Problematyka szczególnej staranności dziennikarza jako okoliczności wyłączającej przestępność zniesławienia obecna jest zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie.

Osadzeni mogą składać w Anglii i Walii skargi na dwa sposoby. Mogą wykorzystywać wewnętrzne procedury w zakładzie karnym lub korzystać z instytucji zewnętrznych. W ramach zakładu karnego te skargi mogą mieć formę ustną lub pisemną i być kierowane do pracowników zakładu, do oficera medycznego lub do członka lokalnego Zarządu Niezależnego Monitoringu (Independent Monitoring Board). W odniesieniu do skarg pisemnych wewnątrz zakładu karnego postępowanie jest trójinstancyjne. Następnie osadzeni mogą się udać do Rzecznika praw więźniów i osób pod nadzorem sądowym (Prisons and Probation Ombudsman).

Izolacja penitencjarna z istoty swej niesie ze sobą ryzyko nadużyć wobec osoby pozbawionej wolności. W związku z powyższym zadaniem państwa o fundamentalnym znaczeniu jest zorganizowanie efektywnego system skargowego dla osób jej doświadczających, tzn. takiego, który z poszanowaniem zasad ekonomiki procesowej pozwalałby im dochodzić skutecznie swoich praw – w przypadku ich naruszenia, a z drugiej strony nie był instrumentem do rozwijania u nich roszczeniowych postaw.​​​​​​​