Ustawa z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz.U. nr 127, poz. 857) nie zawiera określenia zawodnika, które występowało w ustawie z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (tekst jedn. Dz.U. z 2007 r. nr 236, poz. 1675 z późn. zm.). Według tej ustawy zawodnikiem była osoba uprawiająca amatorsko lub profesjonalnie określoną dyscyplinę sportu i uczestnicząca we współzawodnictwie sportowym. W myśl też tej ustawy sport mogli uprawiać zawodnicy posiadający status zawodnika profesjonalnego lub amatora, przy czym zawodnikiem posiadającym status zawodnika profesjonalnego była osoba uprawiająca sport na podstawie umowy o pracę lub na podstawie umowy cywilnoprawnej i otrzymująca za to wynagrodzenie.

Mediacja na świecie robi ogromną karierę, w Polsce natomiast, mimo że funkcjonuje w systemie prawnym, jest instytucją szerzej nieznaną, a przede wszystkim rzadko stosowaną. Podchodzi się do niej z dużą rezerwą i brakiem zaufania, gdy tymczasem jest ona pomocna we wszelkich problemach i sporach między ludźmi. Celem mediacji jest osiągnięcie przez strony porozumienia, spisanego w formie ugody przed mediatorem. Zawarta przez strony ugoda, po zatwierdzeniu przez sąd, ma moc prawną.