T ymczasowe zawieszenie w czynnościach zawodowych może ulegać zmianie stosownie do usprawiedliwionych sytuacją okoliczności sprawy.

Postanowienie WSD z 18 stycznia 2014 r.,

WSD 81/13.

Obowiązkiem adwokata w każdym postępowaniu jest uzyskanie zgody reprezentowanej strony na zaniechanie wniesienia środka odwoławczego, biorąc zaś pod uwagę krótkie terminy związane z wniesieniem środków, obowiązek ten oznacza konieczność niezwłocznego skontaktowania się z klientem po doręczeniu orzeczenia, które może zostać zaskarżone.

Orzeczenie WSD z 15 lutego 2014 r.,

WSD 89/13.

Nadużycie wykonywanego zawodu adwokata przy popełnieniu przestępstwa umyślnego płatnej protekcji albo okazanie przy popełnieniu tego przestępstwa, że dalsze wykonywanie zawodu adwokata zagraża istotnym dobrom chronionym prawem, z istoty swojej pociąga za sobą utratę przymiotu nieskazitelności charakteru oraz rękojmi prawidłowego wykonywania zawodu, co uzasadnia wymierzenie kary dyscyplinarnej wydalenia z adwokatury.

Orzeczenie WSD z 22 lutego 2014 r.,

WSD 88/13.

§ 8 Zbioru zasad etyki adwokackiej i godności zawodu nie może stanowić samodzielnej podstawy odpowiedzialności dyscyplinarnej. Materialnoprawną podstawą odpowiedzialności dyscyplinarnej musi być bowiem przepis rangi ustawowej, a kryterium tego nie spełnia uchwała wprowadzająca Zbiór zasad etyki adwokackiej i godności zawodu, będąca aktem wewnętrznym organu samorządu zawodowego adwokatury.

Orzeczenie WSD z 22 lutego 2014 r.,

WSD 95/13.

Według przepisów Kodeksu postępowania karnego, stosowanego zgodnie z art. 95n ustawy Prawo o adwokaturze, brak jest możliwości wydania w postępowaniu dyscyplinarnym orzeczenia zaocznego. Niestawiennictwo na rozprawie obwinionego nie tamuje rozpoznania sprawy, przy czym orzeczenie w takim przypadku zapada pod jego nieobecność. Stosownie do art. 377 § 3 k.p.k. w zw. z art. 95n ustawy Prawo o adwokaturze postępowanie może toczyć się pod nieobecność obwinionego, chyba że sąd uzna jego obecność za niezbędną. Zgodnie z art. 377 § 6 k.p.k. w zw. z art. 95n ustawy Prawo o adwokaturze wyrok wydany pod nieobecność obwinionego nie jest traktowany jako wyrok zaoczny.

Orzeczenie WSD z 22 lutego 2014 r.,

WSD 95/13.

Artykuł 88a ustawy Prawo o adwokaturze stanowi, że od orzeczeń i postanowień kończących postępowanie dyscyplinarne stronom przysługuje odwołanie. Szczegółowe regulacje odnośnie do zaskarżania postanowień o odmowie wszczęcia lub umorzeniu postępowania przewiduje natomiast Kodeks postępowania karnego. Sąd, rozpoznając zażalenia na takie postanowienie, działa jako sąd odwoławczy, w związku z czym zgodnie z art. 426 § 1 k.p.k. zażalenie na takie postanowienie jest niedopuszczalne z mocy ustawy i jako takie podlega pozostawieniu bez rozpoznania na podstawie art. 430 § 1 k.p.k. w zw. z art. 429 § 1 k.p.k.

Postanowienie WSD z 22 marca 2014 r.,

WSD 145/12.

Wznowienie postępowania może nastąpić tylko w wypadku uprawdopodobnienia w wysokim stopniu występowania określonych, wskazanych w ustawie, błędów lub wad prawnych zaskarżonego rozstrzygnięcia. Prawny obowiązek wykazania istnienia podstaw wznowienia (formalny ciężar dowodu) oraz niekorzystny skutek wypływający z niewykazania błędności kwestionowanego prawomocnego rozstrzygnięcia (tzw. materialny ciężar dowodu) spoczywa na podmiocie, który wnosi nadzwyczajny środek unormowany w rozdziale 56 k.p.k.

Postanowienie WSD z 29 marca 2014 r.,

WSD 18/13.

Zgodnie z art. 80 ustawy Prawo o adwokaturze, odpowiedzialności dyscyplinarnej podlegają jedynie adwokaci i aplikanci adwokaccy. (...) Warunkiem umożliwiającym prowadzenie postępowania dyscyplinarnego jest to, by w jego toku osoba, której postępowanie dotyczy, była adwokatem lub aplikantem adwokackim. Podstawą prawną postanowienia o umorzeniu postępowania z uwagi na fakt, że przewinienie dyscyplinarne popełnione zostało przez osobę niebędącą w toku postępowania adwokatem lub aplikantem adwokackim, jest art. 17 § 1 pkt 11 k.p.k. w zw. z art. 95n ustawy Prawo o adwokaturze (inna okoliczność wyłączająca postępowanie).

Postanowienie WSD z 26 kwietnia 2014 r.,

WSD 105/12.