Konrad Bielski – poeta i adwokat, członek Izby Adwokackiej w Lublinie, dziekan jej Rady w latach 1955–1956–1959, wybrany na fali październikowej odwilży, delegat na pierwszy po II wojnie Zjazd Adwokatury, był osobą szczególnego formatu. Czterdzieści cztery lata, jakie upływają od śmierci tej postaci, znaczącej w dziejach literatury, kultury polskiej i historii adwokatury, zdają się być wystarczającym powodem dla przypomnienia jego życia i dzieła.

Artykuł niniejszy stanowi przeredagowaną wypowiedź wygłoszoną w maju 2012 r. na konferencji zorganizowanej przez Katedrę Prawa Karnego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, pod hasłem „Jubileusz 80-lecia Kodeksu Karnego z 1932 roku”. Do udziału w konferencji jako patron honorowy zaproszona została Okręgowa Rada Adwokacka w Lublinie.

W imieniu Okręgowej Rady Adwokackiej w Lublinie mam zaszczyt zaprosić Koleżanki i Kolegów Adwokatów do uczestnictwa w dorocznej konferencji, która odbędzie się w Nałęczowie w dniach 5–7 października 2012 r. Tym razem spotkamy się nie w Kazimierzu Dolnym, będącym od lat miejscem październikowych szkoleń adwokackich, lecz w położonym nieopodal pięknym uzdrowisku, którego urokami zachwycali się już S. Żeromski, B. Prus, H. Sienkiewicz, J. Lechoń, K. Iłłakowiczówna i wielu innych. Korzystać będziemy z obiektów SPA Nałęczów, zapewniających na wysokim poziomie usługi hotelowe i rekreacyjne wraz z kompleksem basenowym Atrium, w którym uczestnicy przebywający w Termach Pałacowych Nałęczowianka, Pawilonie Angielskim, Willi Uciecha (pokoje hotelowe) będą mogli zregenerować kondycję. Wykłady odbywać się będą w sali Nałęczowskiego Ośrodka Kultury (ul. Lipowa 6) – w zasięgu 5-minutowego spaceru od miejsc zakwaterowania.

Z dużą niecierpliwością jako czytelnik protokołów Prezydium NRA oczekiwałem – zasygnalizowanej przez Koleżankę Małgorzatę Gruszecką – publikacji jej przemówienia, wygłoszonego podczas inauguracji aplikacji sędziowskiej i prokuratorskiej w Krakowie 28 lutego 2011 r.

I. Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 16 marca 2011 r. (sygn. akt K 35/08), w którym orzeczono o niezgodności z Konstytucją oraz z Międzynarodowym Paktem Praw Obywatelskich i Politycznych dwóch dekretów Rady Państwa, wydanych 12 grudnia 1981 r., ma charakter symboliczny. Gdyby nie Heglowskie konotacje, można by powiedzieć, że sprawiedliwości dziejowej stało się zadość. Oddanie sprawiedliwości pokrzywdzonym, choćby symboliczne, ma zawsze wymiar moralny.