Artykuł zawiera omówienie głównych zmian uchwalonych w ramach nowelizacji do Kodeksu Karnego z 20 lutego 2015 roku dotyczących środków zabezpieczających. Po pierwsze, uwaga została skupiona na podstawowych różnicach w projektach aktów prawnych odnoszącego się do zmian w regulacjach zawartych w Rozdziale 10 Kodeksu Karnego, które zostały przygotowane i opublikowane w latach 2012 – 2014. Następnie w artykule został zdefiniowany zakres potrzebnych zmian odnoszących się do środków zabezpieczających zaproponowanych w ostatnich kilku latach w porównaniu do zmian aktualnie wprowadzonych. Ponieważ wiele nowych przepisów dotyczących środków zabezpieczających okazało się wadliwych, zasugerowano powrót do poprzednich przepisów zawartych w rozdziale 10 Kodeksu karnego i późniejsze stopniowe dostosowywanie niektórych niedoskonałych przewidzianych w nich środków.

Artykuł zawiera omówienie głównych zmian uchwalonych w ramach nowelizacji do Kodeksu Karnego z 20 lutego 2015 roku dotyczących środków zabezpieczających. Po pierwsze, uwaga została skupiona na podstawowych różnicach w projektach aktów prawnych odnoszącego się do zmian w regulacjach zawartych w Rozdziale 10 Kodeksu Karnego, które zostały przygotowane i opublikowane w latach 2012 – 2014. Następnie w artykule został zdefiniowany zakres potrzebnych zmian odnoszących się do środków zabezpieczających zaproponowanych w ostatnich kilku latach jako porównanie do zmian aktualnie wprowadzonych. Ponieważ wiele nowych przepisów dotyczących środków zabezpieczających okazało się wadliwych, zasugerowano powrót do poprzednich przepisów zawartych w rozdziale 10 Kodeksu karnego i późniejsze stopniowe dostosowywanie niektórych niedoskonałych przewidzianych w nich środków.

18 grudnia 2008 r. parlament WielkiegoKsięstwa Luksemburga przyjął ustawę o eutanazji i pomocy w samobójstwie. Książę Henryk, stojący na czele niewielkiej, liczącej 443 tys. mieszkańców i 2500 km² monarchii konstytucyjnej, odmówił podpisania tego aktu prawnego, stwierdzając, że zawarte w nim zapisy są sprzeczne z nakazami jego sumienia. Na początku bieżącego roku zdominowany przez partie lewicowe parlament zmienił konstytucję, w wyniku czego książę nie zatwierdza już ustaw i nie ma wobec nich prawa weta (weto wobec ustawy eutanatycznej było pierwszym, jakie zostało przez niego zgłoszone), a jedynie tylko formalnie podpisuje on akty prawne. Książę dopełnił swego obowiązku w dniu 16 marca 2009 r., w wyniku czego ustawa weszła w życie. Luksemburg jest trzecim w Europie państwem, oprócz Belgii i Holandii, w którym dopuszcza się czynną eutanazję.