W artykule przedstawiono pięć orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego odnoszących się do subsydiarnego aktu oskarżenia, w tym sprawozdania mniejszości (votum separatum). W pierwszej części autorzy omawiają podstawowe zasady subsydiarnego aktu oskarżenia przewidzianego w ustawie o postępowaniu karnym. Druga część dotyczy bezpośrednio pięciu orzeczeń Trybunału. Chociaż Trybunał wskazywał na pewne problemy podczas wydawania wyroków, sędziowie nigdy nie zdecydowali się uznać ustawy za niekonstytucyjną. Jednak niektóre kontrowersje dotyczące subsydiarnego aktu oskarżenia doprowadziły do odmiennych opinii niektórych sędziów. Niektóre problemy rozwiązano następnie poprzez wdrożenie nowych przepisów do Kodeksu Postępowania Karnego. Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego prawo do wszczęcia postępowania karnego przez obywatela przeciwko innemu obywatelowi nie jest zagwarantowane jako prawo konstytucyjne. Ponieważ jednak jest ono przewidziane na poziomie zwykłych aktów, musi być regulowane zgodnie z podstawowymi zasadami konstytucyjnymi, takimi jak: zasada równości i prawo do rzetelnego procesu. Ta idea prawa niegwarantowanego przez konstytucję, ale potencjalnie ograniczającego konstytucyjne prawa innych osób, nie została jeszcze w pełni wyjaśniona przez Trybunał.

Celem konferencji było zwrócenie uwagi na problemy związane z funkcjonowaniem systemu pomocy prawnej dla niezamożnych obywateli oraz poszukiwanie możliwych rozwiązań na przyszłość.

Zgodnie z regułą podstawową w prawie cywilnym naliczanie odsetek od odsetek (zwanych dalej również odsetkami drugiego stopnia) jest niedozwolone. Jest to tzw. zakaz anatocyzmu, zawarty w art. 482 § 1 k.c. a contrario. Równocześnie od zasady przewidziane są istotne wyjątki. Jednym z nich jest możliwość dochodzenia odsetek od zaległych odsetek od momentu wytoczenia o nie powództwa (art. 482 § 1 k.c.).

Nie od dziś wiadomo, że jednym z elementów wykonywania zawodu adwokata jest uzyskiwane wynagrodzenie. Prawodawca fragmentarycznie reguluje kwestie wynagrodzenia adwokackiego, określając w rozporządzeniu z 28 września 2002 r. wysokość opłat za czynności podejmowane przed sądami.