Co do zasady, zgodnie z polskim porządkiem prawnym, wykonywanie pracy opiera się na zatrudnieniu pracowniczym lub innych umowach podlegających prawu cywilnemu. Status prawny pracowników zatrudnionych na podstawie tych dwóch wyżej wymienionych metod zatrudnienia znacznie się różni. Autor wskazuje na błędy obecnego systemu prawnego w tym zakresie i krytykuje sposób prowadzenia publicznej debaty na ten temat przez media, prasę i polityków. Główną tezą artykułu jest konieczność podjęcia dyskusji na temat stworzenia wspólnej podstawy praw socjalnych, która jako zbiór zasad i przepisów, byłaby przeznaczona dla pracowników zatrudnionych na podstawie umów określonych przez prawo cywilne w celu poprawy ich pozycji na rynku pracy.

Fundamentalna dla prawa prywatnego zasada swobody umów związana jest z liberalnym postulatem ograniczenia ingerencji państwa w stosunki prawne między jednostkami. Wynika to z przyznanej każdemu człowiekowi autonomii woli, określanej jako sytuacja prawna polegająca na tym, że z mocy prawa stanowionego lub uznanego przez państwo i w granicach przez to prawo wyznaczonych podmiot może sam kształtować swoje stosunki o charakterze prywatnoprawnym.