Zorganizowana działalność łowców pedofili budzi zastrzeżenia prawne, wynikające przede wszystkim z oceny zachowania osób „złowionych” w efekcie zastawionej na nie pułapki. W niniejszym opracowaniu wskazano, że osoba zmierzająca do spotkania z dorosłym łowcą w błędnym przekonaniu, że ma do czynienia z dzieckiem, nie wypełnia znamion czynu zabronionego pod groźbą kary. Zgodnie z bogatymi analizami prezentowanymi w literaturze karnistycznej Kodeks karny nie przewiduje odpowiedzialności karnej za nieudolne przygotowanie do przestępstwa, nie daje również podstaw do stosowania konstrukcji „usiłowania groomingu”. Nie sposób zatem zgodzić się z poglądami wyrażonymi przez Radosława Krajewskiego w artykule Prawnokarne wątpliwości dotyczące aktywności łowców pedofili, opublikowanego na łamach miesięcznika „Palestra”, do których szczegółowo odniesiono się w niniejszych rozważaniach.

Wielka nowelizacja prawa karnego, związana z wejściem w życie ustawy z 20 lutego 2015 r., przynosi poważne zmiany w zakresie kształtowania reakcji karnej na popełnienie czynu zabronionego, wśród których znajduje się interesująca, zupełnie nowa instytucja sądowego wymiaru kary, wprowadzona do art. 37b k.k.

Komisja Kodyfikacyjna Prawa Karnego zaproponowała nowelizację art. 9 k.k., w którego trzech paragrafach jest obecnie opisana strona podmiotowa czynu zabronionego. Przepis miałby otrzymać brzmienie: „Art. 9. § 1. Czyn zabroniony jest popełniony umyślnie, jeżeli sprawca ma zamiar wyczerpać znamiona przedmiotowe czynu zabronionego, to jest chce je wyczerpać albo przewidując taką możliwość, na to się godzi.