Dopuszczalność interwencji ubocznej w proces ustalania i zaprzeczenia macierzyństwa i ojcostwa jest wysoce kontrowersyjna w polskiej doktrynie i w orzecznictwie. Istnieją dwa przeciwne stanowiska. Według pierwszego interwencja uboczna jest dopuszczalna, jeżeli występuje z nią osoba, która posiada legitymację procesową i która nie bierze udziału w postępowaniu jako strona. Zgodnie z drugim punktem widzenia interwencja uboczna jest dopuszczalna na podstawowych zasadach.

Postęp w metodach badawczych oraz rozwój nauk przyrodniczych i technicznych dają coraz lepszą i dokładniejszą możliwość identyfikacji człowieka. Do nowych metod pozwalających zidentyfikować istotę ludzką i ustalić związki pokrewieństwa należy przede wszystkim dowód z badań DNA . Dowody przyrodnicze, do których zalicza się dowód z badań DNA, mają tę przewagę nad dowodami osobowymi, że cechuje je naukowy obiektywizm. Naukowa pewność wnioskowania na podstawie obiektywnych i wiarygodnych wyników aparaturowych wnosi do postępowania sądowego niepodważalne na dzień dzisiejszy argumenty przemawiające za biologicznym pochodzeniem dziecka . Możliwość ustalenia lub zaprzeczenia pochodzenia dziecka przy użyciu dowodu z badań DNA jest wielokrotnie większa niż przy wykorzystaniu innych dotychczas znanych dowodów przyrodniczych, takich jak: grupowe badania krwi, badania HLA, badania antropologiczne.