Ukończył Wydział Prawa i Administracji na Uniwersytecie Warszawskim w 1975 r. Jest pracownikiem naukowo-dydaktycznym w Instytucie Prawa Cywilnego Uniwersytetu Warszawskiego. W roku 1984 uzyskał stopień doktora nauk prawnych na podstawie pracy przygotowanej pod kierunkiem naukowym prof. dr. hab. Witolda Czachórskiego „Zgoda poszkodowanego jako okoliczność wyłączająca bezprawność (w świetle odpowiedzialności deliktowej za czyn własny na zasadzie winy)”. Jest autorem wielu publikacji z zakresu prawa cywilnego materialnego, dotyczących w szczególności odpowiedzialności cywilnej i prywatnego prawa medycznego. W latach 1977–1979 odbył aplikację sędziowską w Sądzie Wojewódzkim w Warszawie, zakończoną egzaminem sędziowskim. W 1984 r. rozpoczął aplikację adwokacką prowadzoną przez Okręgową Radę Adwokacką w Warszawie, którą ukończył w 1986 r. Następnie rozpoczął praktykę adwokacką w Warszawie, którą prowadzi do dnia dzisiejszego. Specjalizuje się w prawie prywatnym, w szczególności w prowadzeniu spraw cywilnych przed sądami powszechnymi i innymi organami powołanymi do rozstrzygania sporów. Posiada doświadczenie negocjacyjne i procesowe w zakresie problematyki prawa cywilnego i handlowego, w tym umów zawieranych w obrocie powszechnym i gospodarczym, odpowiedzialności odszkodowawczej, obrotu nieruchomościami, prawa medycznego, prawa korporacyjnego.

Obok wykonywania praktyki adwokackiej, jest arbitrem w Sądzie Arbitrażowym przy Krajowej Izbie Gospodarczej w Warszawie, oraz arbitrem w sądach polubownych ad hoc procedujących w oparciu o regulaminy różnych sądów polubownych, m.in. administrowanych przez ICC w Paryżu. Uczestniczył jako ekspert w pracach legislacyjnych Sejmu i Senatu RP.