Artykuły

Zgodność z prawem decyzji badanej przez sąd penitencjarny na podstawie skargi z art. 7 k.k.w.

Skarga ustanowiona w art. 7 Kodeksu karnego wykonawczego, jest instrumentem prawnym mającym na celu rozstrzygnięcie, czy prawa więźniów zostały naruszone, czy też nie, a także, czy wykonanie obowiązków wobec więźniów odbywało się zgodnie z obowiązującymi przepisami. Oszacowanie zakresu kontroli ma zatem kluczowe znaczenie dla oceny rzeczywistego stopnia ochrony praw i wolności więźniów. Analiza niniejszego tematu pokazuje, że nie ma powodów, aby zrezygnować z interpretacji językowej art. 7 ust. 1 Kodeksu karnego wykonawczego, konstytuującego zakres kontroli sądowej nad decyzjami wszystkich organów wykonawczych, które zostały w nim wskazane. W świetle tej interpretacji, decyzja podlega kontroli jedynie pod kątem jej zgodności z prawem. Należy mieć w polu widzenia, że Kodeks karny wykonawczy nie pozostawił całkowicie poza zakresem kontroli uznaniowości organu postępowania karnego wykonawczego przy podejmowaniu decyzji, lecz przewidział inne instrumenty prawne mające na celu m.in. przeciwdziałanie ewentualnemu nadużywaniu tego uznania. Brak jest wystarczających powodów do interpretacji treści art. 7 § 1 k.k.w. w sposób szerszy niż wynikający z wykładni językowej. Konieczne natomiast jest pogłębienie dyskusji, w jakich przepisach części szczególnej Kodeksu karnego wykonawczego, a także innych aktów prawnych na zasadzie wyjątku winna zostać wprowadzona totalna kontrola decyzji o charakterze indywidualnym, rozstrzygających daną sprawę, zapadających w postępowaniu wykonawczym, i to niezależnie od tego, czy zostały one wydane przez organ wymieniony w art. 2 pkt 3–6 i 10 k.k.w., czy też przez inny podmiot. Pytanie - jakie decyzje muszą być pod pełną kontrolą sądu penitencjarnego - pozostaje otwarte.