DZIENNIK I EPOS

Treści cudne smakiem, a ciemne czasy

I ciągłe postępu zdobycze,

Uczyniły, że są dziś Mecenasy...

Ależ są i mecenasowicze!...

Gdzie na pięćset umie czytać pięciu,

Gdzie na pięciu czterech zapał kłamie,

Dedykować tam konieczna księciu,

Kanclerzowi, lub dowcipnej damie...

Horacego misterny, acz drobny, rym

Gdyby się nie perlił w złotym sygnecie,

Minąłby go Cezar, z Cezarem Rzym,

Z Rzymem wiek... i pokolenie trzecie!

Lecz są formy, co nad falą czasów

Jeśli same, jak słońce, nie jaśnieją.

Nie wyzłoci ich pierścień mecenasów...

.....................................................

Tak – z dziennikiem, tak – z epopeją!

GADKI

Pytasz: «Czemu, gdziekolwiek są Amerykanie,

Choćby ich było tylko stu, lub ani tyle,

Mają dziennik, który się rozwinąć jest w stanie?»

Czemu? Bo wyżej złota cenią oni chwile.

Lecz, gdyby mieli zwyczaj przez całe godziny

O polityce gadać, – byłby dziennik wszędzie

I nigdzie – byłoby coś, z czego nic nie będzie.

Skutki to wielkie, lubo niewielkie przyczyny.

Mówisz: «Gdybyśmy byli, jak Amerykanie,

Którym to jest właściwem...»

Przerywam ci, panie,

Bo w żagle dmiesz, a nie chcesz dobywać kotwicy.

Amerykanie któż są?... Europejczycy!

FINIS

Pod sobą samym wykopawszy zdradę,

Coś z życia kończę, kończąc «Mecum vade»,

Złożone ze stu perełek, nawlekłych

Logicznie w siebie, jak we łzę łza wciekłych.

Wstrzymuję pióro... niżeli... niżeli

Zniecierpliwiony się wstrzyma czytelnik;

Poszyt zamykam cicho, jak drzwi celi.

Tak flory badacz, dopełniwszy zielnik,

Gdy z poziomego mchu najmniejszym liściem

Szeptał o śmierciach tworów, chce nad wnijściem

Księgi podpisać się; piszę: «Śmiertelnik».