Wykorzystanie nagrań wykonanych bez zgody osoby rejestrowanej w postępowaniu cywilnym może budzić wątpliwości. Przeciwnicy twierdzą, że narusza to prawa osobiste rejestrowanej osoby, polską Konstytucję i art. 267 Kodeksu Karnego. Jednak niezgodność z prawem naruszenia jest wyłączona poprzez realizację konstytucyjnego prawa do sądu. Ponadto art. 159 Prawa telekomunikacyjnego stanowi, że użycie nagrania rozmowy przez jej stronę jest dopuszczalne. W wyrokach Sądu Najwyższego wyrażono stanowisko potwierdzające możliwość wykorzystanie nagrań. Wykorzystanie nagrań dopuszcza również Kodeks Postępowania Cywilnego.

Obowiązujące regulacje prawne dotyczące formy oświadczeń woli (Kodeks cywilny w tytule Działu III zawiera sformułowanie „Forma czynności prawnych”, nie odpowiada ono jednak przedmiotowi regulacji, którym jest forma elementu czynności prawnej, jakim jest oświadczenie woli, dlatego też projekt nowego Kodeksu cywilnego Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego wprowadza tytuł „Forma oświadczenia woli”) zostały oparte na założeniach sprzed ponad pół wieku, gdy wprowadzano obowiązujący obecnie Kodeks cywilny. Wziąwszy jednak pod uwagę znaczną zmianę, jaka nastąpiła, zwłaszcza w ostatnim dwudziestoleciu, powstaje zagadnienie aktualności tej regulacji i potrzeby jej dostosowania do realiów XXI wieku, w którym powszechne jest wykorzystanie środków elektronicznych do komunikacji między podmiotami prawa cywilnego, tak w życiu codziennym, jak również przy dokonywaniu czynności prawnych.