A dwokat Wiesław Łukawski urodził się w Warszawie 19 lipca 1926 r. W dniu 5 listopada 1949 r. zawarł związek małżeński z lek. med. Haliną Łukawską z d. Kurżak, zasłużoną uczestniczką Powstania Warszawskiego. Pracowała ona przez 30 lat jako kierowniczka Laboratorium Stołecznej Stacji Sanitarno‑Epidemiologicznej. W 2005 r. Prezydent RP odznaczył Małżonków Wiesława i Halinę Łukawskich „Medalem za Długoletnie Pożycie Małżeńskie”.

Z tego związku małżeńskiego pozostało dwóch synów. Starszy, Stanisław, jako dr nauk med. jest specjalistą chirurgiem w Klinice Ortopedycznej w Otwocku, młodszy, Ksawery, jest adwokatem Izby Adwokackiej w Warszawie.

Adwokat Wiesław Łukawski od 2 września 1942 r. był żołnierzem AK. Za Jego działalność Prezydent RP w dniu 7 sierpnia 2001 r. mianował Go na stopień podporucznika, a od Prezesa Rady Ministrów otrzymał patent potwierdzający to, że w latach walki zbrojnej z najeźdźcami z honorem pełnił żołnierską powinność, oraz uzyskał prawo do zaszczytnego tytułu „Weterana Walki o Wolność i Niepodległość Ojczyzny”.

Po odbyciu aplikacji i zdaniu egzaminu adwokackiego z wynikiem bardzo dobrym 2 marca 1953 r. został adwokatem izby warszawskiej, a następnie skierowany przez ORA w Warszawie do Zespołu Adwokackiego w Żyrardowie, gdzie, dojeżdżając tam z Warszawy, wykonywał zawód adwokacki przez 30 lat.

Był znakomitym adwokatem o rozległej i wszechstronnej praktyce. Patronował wielu aplikantom.

Przez 3 lata, do chwili przejścia na emeryturę, był prezesem spółki adwokackiej.

W początku listopada 1953 r. zostałem skierowany jako aplikant adwokacki izby warszawskiej do Zespołu Adwokackiego w Żyrardowie. Byłem pierwszym aplikantem tego niedawno utworzonego Zespołu. Patronem moim został Adwokat Wiesław Łukawski.

Jestem Mu wdzięczny nie tylko za dzielenie się swym wysokim poziomem wiedzy prawniczej oraz udzielanie mi cennych wskazówek co do stosowania jej w bieżącej praktyce, lecz szczególnie za stałą troskę o jej pozyskiwanie, zwłaszcza przez systematyczne śledzenie źródeł prawa i orzecznictwa.

Miało to istotny wpływ na moją aplikację i przyszłe wykonywanie zawodu adwokackiego, chociaż u boku tego Patrona aplikowałem jedynie około roku.

Adwokat Wiesław Łukawski wyróżniał się wyjątkowym zaangażowaniem w pogłębianie wiedzy prawniczej z wszelkich dostępnych w tym zakresie źródeł, jak też doskonalił stosowanie jej w praktyce, a następnie w szerokim zakresie i w różnych formach dzielił się nią z otoczeniem prawniczym.

Dzięki temu już wkrótce zajął czołową pozycję w szeregach warszawskiej adwokatury przez włączenie się w różne formy działalności samorządu adwokackiego, a zwłaszcza w podnoszenie kwalifikacji zawodowych adwokatów swymi wykładami i opracowaniami naukowymi, mającymi na celu popularyzację prawa i jego stosowania w praktyce adwokackiej.

W szczególny sposób wykazują to Jego dane biograficzne odnoszące się do działalności naukowej i dydaktycznej.

W 1968 r. Adwokat Wiesław Łukawski uzyskał stopień naukowy doktora nauk prawnych. Od 1973 r. prowadził doskonalenie zawodowe dla adwokatów izby warszawskiej i w ramach tegoż był wykładowcą przez 25 lat.

Będąc członkiem Komisji Doskonalenia Zawodowego w Naczelnej Radzie Adwokackiej, prowadził systematycznie szkolenia zawodowe nie tylko w Warszawie i Łodzi, ale również w wielu ośrodkach regionalnych.

Prowadził też dla adwokatów studium roczne z prawa gospodarczego czy sześciomiesięczne kursy, np. z zakresu następstw wypadków drogowych, oraz liczne sympozja i seminaria zarówno w Warszawie, jak i w Ośrodku NRA w Grzegorzewicach.

We własnym Zespole prowadził comiesięczne wykłady, nie tylko z udziałem adwokatów, ale również i sędziów miejscowych oraz z sąsiednich miejscowości, co świadczyło o szerokim zainteresowaniu środowiska prawniczego tą działalnością, z racji jej wysokiego poziomu.

Dzięki temu Zespół w Żyrardowie stał się swego rodzaju centrum pozyskiwania wiedzy prawniczej, a uczestnicy wykładów prowadzonych przez Adwokata Wiesława Łukawskiego otrzymywali nadto na ich temat Jego obszerne pisemne opracowania.

W okresie prowadzenia doskonalenia zawodowego Adwokat Wiesław Łukawski przygotował około 80 opracowań naukowych, które miały walor przydatności w praktyce adwokackiej.

Niektóre z nich wydane zostały w formie książkowej (np. Kodeks cywilny z orzecznictwem Sądu Najwyższego) (było to w 1974 r., kiedy nie istniały jeszcze zbiory komputerowe w tym zakresie). Wiele opracowań zebrane zostało w „Rocznikach”, zawierających kompletne orzecznictwo do istniejących wówczas kodeksów – rozsyłanych nieodpłatnie do wszystkich okręgowych rad adwokackich.

Po wielu latach przerwy w okresie PRL w licznych opracowaniach starał się umożliwiać adwokatom dostęp do wiedzy z zakresu prawa gospodarczego (w opracowaniach typu Odpowiedzialność członków zarządu spółki czy Prawo wekslowe z komentarzem itp.).

Dla zobrazowania tego, w jakim stopniu adwokaci brali udział w działalności naukowej i wnieśli w nią swój znaczący wkład, Adwokat Wiesław Łukawski współorganizował Sesję Naukową „Adwokatura w Służbie Nauki Prawa” oraz był kustoszem towarzyszącej jej wystawy na ten temat.

Z tej okazji opracował też „Bibliografię” obejmującą 1800 pozycji naukowych, których autorami byli adwokaci polscy w latach 1945–1985.

W ramach doskonalenia zawodowego podjął też współpracę z Instytutem Prawa Cywilnego Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, która miała charakter dwustronny, adwokaci w jej ramach korzystali bowiem z najlepszych wykładowców na zajęciach prowadzonych z doskonalenia zawodowego, a wymieniony Instytut korzystał zarówno z opracowań z różnych dziedzin prawa przygotowanych dla adwokatów, jak i z adwokatów, wykładowców dla III i IV roku Wydziału Prawa.

Dzięki nawiązaniu współpracy z Sejmem i Sądem Najwyższym w zakresie komputeryzacji orzecznictwa Sądu Najwyższego stało się to bodźcem do stworzenia Adwokackiego Informatycznego Centrum Komputerowego, gdzie prowadzone były zajęcia z zakresu informatyki komputerowej tak dla adwokatów, jak i dla sędziów, umożliwiające korzystanie z szybkiego przekazu informacji dla adwokatów w całej Polsce.

Rozwinięcie szerokiej działalności w zakresie popularyzacji prawa gospodarczego zaowocowało przyznaniem Adwokatowi Wiesławowi Łukawskiemu w 1999 r. przez Radę i Zarząd Fundacji Centrum Prawa Gospodarczego (Comercial Law Center Fundation) tytułu „Honorowego Członka Rady Fundacji Centrum Prawa Gospodarczego w dowód uznania i wdzięczności za osobisty wkład w powstanie i rozwój Fundacji”. Było to pierwsze zbliżenie między adwokatami amerykańskimi i polskimi, w ramach którego zostały zorganizowane wspólnie wykłady i sesje naukowe bardzo wysoko oceniane.

W 1958 r. i następnie w 1959 r. Adwokat Wiesław Łukawski powołany został w skład Komisji Socjalno-Bytowej ORA w Warszawie.

W okresie 1973–1976 był członkiem Okręgowej Rady Adwokackiej w Warszawie.

W latach 1986–1989 pełnił funkcję Dyrektora Ośrodka Badawczego Adwokatury, a jednocześnie Muzeum Adwokatury (przy ul. Lekarskiej) i kierownika Biblioteki Adwokackiej.

Od 30 czerwca 1956 r. do 31 marca 1960 r. był członkiem Wojewódzkiej Komisji Dyscyplinarnej Izby Warszawskiej, a następnie od 1992 do 1995 r. sędzią Wyższego Sądu Dyscyplinarnego NRA.

W latach 1993–1996 pełnił funkcję Prezesa Centrum Mediacji i Stałego Sądu Polubownego przy Ośrodku Badawczym Adwokatury i Fundacji Adwokatury Polskiej. Natomiast w okresie 1987–1988 był członkiem Redakcji „Palestry”.

Niezależnie od działalności w samorządzie adwokackim adwokat Wiesław Łukawski przez 38 lat był prezesem Rady Nadzorczej w Spółdzielni Mieszkaniowej „Stoizb” w Warszawie, w której zamieszkiwał.

Przedstawiona działalność Adwokata Wiesława Łukawskiego została wysoko doceniona przyznaniem Mu złotej odznaki „Adwokatura PRL” w 1989 r., odznaki „Adwokatura Zasłużonym” w 1993 r., Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski w 1988 r., Medalu Jubileuszowego „70-lecia Adwokatury Polskiej” w 1988 r. oraz licznych dyplomów i wyróżnień za twórcze osiągnięcia oraz uznanie zasług za wkład pracy.

Po zakończeniu tak aktywnej działalności zawodowej i społecznej przeszedł w stan emerytalnego spoczynku i w otoczeniu rodziny osiadł we własnym domu wśród drzew i zieleni, w pięknie położonej podwarszawskiej miejscowości.

Tam, ze względu na stan zdrowia, nie mogąc już tak jak poprzednio uczestniczyć intensywnie w życiu, zamknął je wśród kochanych, bliskich Mu osób, oddając się wreszcie lekturze nieprzeczytanych uprzednio książek oraz odtwarzaniu i słuchaniu muzyki klasycznej swych ulubionych Mistrzów.

Przedstawione dane o Adwokacie Wiesławie Łukawskim charakteryzują Jego wyjątkową, inspirującą osobowość. Gdzie talent, pracowitość oraz oddanie się innym pozwoliły Mu tak wiele osiągnąć w życiu.

Obrazują również, w rozległym horyzoncie czasowym, troskę samorządu adwokackiego o podnoszenie kwalifikacji zawodowych adwokatów i przykład możliwości angażowania się w działalność samorządu adwokackiego.

Pozwalają też stwierdzić, jak dobrze Adwokat Wiesław Łukawski zasłużył się Adwokaturze i naszej Ojczyźnie.

Odszedł od nas na zawsze 17 grudnia 2013 r. Pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim.