Artykuł omawia problematykę czynności prawnych podjętych w celu przestępczym, które stanowią mechanizm dokonywania w dalszej kolejności czynów zabronionych przez ustawę karną. Czynności takie mają na celu obejście przepisów ustawy karnej, w związku z czym mimo tego, że nie stanowią same w sobie przestępstwa (lecz mają na celu umożliwienie jego dokonania), dotknięte są sankcją bezwzględnej nieważności. Obejście ustawy, polegające na doprowadzeniu do braku zastosowania norm sankcjonujących względem wytworzonego stanu zakazanego przez normy prawne, wymagać będzie zamiaru wszystkich stron czynności prawnej. Niekiedy jednak ze względu na stronę przedmiotową przestępstwa, którego popełnienie umożliwia czynność prawna podjęta w celu przestępczym, wystarczający będzie zamiar tylko jednej ze stron czynności prawnej (sprawcy przestępstwa).