Strona główna

Artykuły

9-10/2015

Czynny żal sprawcy usiłowania (cz. 2)

Piotr Poniatowski

Sprawca, który dobrowolnie odstąpił od dokonania lub zapobiegł skutkowi przestępnemu, nie podlega karze za usiłowanie (art. 15 § 1 k.k.). Karalność czynu jest jednym z elementów struktury przestępstwa. Ustawa, wprowadzając bezkarność sprawcy usiłowania, który przecież zrealizował znamiona określonego typu czynu zabronionego w formie stadialnej, wprowadza jednocześnie brak przestępności tego czynu. Klauzula bezkarności dekompletuje bowiem strukturę przestępstwa, eliminując jeden z koniecznych jej elementów. Wskazać trzeba, że na podstawie art. 17 § 2 k.k. sprawca, który uzyskał bezkarność, przejawiając czynny żal przy usiłowaniu, wolny jest od odpowiedzialności za wcześniejsze stadium iter delicti, czyli za przygotowanie, o ile jest ono w danym wypadku karalne (art. 16 § 2 k.k.). Ustawodawca wychodzi z założenia, że odpowiedzialność za przygotowanie jest subsydiarna w stosunku do odpowiedzialności za usiłowanie. W związku z tym, skoro człowiek wycofał się z dokonania przestępstwa na etapie usiłowania, to logiczne jest, że powinien również być wolny od kary za wykonanie karalnych czynności prowadzących do przestępstwa, z którego sprawca na wyższym etapie kontynuowania czynności przestępczych wycofał się.

Słowo kluczowe "czynny żal"

Czynny żal sprawcy usiłowania (cz. 1)

Czynny żal sprawcy usiłowania (cz. 2)

Strona nie wspiera przestarzałej przeglądarki
z której Państwo korzystacie.

Słowo kluczowe "czynny żal"

Czynny żal sprawcy usiłowania (cz. 1)

Czynny żal sprawcy usiłowania (cz. 2)

Strona nie wspiera przestarzałej przeglądarki z której Państwo korzystacie.

Strona nie wspiera przestarzałej przeglądarki
z której Państwo korzystacie.