. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego z 1929 r. Przydzielony do 38 Pułku Piechoty. Adwokat w Warszawie, wpisany na listę adwokacką w 1930 r. Miał kancelarię przy ul. Czackiego 8 (tel. 6.17-62) prowadzoną razem z ojcem Antonim.
Jan Krusche
Rotmistrz rezerwy, ur. 20.05.1899 r. w Zgierzu, syn Juliana i Anny z Borstów. W 1913 r. rozpoczął naukę w Gimnazjum Filologicznym im. M. Reja w Warszawie. W czerwcu 1915 r. zesłany wraz z rodziną do Rosji, do Kazania. Tam też ukończył gimnazjum i zdał maturę. Jesienią 1917 r. wstąpił na Wydział Prawny Uniwersytetu Kazańskiego, gdzie studiował do kwietnia następnego roku. W 1918 r. przedostał się przez front do Polski i podjął starania o przyjęcie na Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W listopadzie 1918 r. zgłosił się jako ochotnik do 1 szwadronu 2 Pułku Ułanów. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1918–1921. Absolwent kursów w Szkole Podchorążych Piechoty w Warszawie i Szkole Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu. Po demobilizacji ukończył Wydział Prawa na Uniwersytecie Warszawskim. Mieszkał w Warszawie, wpisany na listę adwokacką w 1933 r. Kancelarię prowadził przy ul. Piusa XI nr 36 (tel. 9.99-44). Należał do 1 Pułku Szwoleżerów. Żonaty, jedno dziecko. Zidentyfikowany podczas ekshumacji w 1943 r. Nr PCK 0444.
Adam Dziedzicki
Porucznik aud. rezerwy, ur. 27.12.1886 r. w Warszawie, syn Adama i Janiny z d. Thuguttów. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu w Petersburgu (1911), tytuł doktora praw uzyskał w Paryżu (1912 r). Wpisany na listę adwokacką w 1918 r. Kancelarię adwokacką prowadził w Warszawie przy ul. Służewskiej 4 (tel.87.8-68). Był także radcą prawnym w Ministerstwie Aprowizacji (1919). W Wojsku Polskim jako ochotnik w 8 Pułku Ułanów, przeniesiony do rezerwy w 1920 r. Przydzielony do PKU Warszawa w stopniu porucznika (Centralne Archiwum Wojskowe, akta personalne 1516; „Rocznik Oficerów Rezerwy” 1934). Wzięty do niewoli i wywieziony przez bolszewików do obozu w Starobielsku. Na liście jeńców-oficerów polskich w Starobielsku pod nr 1101.
Edward Fechtner
Kapitan rezerwy, ur. 10.12.1893 r. we Lwowie, syn Jakuba i Anny z domu Próchnik. Absolwent Szkoły Oficerskiej Piechoty Austriackiej i Wydziału Prawa na Uniwersytecie we Lwowie. Od 1919 r. ochotnik w Wojsku Polskim w 1 Batalionie Telegraficznym, przeniesiony do II Szt. jako asystent prokuratury (1920). Wykładowca prawa wojskowego (1921). Rezerwista z przydziałem ewidencyjnym do 18 Pułku Piechoty (1923), 1 pułk łączności (1927). Doktor praw. Adwokat praktykujący we Lwowie. Wzięty do niewoli. Podczas ekshumacji w Charkowie w 1996 r. odnaleziono telegram i 12 kart pocztowych od żony Marii Wandy i od córki.
Tadeusz Gierczyński
Major w stanie spoczynku, ur. w 1881 r. Dr praw. Adwokat
Stanisław Jarosz
Kapitan aud. rezerwy, ur. 27.09.1889 r. w Rozsadowie, syn Karola i Marii. Adwokat praktykujący zapewne w Kaliszu. PKU – Kalisz.
Stanisław Kawczak
Kapitan aud. rezerwy 15 Pułku Piechoty, ur. 3.04.1892 r. w Zwardoniu, syn Józefa, dr praw. Wpis na listę adwokacką uzyskał w 1926 r. Prowadził kancelarię adwokacką w Warszawie przy ul. Mokotowskiej 49 (tel. 9.95-80).
Leon Jerzy Krzywicki
Porucznik aud. rezerwy, ur. 17.10.1896 r. w Warszawie, syn Ludwika i Racheli Ludwiki z domu Feldberg. Mąż Ireny Krzywickiej. Dr praw, wpis na listę adwokacką uzyskał w 1927 r. Mieszkał w Warszawie przy ul. Fredry 10 (tel. 3.45-33). Adwokat i radca Prokuratorii Generalnej i banku PKO.
Kazimierz Władysław Pluciński
Urodzony 12.02.1901 r. w Swadzimie, woj. poznańskie. Uczęszczał do gimnazjum w Swadzimie do 1919 r. W latach 1920–1924 odbył studia prawnicze na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. 20.12.1924 r. uzyskał dyplom nauk prawnych z tytułem magistra prawa. Był adwokatem w Poznaniu. Zmarł w obozie w Starobielsku.
Stanisław Kubiak
Kapitan łączności rezerwy, ur. 9.10.1894 r. w Mieszkowie, pow. jarociński, woj. poznańskie, syn Andrzeja i Marii z domu Filipiak. Uczestniczył w strajku szkolnym, w którym wytrwał mimo represji władz pruskich do końca. Z tego powodu miał trudności z przyjęciem do gimnazjum. Jako uczeń gimnazjum w Krotoszynie był członkiem T.T.Z. oraz prezesem koła niższego tego stowarzyszenia. Był czynnym członkiem drużyny wojskowej. Podczas nauki w Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu należał do najbardziej aktywnych członków drużyny wojskowej T.T.Z. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Poznańskiego. W 1914 r. został wcielony do armii niemieckiej, w której przebywał do 7.11.1918 r., brał udział w I wojnie światowej w stopniu podoficera. Po powrocie z wojska niemieckiego, w pierwszych dniach listopada 1918 r., przygotowywał powstanie tajnej organizacji wojskowej „Jedność” w Jarocinie, współpracował przy organizowaniu oddziału wojska polskiego. Brał czynny udział w rozbrajaniu Niemców i opanowaniu koszar w Jarocinie oraz oswobodzeniu miasta Krotoszyna. Jako szef łączności 6 Okręgu Wojskowego w Jarocinie podczas powstania zasłużył się przy organizowaniu służby łączności oddziałów powstańczych. W trzecim powstaniu śląskim uczestniczył jako oficer telegrafii i zastępca szefa łączności przy Naczelnym Dowództwie Powstania. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Przeniesiony do rezerwy w stopniu kapitana. W 1937 r. mieszkał w Ostrowiu Wielkopolskim (ul. Królowej Jadwigi 10a), gdzie prowadził własną kancelarię adwokacką. Pełnił funkcję przewodniczącego Komisji WF i PW przy powiatowym Komitecie. Według zachowanego przekazu telegraficznego z kwietnia 1940 r. wzięty do niewoli bolszewickiej. Wywieziony do obozu w Starobielsku, skąd wysłał do rodziny kartkę pocztową w kwietniu 1940 r. Odznaczenia: Krzyż Śląsk, Medal Niepodległości, Srebrny Krzyż Zasługi.
Stanisław Wiktor Koerbel
Podporucznik rezerwy artylerii 24 pułku artylerii lekkiej, ur. 19.04.1901 r. Adwokat z Nowego Sącza.
Bronisław Nieder
Major aud. rezerwy. Adwokat z Poznania. Zmarł w obozie w Starobielsku.
Józef Okowieciński
Porucznik 28 Pułku Piechoty, ur. 1.07.1890 r. w Krajancu. Wpis na listę adwokacką uzyskał w 1927 r., kancelaria w Łodzi przy ul. Piotrkowskiej 61 (tel. 206-82).
Marian Plechawski
Kapitan aud. rezerwy, ur. 30.07.1892 r. we Lwowie, dr praw, adwokat praktykujący we Lwowie, czynny w 6 Wojskowym Sądzie Okręgowym. Wywieziony z obozu w Starobielsku 15.04.1940 r.
Mieczysław Jeżewski
Porucznik piechoty pospolitego ruszenia, ur. 26.07.1895 r. w Łodzi, syn Władysława i Jadwigi. Członek POW i uczestnik wojny 1920 r. Po wojnie w stopniu porucznika przeniesiony do rezerwy. Ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Adwokat, radca prawny w Zarządzie Miejskim w Łodzi. W drugiej połowie sierpnia 1939 r. zmobilizowany do Dowództwa Okręgu Korpusu IV w Łodzi (Biuro Ochrony Poczty). Ewakuowany do Żyrardowa, stamtąd do Lublina. Następnie otrzymał rozkaz udania się na tzw. „przyczółek rumuński”. 17.09.1939 r. dotarł do miejscowości Brody, a 19.09.1939 r. wraz z grupą żołnierzy został rozbrojony i wzięty do niewoli w okolicach miejscowości Bursztyn. Wysłany do obozu w Starobielsku, skąd wysłał dwa listy do siostry. Pozostawił żonę i dziecko.
Michał Chraniewicz
Rotmistrz kawalerii rezerwy 12 pułku ułanów, ur. 3.04.1889 r. Adwokat z Dubna. Działacz polityczny.
Wiktor Nowak
Kapitan aud. rezerwy, ur. 18.11.1894 r. w Ostrowie Wielkopolskim, praktykował w Poznaniu (kancelaria: al. Marcinkowskiego 25). Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego. Zmobilizowany w Warszawie 28.08.1939 r., audytor Sądu Wojskowego. Wzięty do niewoli przez bolszewików we wrześniu 1939 r. Wysłany do obozu w Starobielsku, skąd wysłał kartkę pocztową z datą 28.11.1939 r.; data stempla pocztowego – 2.12.1939 r.
Jan Stanisław Madej
Major adm. rezerwy, ur. w 1891 r. w Sandomierzu. Po wybuchu I wojny światowej został wcielony do służby wojskowej w armii rosyjskiej, uczęszczał do Szkoły Wojennej w Irkucku. W kwietniu 1917 r. przeniósł się do I Korpusu Wschodniego. Pozostał tam do 27.05.1918 r. (do chwili rozwiązania Korpusu). Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Wpis na listę adwokacką uzyskał w 1927 r. Prowadził kancelarię w Warszawie przy ul. Piusa XI nr 16 b (tel. 8.37-14).
Marian Zdzisław Paszkiewicz
Porucznik rezerwy artylerii, ur. 28.01.1900 r. w Małym Pułkowie, pow. Wąbrzeźno, woj. pomorskie, syn Bolesława i Stanisławy z d. Lewandowskiej. Absolwent Uniwersytetu Poznańskiego z 1923 r. i Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii (1928 r.). Porucznikiem ze starszeństwem mianowany 1.01.1935 r. Sędzia Sądu Grodzkiego w Poznaniu. Następnie adwokat we Wrześni (kancelaria przy ul. Warszawskiej 27). Doradca Stronnictwa Narodowego i „Sokoła”. Prezes Automobilklubu. Dziennikarz. Zmobilizowany 30.08.1939 r. Ostatnia kartka przyszła z Kozielska 28.11.1939 r. Pozostawił syna Stefana.
Jan Pieńczykowski
Porucznik rezerwy piechoty, ur. 4.03.1896 r. w Sosnowcu, syn Jana i Anny. W 1913 r. zdał egzamin dojrzałości w gimnazjum w Skierniewicach, następnie w Rostowie nad Donem zdał dodatkowo końcowe egzaminy w gimnazjum rosyjskim. 12.11.1915 r. wstąpił na Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskując w 1924 r. tytuł magistra prawa. Od 1918 r. służył w 36 Pułku Piechoty. Następnie pełnił służbę wojskową w 2 kompanii 1 Batalionu Szkoły Podchorążych w Warszawie. Od 1922 w rezerwie, przydzielony do 1 Pułku Piechoty Legionów. Adwokat w Warszawie. Uzyskał wpis na listę adwokacką w 1929 r. Prowadził kancelarię przy ul. Żulińskiego 8 (tel. 9.18-52). Odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V Klasy i Krzyżem Walecznych.
Czesław Pawłowski
Porucznik, ur. 23.10.1893 r. w Rycicach pow. garwoliński, syn Sylwestra i Heleny z d. Barańskiej. Jak wynika ze świadectwa wydanego przez Szkołę Podchorążych Wojsk Piechoty w Warszawie, w Służbie Zbrojnej Ojczyźnie od 20.11.1918 r. Walczył w wojnie ukraińskiej w 1919 r. W szkole podchorążych kształcił się w okresie od 27.07.1920 r. do 28.11.1920 r. Po kończeniu wydziału prawa wykładał w gimnazjum L. Lorentza w Warszawie przy ul. Brackiej 18. Zaprzyjaźnił się z profesorem Stanisławem Helsztyńskim oraz profesorem Aleksandrem Gieysztorem, który został ojcem chrzestnym jego syna. Następnie rozpoczął praktykę adwokacką. Był radcą prawnym i działaczem Związku Nauczycielstwa Polskiego. Bronił w procesach politycznych (m.in. w sprawie „Płomyka”). Wpis na listę adwokacką uzyskał w 1936 r. Prowadził kancelarię w Warszawie przy ul. Wybrzeże Kościuszkowskie 35 (tel. 3.30-12). Zmobilizowany w 1939 r. Brak mi Was wszystkich – pisał w zachowanym liście z 24.11.1939 r. z Kozielska – ale nie poddaję się złym nastrojom i mam dobre nadzieje na niedaleką przyszłość. Uściskaj Mamę ode mnie, powiedz Irce, że ciągle myślę o niej i o naszym Malutkim.(…). Zidentyfikowany podczas ekshumacji w 1943 r. Nr PCK 02441.
Michał Starczewski
Podporucznik rezerwy kawalerii 21 Pułku Ułanów, ur. 14.10.1895 r., syn Eugeniusza i Marii z d. Kozłowskiej. Adwokat i inżynier rolnik. Prezes Stronnictwa Narodowego w Łucku. Podporucznik ze starszeństwem mianowany 1.07.1925 r. Wywieziony z Kozielska do Katynia przed 17.04.1940 r.
Zbigniew Radziszewski
Podporucznik rezerwy, ur. 28.01.1905 r. w Ostrzeszewie, woj. poznańskie, syn Stanisława i Michaliny z domu Marweg. W latach 1922–1926 studiował na Wydziale Prawno--Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. W 1927 r. uzyskał tytuł magistra prawa. W 1928 r. odbył przeszkolenie w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. Mianowany podporucznikiem ze starszeństwem od 1.01.1930 r. Sędzia, a następnie adwokat i radca prawny zarządu miejskiego w Poznaniu. W kampanii 1939 r. w 1 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej.
Jerzy Wojciechowski
Porucznik rezerwy piechoty 4 Pułku Piechoty Legionów, ur. 1.03.1902 r. w Szewcach koło Chęcin, syn Stanisława i Józefy z domu Okólskiej. W 1920 r. wstąpił do 205 Ochotniczego Pułku Piechoty im. Jana Kilińskiego. Na froncie litewskim i bolszewickim został ranny. Rozkazem Naczelnego Dowództwa bezterminowo urlopowany. Ukończył Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego w Kielcach. Studiował początkowo na Wydziale Prawa Uniwersytetu Poznańskiego w latach 1922–1923, a następnie na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Adwokat praktykujący w Kielcach (kancelaria przy ul. Wesołej). Mieszkał przy ul. Prostej 25. Zmobilizowany w 1939 r., wzięty do niewoli sowieckiej i wysłany do obozu w Starobielsku. Zimą 1939 r. żona w Kielcach otrzymała od Niego list z obozu. Odznaczony Orderem Polonia Restituta.
Alfons Zapłata
Adwokat ze Śremu. (Jego brat Aleksander, ppor. piechoty rez. 55 pp., ur. 30.12.1906 r., sędzia ze Śmigła woj. poznańskie, także został zamordowany w Charkowie).
Wacław Żarnowski
Porucznik int. rezerwy, ur. 24.09.1893 r. w Kutnie, syn Wincentego i Julii, mieszkał w Warszawie, ul. Złota 25 m. 6. We wrześniu 1917 r. internowany za przynależność do POW. Zwolniony w październiku 1918 r. W grudniu 1918 r. wstąpił do Wojska Polskiego, brał udział w walkach pod Lwowem. W kwietniu 1919 r. zwolniony wskutek wyczerpania i słabego zdrowia. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1920 r. Ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Wpis na listę adwokacką uzyskał w 1933 r. Prowadził kancelarię adwokacką w Warszawie przy ul. Złotej 25 (tel. 2.79-38). Był także radcą prawnym włoskiego towarzystwa ubezpieczeniowego „Generali-Port-Polonia”. W 1939 r. wzięty do niewoli sowieckiej, wysłany do obozu w Starobielsku, o czym rodzina dowiedziała się od zwolnionego z niewoli znajomego adwokata, mec. Talarka, również dzięki nadesłanym przez Wacława Żarnowskiego kartkom pocztowym i depeszom z obozu. Dokumentem potwierdzającym obecność W. Żarnowskiego w Starobielsku jest odkryty w latach 80. przez prof. Czesława Madajczyka (PAN) w archiwum b. niemieckiego Ministerstwa Spraw Zagranicznym list, stanowiący odpowiedź tegoż urzędu (27.05.1940 r.) na interwencję firmy „Generali-Port- Polonia”, do władz niemieckich o uwolnienie adw. Żarnowskiego. Władze niemieckie odmówiły podjęcia się tej interwencji. Pozostawił żonę Marię z domu Holc (zm. w 1947 r.) oraz syna Janusza.
Włodzimierz Araszkiewicz
Porucznik łączności rezerwy, ur. 13.09.1896 r. w Zamałodyczach powiatu włodawskiego, syn Rudolfa i Ireny. W 1914 r. ukończył Gimnazjum im. S. Śliwińskiego w Lublinie. Następnie w 1915 r. otrzymał maturę rosyjską. Wstąpił na wydział lekarski w Moskwie. W czerwcu 1918 r. udało mu się wrócić – jak napisał w życiorysie – do Ojczyzny. 15.10.1918 r. wstąpił na Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Mieszkał w Łodzi. Wpis na listę adwokatów uzyskał w 1929 r. Był adwokatem izby warszawskiej, praktykował w Łodzi przy ul. Wierzbowej 46 (tel. 182-92). Pracował także w Chodakowskich Zakładach Jedwabiu. Pozostawił żonę Zofię i syna Włodzimierza.
Jan Gościsław Żółkowski
Porucznik rezerwy piechoty 36 Pułku Piechoty, ur. 17.04.1903 r. w Siedlcach, syn Aleksandra i Jadwigi z domu Tchórznickiej. Ukończył państwowe gimnazjum rosyjskie w Siedlcach. W 1920 r. podczas inwazji bolszewickiej, będąc uczniem 8 klasy, służył przez 4 miesiące jako ochotnik w wojsku. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. Wpis na listę adwokacką uzyskał w 1932 r. Prowadził kancelarię w Warszawie przy ul. Marszałkowskiej 8 (tel. 8.05-24). Na liście starobielskiej nr 1143, grób symboliczny na cmentarzu w Siedlcach.
Cezary Wiza
Porucznik rezerwy, ur. 27.08.1899 r. w Pobiedziskach, woj. poznańskie. Uczestnik powstania wielkopolskiego. Absolwent Szkoły Podchorążych Piechoty w Poznaniu. W 1920 r. dowódca kompanii w 69 Pułku Piechoty. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Poznańskiego z 1927 r. Początkowo sędzia, a następnie adwokat w Ostrzeszowie (według danych Muzeum Adwokatury Polskiej).
Mikołaj Kozakiewicz
Ur. w 1871 r. w Dubnie, syn Józefa, ziemianin, adwokat. Według relacji rodziny po raz pierwszy aresztowany 21.09.1939 r., zwolniony i wkrótce ponownie uwięziony 4.10.1939 r. przez UNKWD rej. dubieńskiego. Śledztwo wszczęto 5.10.1939 r. Więziony w Równem, skąd 28.03.1940 r. został wywieziony do więzienia w Dniepropietrowsku. Akta śledcze 2.04.1940 r. przekazano do NKWD ZSRR.
Dr Leon Frenkiel
Ur. w 1883 r. w Ustrzykach Dolnych, syn Mojżesza, tamtejszego wieloletniego burmistrza. Oficer łącznikowy między Legionami J. Piłsudskiego a armią austriacką. Walczył w wojnie 1920–1921 r. Odznaczony Medalem Niepodległości. Mieszkał i prowadził kancelarię adwokacką we Lwowie przy ul. Potockiego 33. Aresztowany przez NKWD w październiku 1939 r. pod Stryjem. Podczas wywożenia w nieznane miejsce w maju 1940 r. wyrzucił z wagonu na dworcu kolejowym we Lwowie kartkę z prośbą o powiadomienie rodziny. Kartka dotarła do żony i dzieci zesłanych już do Kazachstanu. Żona Giza, dr filozofii (historia i sztuka), pracownik naukowy Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, zm. w Hajfie w 1984 r. Leon Frenkiel miał dwoje dzieci: Stellę i Zygmunta, obecnie w Izraelu. Zamordowany w maju 1940 r. Miejsce stracenia i pochowania Leona Frenkla dotychczas nieznane.
Gedymin Tadeusz Bunikiewicz
Ur. w 1888 r. w Skowiatynie, syn Michała i Marii, dr praw, adwokat praktykujący w Chodorowie. Był ławnikiem w Zarządzie Miejskim. Został aresztowany 30.09.1939 r. w Chodorowie, więziony we Lwowie do kwietnia 1940 r., następnie wywieziony.
Oswald-Leo Rohatiner
Major, ur. 14.12.1897 r. we Lwowie, syn Maksymiliana i Chai. Do 1939 r. kapitan rezerwy, potem major. Walczył pod komendą gen. Hallera. W 1920 r. brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, za co został odznaczony orderem Virtuti Militari. Pracował jako urzędnik państwowy w Biurze Pośrednictwa Pracy we Lwowie i dodatkowo w tamtejszych Zakładach Ubezpieczeń Społecznych. Adwokat w Dobromilu. Zdemobilizowany pod koniec września lub na początku października 1939 r. 9.12.1939 r. aresztowany przez bolszewików i osadzony w „Brygidkach” przy ul. Kazimierzowskiej we Lwowie, według relacji rodziny został zapewne przewieziony do Kijowa. Pozostawił żonę Gizelę oraz córki Charię i Paulinę, które po Jego aresztowaniu zostały zesłane do Kazachstanu. Obecnie zamieszkują w Izraelu.
Leon Becher
Porucznik rezerwy, ur. 12.12.1893 r. w Podbużu koło Borysławia, syn Samuela i Sary. Ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Doktor praw. Został zmobilizowany do armii austriackiej. Po zakończeniu I wojny światowej wstąpił do Wojska Polskiego, brał udział w wojnie 1920 r. Przeszedł do rezerwy w 1921 r. i zamieszkał w Równem. Do połowy lat 20. był dyrektorem gimnazjum matematyczno-przyrodniczego, a następnie otworzył pierwszą praktykę adwokacką. Ożenił się w 1927 r. W 1928 r. urodził się syn Aleksander (obecnie zamieszkały w Izraelu). Po wybuchu II wojny światowej mieszkał przy ul. gen. Hallera 24. Zmobilizowany. W nocy z 8 na 9.04.1940 r. aresztowany. Żona i syn zostali wywiezieni na Syberię.
Tadeusz Wirszyłło
Porucznik broni pancernej w kadrze 3 dywizjonu panc. rezerwy, ur. 19.08.1898 r. w Stanicy Batałpaszyńskiej na Kaukazie, syn Romana i Ludwiki z d. Tejchman. W 1925 r. ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, początkowo pracował tam w Sądzie Grodzkim. W 1920 r. służył w 216 Pułku Artylerii Polowej. Podporucznikiem mianowanym ze starszeństwem 1.07.1925 r. Od 1931 r. przydzielony do korpusu wojsk samochodowych. Odznaczony Krzyżem Walecznych. Adwokat w Wilnie. Zidentyfikowany podczas ekshumacji w 1943 r. Nr PCK 0233.
Zygmunt Postołko
Porucznik pospolitego ruszenia (kawalerii), ur. 15.12.1890 r. w Czelniku na Podolu. Ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu w Odessie w roku 1914. Walczył w I wojnie światowej, a następnie w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 r. Od 1919 r. sędzia w Sądzie Wojskowym w Warszawie. Porucznik mianowany ze starszeństwem 1.06.1919 r. przydzielony do kadry OK II. Prowadził kancelarię adwokacką we własnym mieszkaniu w Łucku, pracował jako radca prawny w tamtejszym Banku Rolnym. Był pełnomocnikiem hrabiego Janusza Radziwiłła. Aresztowany 1.10.1939 r. w Łucku podczas rejestracji oficerów rezerwy. 2.10.1939 r. wywieziony pociągiem do obozu w Równem. Wiadomość z obozu w Szepietówce była przekazana przez adwokata S. Januszewicza z Wilna. Przysłał list (wspólny z bratem) z Kozielska z końca marca 1940 r. Wiadomości o Nim przekazał też hrabia Janusz Radziwiłł po przyjeździe z Kozielska do Warszawy.
Erwin Urbańczyk
Porucznik pospolitego ruszenia, ur. 14.12.1897 r. w Rychwałdzie, syn Adolfa. Ukończył gimnazjum w Cieszynie. Od 1915 r. odbywał służbę w armii austriackiej, później był w niej oficerem inspekcyjnym przy Komendzie Dworca w Krakowie. Współpracował z niepodległościowym ruchem akademickim w Krakowie, a przy transportowaniu legionistów z Marmaros-Sziget na front włoski, które przyjeżdżały przez stację Podgórze-Płaszów, ułatwiał ucieczki legionistom. 1.11.1918 r. zgłosił się na ochotnika do Wojska Polskiego. Po wkroczeniu wojsk czeskich na Śląsk Cieszyński zgłosił się ochotniczo na front czeski, gdzie pełnił służbę oficera transportowego przy dowództwach podfrontowych dworców kolejowych w Dziedzicach, Piotrowicach i Jabłonkowie. Po rozejmie z Czechami 15.04.1919 r. został przydzielony do wołyńskiej grupy gen. Bronisława Teofila Babiańskiego. Pełnił służbę w Kierownictwie Transportów Wojskowych w Kowlu i w dowództwie wołyńskim w Chełmie Lubelskim. Po zakończeniu ofensywy przeciwko Ukraińcom odkomenderowany na linię demarkacyjną polsko-czeską, gdzie pełnił funkcję komendanta dworca kolejowego w Jabłonkowie. Od 15.11.1919 do 20.08.1920 r. należał do Tajniej Organizacji Wojskowej (TOW) z przydziałem na stanowisko dowódcy kompanii Rychwałd i okolic. Jednocześnie był członkiem Komitetu Plebiscytowego w Rychwałdzie. Za swą działalność na tamtych terenach został aresztowany przez Czechów i wydalony poza linię demarkacyjną do Polski. W czasie ofensywy bolszewickiej na Warszawę zgłosił się do obrony stolicy. Po zwolnieniu z wojska 6.12.1920 r. studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, a następnie uzyskał tytuł doktora praw. Pracował początkowo jako urzędnik państwowy w Katowicach. Zmobilizowany w Okręgu Korpusu V – Kraków. Z obozu w Kozielsku pisał do rodziny, wywieziony do Katynia 11 lub 12.04.1940 r. Podczas ekshumacji w 1943 r. najprawdopodobniej został pomyłkowo wzięty za swojego brata Eugeniusza, który przeżył okupację (znaleziono list w jęz. niemieckim i dwie pocztówki). Nr PCK 672. W Muzeum Adwokatury Polskiej znajduje się Jego fotografia jako adwokata, który zginął w Katyniu.
Kazimierz Starkowski
Porucznik łączności rezerwy 7 Baonu Telegraficznego, ur. 21.01.1895 r. w Bydgoszczy, syn Józefa (lekarza weterynarii, uczestnika powstania wielkopolskiego, generała brygady) i Marii z domu Pohl. Po maturze od sierpnia 1914 r. do stycznia 1919 r. odbywał służbę wojskową w armii niemieckiej. Po powrocie do Poznania wstąpił w 1919 r. do armii polskiej, pozostając w niej do demobilizacji, tj. do 6.02.1922 r. W tym okresie brał udział w walkach o niepodległość w powstaniu wielkopolskim (1 Pułk Wojsk Łączności). Za okres walk otrzymał Odznakę Pamiątkową Wojsk Wielkopolski (nr st. 606). W 1920 r., będąc w 16 Dywizji Piechoty Pomorskiej, pod dowództwem gen. Skierskiego, uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, za co otrzymał Krzyż Walecznych. Ostatecznie do rezerwy przeszedł w stopniu porucznika 7 Samodzielnego Batalionu Łączności (Dowództwo Okręgu Korpusu nr VII w Poznaniu – Cytadela). W latach 20. był czołowym polskim tenisistą i znanym działaczem AZS Poznań, akademickim wicemistrzem świata w grze podwójnej w 1924 r. Dyplom nauk prawnych uzyskał w 1923 r. na Uniwersytecie Poznańskim na Wydziale Prawno-Ekonomicznym. Od 1925 r. prowadził kancelarię adwokacką w Poznaniu, przy ul. Św. Marcin 63 m 7 (miejsce zamieszkania). Był także członkiem Sądu Dyscyplinarnego przy Izbie Adwokackiej w Poznaniu. 15.08.1939 r. powołany do służby wojskowej w Poznaniu (DOK nr VII – Cytadela). Wzięty do niewoli sowieckiej po 17.09.1939 r., początkowo w obozie Szepietówka, a następnie osadzony w obozie w Starobielsku. Stamtąd nadesłał do rodziny 2 kartki pocztowe datowane: 30.11.1939 r. i 9.12.1939 r. Siostra por. Kazimierza Starkowskiego – Wanda Starkowska – otrzymała z Niemieckiego Czerwonego Krzyża, w wyniku poszukiwań, pisemne powiadomienie w maju 1940 r. o miejscu internowania brata – w obozie starobielskim. Podczas ekshumacji w 1995 r. w Charkowie odnaleziono Jego wojskowy numer identyfikacyjny.