Tezy glosowanego wyroku: 1. Ocena tzw. przesłanek rękojmiowych, w tym nieskazitelności charakteru, kandydata na aplikanta zawodów prawniczych winna być oceną dokonywaną wyłącznie przez pryzmat zgodności jego zachowań z wyraźnie ustanowionymi przez prawodawcę zakazami. 2. Naruszenia przez kandydata na aplikację norm etycznych nie mogą stanowić podstawy odmowy wpisu na listę aplikantów. 3. Wykładnia obowiązków kandydatów na aplikację winna być dokonywana w sposób literalny i nie powinna – w procesie egzegezy – być rozszerzana poprzez uwzględnianie wymogów ogólnych zasad etyki.

Kompleksowe regulacje określonych zagadnień czy stosunków społeczno-prawnych stanowią niewątpliwy znak współczesnych czasów. (...)

Zarysowany w artykule problem badawczy sprowadza się w istocie do oceny aktualnej regulacji Prawa o adwokaturze przez pryzmat obowiązywania, w wyznaczonych przez nią ramach postępowań dyscyplinarnych, zasady legalizmu bądź oportunizmu. Autor zauważa, że zasygnalizowane zagadnienie ma fundamentalne znaczenie z tego względu, że zmierza ku odczytaniu i scharakteryzowaniu jednej z podstawowych zasad postępowania dyscyplinarnego, jaką jest formuła kształtująca zasady wszczynania postępowań dyscyplinarnych wobec adwokatów i aplikantów adwokackich. Po zdefiniowaniu obu konstrukcji, przedstawione zostaną elementy ich normatywnej architektury, które determinują uznanie ich obowiązywania w konkretnym modelu postępowania represyjnego. Przy wykorzystaniu odczytanych w ten sposób wniosków kolejno dokonana zostanie analiza obowiązującej regulacji u.p.a., w tym także skutków zawartego w niej odesłania do odpowiedniego stosowania k.p.k.