W artykule skonfrontowano prawo do informacji wyrażone w prawie do publicznego procesu sądowego z prawem do prywatności ofiary. Przeanalizowano zmiany legislacyjne wprowadzone przez nowelizację Kodeksu postępowania karnego obowiązującą 5 sierpnia 2016 r., które znoszą uprawnienia sądu do zamknięcia sali sądowej dla mediów. Omówiono również ograniczenia publikowania informacji dotyczących ofiary wprowadzone przez prawo prasowe i podjęto próbę oceny skuteczności istniejących mechanizmów ochrony praw ofiary do prywatności w świetle zasady otwartości rozpraw sądowych.

Decyzja o rozpoczęciu dochodzenia w sprawie miejsca zbrodni w mieszkaniu lub eksperymentalnej rekonstrukcji powinna zostać podjęta na podstawie decyzji wydanej przez organ sądowy (o ile nie jest to konieczne w razie potrzeby), która powinna być zaskarżona na każdym etapie postępowania karnego przez osoby, których prawa zostały lub mogłyby zostać naruszone (niezależnie od tego, czy są stronami postępowania karnego). Ponadto inspekcja locus in quo i eksperymentalna rekonstrukcja powinny być otwarte na wyzwania. W artykule mowa również o szerokich uprawnieniach do składania skarg na działania związane z oględzinami mieszkania i przeprowadzania eksperymentalnej rekonstrukcji, w których proces ten zapewnia ochronę prawa do nietykalności domu. Poza tym, dla pełniejszej ochrony prawa do nienaruszalności domu wydaje się konieczne wprowadzenie przepisów kodeksu postępowania karnego, zgodnie z inspekcją locus in quo i eksperymentalną rekonstrukcją, jeśli mają one miejsce w domu, powinny zostać przeprowadzone w sposób odpowiedni do wyszukiwania. Dotyczy to w szczególności czasu na przeprowadzenie działań i zabezpieczenia znalezionych podczas dochodzenia przedmiotów zawierających tajemnice.