Coraz częściej występujące zarządzanie konwoju towarów w oparciu o art. 67 ust. 1 pkt 5 ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej zmusza do określenia jego granic, by nie przybrało ono całkowitej dowolności administracji państwowej. Szczególnie narażone na takie działania są podmioty gospodarcze obracające paliwami płynnymi, które stanowią towar wrażliwy z punktu widzenia walki z uszczelnianiem systemu podatku VAT. Niniejszy artykuł stanowi próbę określenia granic uznania administracyjnego.

Teza glosowanej uchwały: Wygrywającym proces współuczestnikom, o których mowa w art. 72 § 1 pkt 1 k.p.c., reprezentowanym przez tego samego radcę prawnego, sąd przyznaje zwrot kosztów w wysokości odpowiadającej wynagrodzeniu jednego pełnomocnika.

Postępowanie dowodowe stanowi najważniejszy etap każdego procesu, ponieważ właściwe jego przeprowadzenie skutkuje wydaniem prawidłowego wyroku. Procedury te mogą jednak wiązać się z użyciem dowodów pochodzących z budzących wątpliwości źródeł (nielegalnych dowodów). Zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie zajmowane są różne stanowiska co do posługiwania się w postępowaniu cywilnym nielegalnie pozyskanymi dowodami: od absolutnego zakazu korzystania z nich po względną możliwość posługiwania się nimi. Analiza aktualnego stanu prawnego – Kodeksu postępowania cywilnego oraz Konstytucji – prowadzi do wniosku, iż właściwym poglądem jest ten zakładający relatywną dopuszczalność używania nielegalnych dowodów. W takim ujęciu osoba nagrywająca rozmowę, w której sama również uczestniczy, nie działa wbrew prawu, chociaż tego typu działanie może być w aspekcie moralnym oceniane niejednoznacznie.