Łapownictwo bierne jest przestępstwem mającym wiele typów kwalifikowanych, których znamiona tylko pozornie nie budzą wątpliwości. Dopiero bowiem po głębszej analizie ukazuje się cała złożoność problemu. Sprzedajności dopuszcza się ten, kto w związku z pełnieniem funkcji publicznej przyjmuje korzyść majątkową lub osobistą albo jej obietnicę.

W trudnych przypadkach interpretacyjnych prawnicy wykorzystują szczególnie teorię argumentacji. Nie pozwala ona na relatywizm cechujący hermeneutykę, choć dąży do uzyskania racjonalnych argumentów o charakterze praktycznym i zdroworozsądkowym za pomocą zobiektywizowanych metod, zajmując miejsce pośrednie pomiędzy „twardą” analizą a „miękką” hermeneutyką.

Polska kultura prawna oparta jest generalnie na założeniach pozytywistycznych. Pojęcie prawo pozytywne zostało pierwszy raz użyte przez Piotra Abelarda (1079–1142) i pochodzi z łacińskiego positum lub positivum, co oznacza kłaść, postanowić, ustanowić. A. Comte (1798–1857) twierdził, że termin „pozytywny” przeciwstawia realne urojonemu, pewność chwiejności i to, co ścisłe, temu, co mgliste.