Celem niniejszego artykułu jest synteza rozwiązań prawnych dotyczących uprawnień przysługujących kobietom po poronieniu jak i martwym urodzeniu. Została w nim również podjęta próba uporządkowania stanu prawnego oraz rozstrzygnięcia kolizji między przepisami, co pozwoliło na ocenę całokształtu regulacji w tym zakresie oraz wyciągnięcie wniosków de lege ferenda. Do najważniejszej z tez należy zaliczyć konieczność zawarcia w odpowiednich aktach normatywnych, obok pojęcia martwego urodzenia, także poronienie. W dalszej kolejności wyłoniła się konieczność zmiany regulacji dotyczącej zależności wydania aktu urodzenia dziecka z adnotacją, że urodziło się martwe, od określenia płci dziecka. Ponadto za nieporozumienie należy uznać, iż brak ustalenia płci dziecka jest kryterium pozbawiającym wielu uprawnień, w tym zasiłku pogrzebowego czy możliwości ubiegania się o urlop macierzyński oraz związanego z nim zasiłku macierzyńskiego.Jako jeden z istotniejszych wniosków należy wskazać, że różnica pomiędzy poronieniem a martwym urodzeniem uzależniona jest od czasu trwania ciąży, a dokładniej od tego, czy rozwiązanie ciąży nastąpiło przed upływem, czy po upływie 22. tygodnia ciąży. Ustawodawca przewidział wiele uprawnień przysługujących matkom w przypadku poronienia lub martwego urodzenia, choć ich uzyskanie może nastręczać trudności, co związane jest z obowiązującymi przepisami prawnymi. Niestety również sama klasyfikacja do bycia uprawnionym podmiotem nie zawsze wynika wprost i jednoznacznie z przepisów prawa, a częściej z dokonanej wykładni.