U stawa z dnia 7 listopada 2014 r. o zmianie ustawy – Prawo o adwokaturze oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r. poz. 1778, dalej: Nowelizacja) oprócz zmiany przepisów regulujących odpowiedzialność dyscyplinarną adwokatów i aplikantów adwokackich zawiera również nowe uregulowania normatywne w zakresie ustroju samorządu zawodowego. Najbardziej istotnym spośród nich jest nadanie rzecznikom dyscyplinarnym izb adwokackich oraz Rzecznikowi Dyscyplinarnemu Adwokatury statusu organów – odpowiednio adwokatury i izb adwokackich (art. 9 ust. 1 oraz art. 39 pkt 3a ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze, tekst jedn. Dz.U. z 2015 r. poz. 615 z późn. zm., dalej: PoA). Konsekwencją tej zmiany jest powierzenie wyboru rzeczników dyscyplinarnych izb oraz Rzecznika Dyscyplinarnego Adwokatury odpowiednio zgromadzeniom izb adwokackich oraz Krajowemu Zjazdowi Adwokatury (art. 40 pkt 2 i art. 56 pkt 1 PoA). W wyniku wejścia w życie Nowelizacji Krajowemu Zjazdowi Adwokatury (art. 56 pkt 3a PoA) powierzona została kompetencja do ustalania liczby członków i zastępców członków Wyższego Sądu Dyscyplinarnego oraz izbowych sądów dyscyplinarnych. Dotychczas kompetencja do ustalania liczebności członków organów poszczególnych izb adwokackich, w tym w zakresie dotyczącym ustalania liczby członków i zastępców członków izbowych sądów dyscyplinarnych, przysługiwała Naczelnej Radzie Adwokackiej (art. 58 pkt 5 PoA). Zgodnie z art. 56 pkt 6 lit. a PoA tryb wyboru rzeczników dyscyplinarnych izb oraz Rzecznika Dyscyplinarnego Adwokatury, tak jak tryb wyboru innych organów samorządu zawodowego, określić ma Krajowy Zjazd Adwokatury. Do tej pory Regulamin Krajowego Zjazdu Adwokatury oraz zgromadzeń izb adwokackich uchwalony przez Krajowy Zjazd Adwokatury jako załącznik do uchwały Nr 12 z dnia 20 listopada 2010 r. ze zmianami wprowadzonymi uchwałami Nr 11, 12, 13 i 14 Krajowego Zjazdu Adwokatury z dnia 23 listopada 2013 r. (dalej: Regulamin) nie przewidywał – co oczywiste – przepisów dotyczących wyboru rzeczników dyscyplinarnych izb adwokackich oraz Rzecznika Dyscyplinarnego Adwokatury jako organów samorządu adwokackiego utworzonych po ostatnim Krajowym Zjeździe Adwokatury.

Jednocześnie przepisy przejściowe Nowelizacji przewidują, że do organów adwokatury i organów izb adwokackich, których kadencja trwa w dniu wejścia jej w życie, stosuje się przepisy dotychczasowe do momentu zakończenia kadencji tych organów (art. 4 Nowelizacji).

Zgromadzenia izb adwokackich, które odbywać się będą w roku 2016, mają dokonać wyboru sędziów izbowych sądów dyscyplinarnych i ich zastępców oraz rzeczników dyscyplinarnych izb.

Podstawowym pytaniem jest to, który organ powinien określić liczbę sędziów dyscyplinarnych izb i ich zastępców dla organów następnej kadencji. Udzielenie odpowiedzi na to pytanie możliwe będzie po rozstrzygnięciu dwóch kwestii, to jest po pierwsze: jaki jest stosunek pomiędzy znowelizowanymi normami kompetencyjnymi upoważniającymi z jednej strony Naczelną Radę Adwokacką do ustalenia liczby członków organów izb adwokackich oraz ich zastępców, z drugiej strony Krajowy Zjazd Adwokatury do ustalenia liczby członków i zastępców członków sądów dyscyplinarnych izb; a po drugie: czy w sytuacji braku określenia liczby członków i zastępców członków sądów dyscyplinarnych izb adwokackich kadencji 2016–2020 przez Krajowy Zjazd Adwokatury (który wszakże planowo odbyć ma się po zakończeniu ostatniego ze zgromadzeń wyborczych) możliwe jest określenie liczby tych członków i ich zastępców przez Naczelną Radę Adwokacką na podstawie dotychczasowych przepisów.

Kolejnym pytaniem jest: w jakim trybie dokonać wyboru rzeczników dyscyplinarnych izb adwokackich.

Nasze opracowanie stanowi głos w dyskusji nad tymi zagadnieniami oraz próbę odpowiedzi na postawione wyżej pytania.

Określenie liczby sędziów dyscyplinarnych i ich zastępców wybieranych przez zgromadzenia izb

Na początku należy rozstrzygnąć stosunek znowelizowanej treści normatywnej przepisów art. 56 pkt 3a PoA, przyznającego Krajowemu Zjazdowi Adwokatury kompetencję do ustalenia liczby członków oraz zastępców członków sądów dyscyplinarnych izb adwokackich, oraz art. 58 pkt 5 PoA, przyznającego Naczelnej Radzie Adwokackiej kompetencję ogólną do ustalenia liczby członków i zastępców członków organów izb adwokackich. Usunięcie tej kolizji powinno nastąpić poprzez użycie reguły interpretacyjnej lex specialis derogat legi generali. Roztrząsając bowiem zakres normatywny tych dwóch przepisów, można z całą pewnością stwierdzić, że kompetencja do ustalenia liczby członków i zastępców członków organów izb adwokackich jest normą ogólną, zawierającą w swoim zakresie normowania potencjalnie również kompetencję do określenia liczby członków i zastępców członków jednego z rodzajów tych organów – sądów dyscyplinarnych. Jeżeli zatem Nowelizacja wprowadza szczególną regułę przekazującą kompetencję w tym zakresie Krajowemu Zjazdowi Adwokatury, należy stwierdzić, że norma dotychczas dekodowana z art. 58 pkt 5 PoA w zakresie uprawnienia do określenia liczby członków i zastępców członków sądów dyscyplinarnych izb adwokackich przez Naczelną Radę Adwokacką została milcząco uchylona przez wprowadzenie art. 56 pkt 3a PoA. W związku z tym na gruncie PoA, w brzmieniu po wejściu w życie Nowelizacji, liczbę sędziów i zastępców sędziów dyscyplinarnych izb adwokackich powinien określić Krajowy Zjazd Adwokatury.

Konstatacja ta nie dotyczy jednak sądów dyscyplinarnych, które mają być wybierane na zgromadzeniach izb adwokackich w 2016 roku.

Punktem wyjścia dla uzasadnienia tej tezy jest spostrzeżenie, że skutkiem reguły intertemporalnej zawartej w art. 4 Nowelizacji jest zachowanie przez aktualnie urzędującą Naczelną Radę Adwokacką, do dnia zakończenia jej kadencji, dotychczasowej kompetencji ustawowej w zakresie ustalania liczby członków organów izb adwokackich (w tym sądów dyscyplinarnych) oraz liczby ich zastępców.

Zgromadzenia wyborcze w roku 2016 odbędą się – co oczywiste – przed terminem Krajowego Zjazdu Adwokatury, a zatem przed upływem kadencji Naczelnej Rady Adwokackiej wybranej w roku 2013. W wykonaniu delegacji ustawowej o treści dekodowanej z przepisów w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie Nowelizacji (art. 58 pkt 5 ustawy) Naczelna Rada Adwokacka uchwałą nr 43/2015 z dnia 19 września 2015 r. dokonała ustalenia  liczby członków organów izb adwokackich (w tym sądów dyscyplinarnych) oraz liczby ich zastępców. Wskazana wyżej delegacja ustawowa i wynikająca z niej kompetencja Naczelnej Rady Adwokackiej zachowuje aktualność do czasu wyboru nowego składu Naczelnej Rady Adwokackiej (art. 11 ust. 2 PoA). Konkludując, należy wskazać, że wybór sędziów i zastępców sędziów dyscyplinarnych może być dokonany w roku 2016 w takiej liczbie, jaką wskazuje uchwała Naczelnej Rady Adwokackiej.

Przywołana uchwała przyjmuje jednocześnie, że w części dotyczącej sędziów sądów dyscyplinarnych i ich zastępców utraci ona moc z chwilą podjęcia przez Krajowy Zjazd Adwokatury, na podstawie „nowego” art. 56 pkt 3a PoA, uchwały o ustalaniu liczby członków i zastępców członków Wyższego Sądu Dyscyplinarnego oraz sądów dyscyplinarnych. Utrata mocy uchwały z 19 września 2015 r. w części dotyczącej sędziów sądów dyscyplinarnych i ich zastępców nastąpi zatem w każdym przypadku dopiero po dokonaniu ich wyboru przez zgromadzenia izb.

Problem ustalenia liczby sędziów sądów dyscyplinarnych i ich zastępców nie dotyczy zatem ich wyboru przez zgromadzenia izb w okresie poprzedzającym Krajowy Zjazd Adwokatury zaplanowany na listopad 2016 r.

Nota bene, nawet jeżeli rozpatrywać sytuację, w której Krajowy Zjazd Adwokatury (zakładając faktyczną możliwość i prawną dopuszczalność jego zwołania w trybie nadzwyczajnym) podjąłby uchwałę ustalającą liczbę członków i zastępców członków sądów dyscyplinarnych przed odbyciem zgromadzeń poszczególnych izb, nie niweczyłoby to wskazanej wyżej kompetencji Naczelnej Rady Adwokackiej. Mielibyśmy co najwyżej do czynienia z tymczasowym nałożeniem się kompetencji tych dwóch organów: wynikającej z przepisów znowelizowanych w przypadku Krajowego Zjazdu Adwokatury oraz z przepisów dotychczasowych w przypadku Naczelnej Rady Adwokackiej.

Nałożenie się kompetencji nie pozwala jednak przyjąć, że kompetencja jednego z tych organów ma przewagę nad inną. Nie mamy również w chwili obecnej do czynienia z wykonaniem obu kompetencji w odmienny sposób. Co więcej, skoro uchwała nr 43/2015 Naczelnej Rady Adwokackiej wyraźnie stwierdza, że zapisy dotyczące liczby sędziów i zastępców sędziów dyscyplinarnych utracą moc z momentem podjęcia przez Krajowy Zjazd Adwokatury uchwały na podstawie przepisów znowelizowanych, nie zajdzie sprzeczność pomiędzy tymi dwiema uchwałami.

Dalej powstaje pytanie o skutki sytuacji, w której Krajowy Zjazd Adwokatury zaplanowany na rok 2016 podejmie stosowną uchwałę określającą liczbę sędziów i zastępców sędziów dyscyplinarnych izb w kadencji 2016–2020. Naszym zdaniem, o ile liczby sędziów i zastępców sędziów dyscyplinarnych izb adwokackich będą określone w uchwale Krajowego Zjazdu Adwokatury w sposób tożsamy jak w uchwale Naczelnej Rady Adwokackiej, o tyle następcza zmiana podstawy prawnej określającej liczbę sędziów i zastępców sędziów dyscyplinarnych, nawet w odniesieniu do kadencji 2016–2020 (z uchwały Naczelnej Rady Adwokackiej nr 43/2015 na uchwałę Krajowego Zjazdu Adwokatury podjętą w listopadzie 2016), nie będzie powodowała konieczności ponownego wyboru sędziów sądów dyscyplinarnych. Podstawą prawną ustanawiającą kompetencję do wyboru sędziów oraz zastępców sędziów sądów dyscyplinarnych izb przez zgromadzenia jest bowiem art. 40 pkt 2 PoA, zaś uchwała Naczelnej Rady Adwokackiej czy też uchwała Krajowego Zjazdu Adwokatury jedynie doprecyzowuje liczbę i – pośrednio – tryb wyboru członków i zastępców członków sądu dyscyplinarnego (poprzez dookreślenie liczby mandatów i liczby możliwych do oddania głosów). Jeżeli więc liczba mandatów sądu dyscyplinarnego do obsadzenia nie zmieni się, podjęcie uchwały określającej liczbę członków i ich zastępców w poszczególnych sądach dyscyplinarnych nie wprowadzi żadnego novum normatywnego.

Jedyną, naszym zdaniem, wyobrażalną przyczyną, z powodu której wybór sędziów i zastępców sędziów dyscyplinarnych na kadencję 2016–2020 może być kwestionowany, będzie sytuacja, w której Krajowy Zjazd Adwokatury ustali liczbę członków i zastępców członków izbowych sądów dyscyplinarnych na kadencję 2016–2020 inną niż wynikająca z uchwały Naczelnej Rady Adwokackiej z 19 września 2015 r. Nie rozstrzygamy przy tym wątpliwości co do dopuszczalności takiego rozwiązania z punktu widzenia zasady niedziałania prawa wstecz.

W sytuacji podjęcia takiej decyzji przez Krajowy Zjazd Adwokatury izby adwokackie staną przed koniecznością powtórzenia wyborów (jeżeli liczba sędziów będzie obniżona w stosunku do treści uchwały Naczelnej Rady Adwokackiej) lub dokonania wyborów uzupełniających (w przypadku podwyższenia liczby sędziów przez uchwałę Krajowego Zjazdu Adwokatury). Sytuacja pierwsza prowadzić będzie do nieważności wyborów, dlatego że uczestnicy zgromadzenia oddali zbyt dużo głosów, przez co oddane przez nich głosy będą musiały być potraktowane jako nieważne (§ 33 ust. 3 Regulaminu). Sytuacja druga nie będzie prowadziła do uznania głosów za nieważne, niemniej jednak skład osobowy sądu dyscyplinarnego danej izby będzie mniejszy, niż wymagają tego przepisy samorządowe, stąd aktualizować się będzie konieczność przeprowadzenia wyborów uzupełniających.

Racjonalne w tej sytuacji wydaje się więc rozważenie przez delegatów na Krajowy Zjazd Adwokatury ustalenia liczby członków sądów dyscyplinarnych i ich zastępców w kadencji 2016–2020 w sposób nieodbiegający od liczby ustalonej uchwałą Naczelnej Rady Adwokackiej z 19 września 2015 r. Mając na uwadze, że uchwała ta w porównaniu z poprzednio obowiązującą, zmienioną w 2013 r., uchwałą z 1987 r. zwiększyła liczbę sędziów, dostosowując ją do wymagań wynikających ze wzrostu liczebności członków izb, rozwiązanie takie wydaje się być akceptowalne.

Tryb wyboru rzeczników dyscyplinarnych izb adwokackich

Wyboru rzeczników dyscyplinarnych izb dokonać mają zgromadzenia izb (art. 40 pkt 2 PoA). Znowelizowane PoA nadaje rzecznikom dyscyplinarnym status organów izb (art. 39 pkt 3a PoA). Ustawa przewiduje, że wybory do organów adwokatury oraz organów izb adwokackich odbywają się w głosowaniu tajnym przy nieograniczonej liczbie kandydatów (art. 11 ust. 1 PoA). W pozostałym zakresie procedura wyborów stanowi materię uchwalanego przez Krajowy Zjazd Adwokatury regulaminu dotyczącego trybu wyborów do organów adwokatury i organów izb adwokackich, wydanego w wykonaniu delegacji ustawowej zawartej w art. 56 pkt 6a PoA. Obowiązujący Regulamin, co sygnalizowano wyżej, nie zawiera przepisów dotyczących określenia trybu wyboru rzeczników dyscyplinarnych izb ani Rzecznika Dyscyplinarnego Adwokatury. Pojawia się pytanie, jak w takiej sytuacji – przy nieznowelizowanym Regulaminie – przeprowadzić wybory rzeczników dyscyplinarnych izb adwokackich na zgromadzeniach izb?

Rozpoczynając rozważania na ten temat, należy zgodzić się z tezą, że funkcjonalny związek aktu wykonawczego z ustawą przewidującą delegację do wydania takiego aktu determinuje konieczność takiej wykładni przepisów aktu wykonawczego, która sprzyja wykonaniu postanowień ustawy, a nie utrudnia je czy wręcz uniemożliwia.

Akt wykonawczy, w tym wypadku Regulamin dotyczący trybu wyborów do organów adwokatury i organów izb adwokackich, wydawany jest w celu wykonania ustawy. Cel ustawy ustala się na podstawie analizy jej przepisów. Przepisy wykonawcze muszą pozostawać w merytorycznym i funkcjonalnym związku z ustawą. Związek ten polega na tym, że ustawa i akty wykonawcze tworzą kompleksową regulację wskazanego zakresu stosunków. Sam zresztą Regulamin wyraźnie stanowi w § 1 ust. 1 zd. 2, że reguluje „tryb wyborów do organów izb adwokackich i organów adwokatury”,  a więc również, interpretując ten zwrot przez pryzmat art. 9 ust. 1 i art. 39 PoA w obecnym brzmieniu – rzeczników dyscyplinarnych izb adwokackich.

Istotnie, obowiązujący Regulamin Krajowego Zjazdu Adwokatury oraz zgromadzeń izb adwokackich w § 2 pkt 5 i 6 nie wymienia wśród wyliczanych organów samorządu adwokackiego (ani ich poszczególnych członków) rzecznika dyscyplinarnego izby adwokackiej ani Rzecznika Dyscyplinarnego Adwokatury i winien być w tym zakresie znowelizowany. Zauważyć jednak należy, że wspomniany przepis nie ma charakteru normy prawnej kreującej organy samorządu zawodowego, a jest przepisem o charakterze technicznym, porządkującym („ilekroć mowa w regulaminie o organie, należy przez to rozumieć”). Status rzeczników dyscyplinarnych izb adwokackich jako organów nie wynika przecież z zapisów Regulaminu, ale z przepisów ustawy Prawo o adwokaturze (art. 39 pkt 3a ustawy). Także bezpośrednio w ustawie przewidziano kompetencję zgromadzenia izb adwokackich do wyboru rzeczników dyscyplinarnych. W tej sytuacji brak jest jakichkolwiek przeszkód, by te przepisy Regulaminu, które zawarte są w jego rozdziale III „Wybory” oraz nie odnoszą się wprost do izbowych „stanowisk” (w rozumieniu Regulaminu: dziekana, prezesa sądu dyscyplinarnego i przewodniczącego komisji rewizyjnej – § 2 pkt 5 Regulaminu) ani izbowych „organów” (w rozumieniu Regulaminu: okręgowej rady adwokackiej, sądu dyscyplinarnego oraz komisji rewizyjnej), mogły i powinny znaleźć zastosowanie przy wyborze przez zgromadzenia izb adwokackich izbowych rzeczników dyscyplinarnych.

I tak zastosowanie do wyborów rzeczników dyscyplinarnych izb znajdzie § 28 ust. 1 Regulaminu, stanowiący o biernym prawie wyborczym. Nie znajdzie zaś zastosowania ust. 2, zakazujący kandydowania na rzecznika dyscyplinarnego izby członkowi komisji skrutacyjnej oraz komisji wyborczej. Przyjąć bowiem należy, że odniesienie do organu umieszczone w tym przepisie dotyczy, zgodnie z definicją określoną w § 2 pkt 6 Regulaminu, kandydatów na członków okręgowej rady adwokackiej, sądu dyscyplinarnego oraz komisji rewizyjnej, jak też na członków Naczelnej Rady Adwokackiej, Wyższego Sądu Dyscyplinarnego oraz Wyższej Komisji Rewizyjnej.

Z reguły określonej w § 29 ust. 1 Regulaminu wynika, że nie jest możliwe łączenie zgłoszeń kandydatur na stanowiska, do organów oraz na delegatów ze zgłoszeniem kandydata na rzecznika dyscyplinarnego. Przepis ten należy bowiem rozumieć w ten sposób, że na każde stanowisko i do każdego organu kandydata należy zgłosić oddzielnie od innych zgłoszeń, a więc również oddzielnie od zgłoszenia do jedynego niewymienionego w wyliczeniach § 2 pkt 5 i pkt 6 Regulaminu organu samorządowego, tj. rzecznika dyscyplinarnego.

Zgłoszenia kandydatów mogą być przekazywane w trybie § 29 ust. 2a – okręgowej radzie adwokackiej lub prezydium zgromadzenia na piśmie. Zgodę na kandydowanie wyrazić musi kandydujący na piśmie lub ustnie do protokołu, zgłaszający zaś na żądanie musi kandydaturę uzasadnić (§ 29 ust. 3 i 4 Regulaminu).

Do wyborów na rzecznika dyscyplinarnego będzie mógł znaleźć zastosowanie ustalony przez okręgową radę adwokacką skrócony termin na przyjmowanie zgłoszeń kandydatów, o którym mowa w § 30 ust. 4.

Możliwe będzie jednak kandydowanie jednocześnie na stanowisko (a więc na stanowisko dziekana, prezesa sądu dyscyplinarnego lub przewodniczącego komisji rewizyjnej), do organu (a więc do okręgowej rady adwokackiej, sądu dyscyplinarnego lub komisji rewizyjnej) oraz na rzecznika dyscyplinarnego. Do rzecznika dyscyplinarnego nie znajdzie bowiem zastosowania § 29 ust. 5 Regulaminu. Taka sytuacja jednak nie może prowadzić do połączenia mandatów ustawowych organów adwokatury. Należy więc rozwiązać tę sytuację poprzez zastosowanie § 36 ust. 1 Regulaminu w ten sposób, że w pierwszej kolejności dokonuje się wyboru dziekana, prezesa sądu dyscyplinarnego oraz przewodniczącego komisji rewizyjnej, w drugiej kolejności rzecznika  (przy czym na rzecznika dyscyplinarnego nie będą mogły kandydować osoby już wybrane na stanowiska), a w ostatniej kolejności – do organów kolegialnych. W takim wypadku, jeżeli karty wyborcze do organów kolegialnych będą zawierały nazwisko wybranego rzecznika dyscyplinarnego (tak samo jak w innych przypadkach), należy poinformować zgromadzonych o tym, że głosy oddane na wybranego przed chwilą rzecznika dyscyplinarnego należy uznać za nieoddane. W celu usunięcia wątpliwości wybrany rzecznik dyscyplinarny powinien do protokołu złożyć oświadczenie o wycofaniu zgody na kandydowanie do organu kolegialnego, jeżeli jego kandydatura została zgłoszona.

Do wyborów rzecznika dyscyplinarnego znajdą zastosowanie przepisy § 30 i § 32 ust. 1– 2 Regulaminu, określające czynności komisji wyborczej. Co prawda zastosowania wprost nie znajdzie § 32 ust. 3 Regulaminu, dotyczący określenia treści kart wyborczych, jednak minimalne wymogi dla karty wyborczej wynikają z § 33. Zgodnie z tym przepisem karta wyborcza powinna umożliwić głosowanie pozytywne – to jest głosowanie poprzez zaznaczenie pola przy nazwisku kandydata w celu oddania na niego głosu. Racjonalne jest również zastosowanie § 32 ust. 3 Regulaminu do pozostałych elementów karty wyborczej oraz pouczenie, że niezależnie od wyników nie będzie drugiej tury głosowania (o czym niżej). Przewodniczący przed przystąpieniem do wyboru rzecznika dyscyplinarnego powinien poinformować zgromadzonych o treści § 33 Regulaminu, który w pełni znajdzie zastosowanie do wyborów rzeczników dyscyplinarnych.

Zgodnie z § 34 Regulaminu wybory na rzecznika dyscyplinarnego izby mogą również odbywać się za pomocą elektronicznego systemu głosowania lub liczenia głosów.

Zastosowania do wyborów rzecznika dyscyplinarnego nie znajdzie jednak wymóg uczestnictwa w głosowaniu 1/4 liczby osób zebranych na zgromadzeniu (§ 27 ust. 1 Regulaminu, odnoszący się wyraźnie do stanowisk i organów w rozumieniu § 2 pkt 5 i 6 Regulaminu) ani wymóg przeprowadzenia drugiej tury, jeżeli żaden z kandydatów nie uzyska bezwzględnej większości głosów (§ 40 ust. 1 Regulaminu). Zastosowanie za to znajdzie § 40 ust. 2, stanowiący, że za wybranych do organów izb adwokackich (a nie organów w rozumieniu Regulaminu) oraz delegatów na zjazd uważa się tych kandydatów, którzy uzyskali kolejno największą liczbę głosów. W razie równości głosów rozstrzyga los wyciągnięty na posiedzeniu komisji skrutacyjnej przez jej przewodniczącego.

Konkludując powyższe rozważania, przyznać należy, że omówiona materia nie jest ani prima facie oczywista, ani nie prowadzi do prostego przełożenia dotychczasowego sposobu prowadzenia zgromadzeń wyborczych izb. Naszym zdaniem, co wykazano wyżej, zarówno wybór sędziów dyscyplinarnych oraz ich zastępców, jak też wybór rzeczników dyscyplinarnych (przeprowadzony zgodnie z powyższymi wskazaniami) będzie ważny i przeprowadzony zgodnie ze stanem prawnym, który możliwy jest do wyinterpretowania z obecnego brzmienia poszczególnych aktów. Niemniej jednak ostateczna decyzja w tej materii będzie spoczywała nawet nie na przewodniczących zgromadzenia, ale de facto na samych zgromadzeniach.

Adw. Radosław Baszuk

Wiceprezes Wyższego Sądu Dyscyplinarnego Adwokatury

Adw. Michał Szpakowski

Przewodniczący Komisji Inicjatyw Młodych Adwokatów NRA

i Koła Młodych Izby Adwokackiej w Warszawie