Strona główna

Artykuły

9-10/2015

Czynny żal sprawcy usiłowania (cz. 2)

Piotr Poniatowski

Sprawca, który dobrowolnie odstąpił od dokonania lub zapobiegł skutkowi przestępnemu, nie podlega karze za usiłowanie (art. 15 § 1 k.k.). Karalność czynu jest jednym z elementów struktury przestępstwa. Ustawa, wprowadzając bezkarność sprawcy usiłowania, który przecież zrealizował znamiona określonego typu czynu zabronionego w formie stadialnej, wprowadza jednocześnie brak przestępności tego czynu. Klauzula bezkarności dekompletuje bowiem strukturę przestępstwa, eliminując jeden z koniecznych jej elementów. Wskazać trzeba, że na podstawie art. 17 § 2 k.k. sprawca, który uzyskał bezkarność, przejawiając czynny żal przy usiłowaniu, wolny jest od odpowiedzialności za wcześniejsze stadium iter delicti, czyli za przygotowanie, o ile jest ono w danym wypadku karalne (art. 16 § 2 k.k.). Ustawodawca wychodzi z założenia, że odpowiedzialność za przygotowanie jest subsydiarna w stosunku do odpowiedzialności za usiłowanie. W związku z tym, skoro człowiek wycofał się z dokonania przestępstwa na etapie usiłowania, to logiczne jest, że powinien również być wolny od kary za wykonanie karalnych czynności prowadzących do przestępstwa, z którego sprawca na wyższym etapie kontynuowania czynności przestępczych wycofał się.

Słowo kluczowe "bezkarność"

Czynny żal sprawcy usiłowania (cz. 1)

Czynny żal sprawcy usiłowania (cz. 2)

Strona nie wspiera przestarzałej przeglądarki
z której Państwo korzystacie.

Słowo kluczowe "bezkarność"

Czynny żal sprawcy usiłowania (cz. 1)

Czynny żal sprawcy usiłowania (cz. 2)

Strona nie wspiera przestarzałej przeglądarki z której Państwo korzystacie.

Strona nie wspiera przestarzałej przeglądarki
z której Państwo korzystacie.