W dniu 15 sierpnia 2015 r. cała Polska obchodziła radośnie i uroczyście 95. rocznicę zwycięstwa oręża polskiego nad armią bolszewicką. Batalia ta znana jest pod nazwą „Bitwa Warszawska”, toczyła się bowiem na przedpolu stolicy. I gdyby nie determinacja Narodu Polskiego, który w sierpniu 1920 r. w ciągu dosłownie kilkunastu dni stworzył – na apel Premiera Rządu Polskiego Wincentego Witosa – Armię Ochotniczą, gdyby nie ruszył masowy napływ do Wojska Polskiego przede wszystkim młodzieży chłopskiej i robotniczej, która gremialnie dołączyła do inteligenckiej, nie wiadomo jaki obrót przybrałaby inwazja sowiecka toczona pod hasłem „Po trupie Polski na Zachód marsz, marsz” (cyt. za rozkazem Tuchaczewskiego). Ta młodzież polska po parodniowych ćwiczeniach z obsługi zwykłego karabinu poszła do boju. I na polach Ossowa, w miasteczku Radzymin, który parokrotnie przechodził z rąk do rąk, rozbity został impet natarcia żołnierzy rosyjskich. A oni tak pewni byli zwycięstwa i zajęcia Warszawy, że w kieszeniach niektórych znaleziono karteczki z adresami sklepów warszawskich, które zamierzali zrabować po zdobyciu stolicy „pańskiej Polski”.

Jednym z symboli tej Bitwy był ks. Ignacy Skorupka, który – według przekazów – szedł ze swoimi uczniami do ataku z krzyżem w ręku. Zginął. A chłopcy poszli dalej. „Cud nad Wisłą” to niewątpliwie Opatrzność Boska, która nad Polską czuwała, to ksiądz Skorupka ginący za Polskę, to odwieczne przeświadczenie, że Polacy jako naród tworzą przedmurze Chrześcijańskiej Europy.

Polacy w ogóle mieli w owej epoce nie tylko ofiarną młodzież, ale i wielkich przywódców, spośród których niewątpliwie wybijał się Wódz Naczelny Józef Piłsudski. Nie brakowało również innych wielkich nazwisk, generałów Hallera, Rozwadowskiego, Sikorskiego, Rydza- ‑Śmigłego. Można by tu odprawić litanię wybitnych nazwisk wojskowych.

Nie będę się w tym szkicu zagłębiał w aspekty czysto militarne Bitwy. Pozwolę sobie w największym skrócie podać kilka najważniejszych opinii wybitnych polityków, historyków oraz wojskowych z najwyższej półki o znaczeniu Bitwy Warszawskiej, o doniosłości polskiego zwycięstwa dla Europy i świata.

Zacznijmy od świadectwa Charles’a de Gaulle’a. Przebywał on w Polsce, a podczas Bitwy Warszawskiej w stolicy, jako oficer francuskiej misji wojskowej, wydał absolutnie pozytywną opinię o polskich działaniach wojennych. Żołnierz Polski był wedle tej opinii jednym z najlepszych na świecie. Podobnie ocenił kadrę dowódcząGen. Charles de Gaulle – zapiski generała z czasów wojny polsko-bolszewickiej zostały opublikowane po raz pierwszy w „Zeszytach Historycznych” paryskiej „Kultury” w 1971 roku..

O znaczeniu słynnej bitwy 1920 r. dla losów całej Europy lord Edgar D’Abernon napisał znakomitą opinię, kwalifikując zwycięską kampanię Polaków jako osiemnastą decydującą bitwę w dziejach świataLord Edgar D’Abernon – ambasador brytyjski w Warszawie, autor książki The eighteenth decisive battele of the world: Warsaw, 1920, pierwsze polskie wydanie, pt. Osiemnasta decydująca bitwa w dziejach świata pod Warszawą 1920 r., ukazało się w 1932 r.. O tej Bitwie pisał, że współczesna historia cywilizacji zna mało wydarzeń do niej podobnych. Gdyby Bitwa pod Warszawą zakończyła się zwycięstwem bolszewików, nastąpiłby punkt zwrotny w dziejach Europy. Wraz z upadkiem Warszawy środkowa Europa stanęłaby otworem dla propagandy komunistycznej i dla sowieckiej inwazji. W roku 1920 Europę zbawiła Polska.

O Bitwie pisali także francuski generał Louis A. FauryGen. Louis Faury – autor artykułu z 1928 roku, w którym pisał: „ Przed dwustu laty Polska pod murami Wiednia uratowała świat chrześcijański od niebezpieczeństwa tureckiego; nad Wisłą i nad Niemnem szlachetny ten naród oddał ponownie światu cywilizowanemu usługę, którą nie dość oceniono”, oraz artykułu o przyjęciu przez J. Piłsudskiego bardziej ryzykownego planu gen. Rozwadowskiego bitwy warszawskiej 1920 r. i kluczowej roli manewru Naczelnego Wodza oskrzydlającego Armię Czerwoną., brytyjski historyk J. F. C. FullerJ. F. C. Fuller – brytyjski historyk, autor książki Bitwa pod Warszawą 1920, cyt.: „Osłaniając centralną Europę od zarazy marksistowskiej, Bitwa Warszawska cofnęła wskazówki bolszewickiego zegara (…), zatamowała potencjalny wybuch niezadowolenia społecznego na Zachodzie, niwecząc prawie eksperyment bolszewików”., historyk wojskowości Simon GoodoughSimon Goodough – historyk wojskowości, autor książki Tactical Genius in Battle z 1979 r., postawił Józefa Piłsudskiego w kręgu zwycięzców 27 największych bitew w dziejach świata, wymieniając go w szeregu takich strategów jak Temistokles, Aleksander Wielki, Cezar, Gustaw Adolf czy Kondeusz., który zaliczył Józefa Piłsudskiego w poczet największych geniuszów wojennych.

Bitwa Warszawska, w której Polacy odnieśli miażdżące zwycięstwo nad Armią Czerwoną, miała jednocześnie ogromne znaczenie dla państw Europy takich jak Niemcy, Węgry, Czechy. Dowodzący Armią Czerwoną Michaił Tuchaczewski podobno wzdychał z goryczą o straconych szansach opanowania nie tylko Polski, ale również dużej części krajów europejskich. Należy przy okazji stwierdzić, że Tuchaczewski osądzony jako nieudolny dowódca w 1920 r. w Polsce, podczas czystek komunistycznych w ZSRS został skazany na karę śmierci. I tak marnie zginął „sowiecki Bonaparte”.

Mimo pochlebnych o Polakach opinii jako obrońcach Europy od tureckiej inwazji w XVII w., a od komunistycznej w XX w., bez większych skrupułów zafundowano nam 40 lat komunizmu (Teheran, Jałta), który sami musieliśmy pokonać.