Artykuł przedstawia możliwości procesowe obrońcy w procedurze wydania i wykonania za granicą europejskiego nakazu dochodzeniowego oraz wpływania na dopuszczalność dowodu zgromadzonego przy użyciu europejskiego nakazu dochodzeniowego w polskim procesie karnym. Zarówno dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2014/41/UE, jak i rozdziały 62c i 62d Kodeksu postępowania karnego wdrażające dyrektywę nie odnoszą się wprost do tych zagadnień. W celu ustalenia roli obrońcy skonfrontowanego z europejskim nakazem dochodzeniowym należy zatem sięgnąć zarówno do prawa krajowego, jak i prawa Unii Europejskiej, co jest przedmiotem rozważań w niniejszym artykule.