Monografia  prof. dr hab. Jerzego Zajadło poświęcona jest postaci Gustava Radbrucha (1878-1949), niemieckiego prawnika, filozofa, polityka i humanisty, czołowego przedstawiciela pozytywizmu prawniczego. Jego główne dzieło to wydana w 1932 roku "Filozofia prawa". Zawarte tam koncepcje filozoficznoprawne były ściśle związane z tzw. neokantyzmem badeńskim i rozwijaną w jego ramach teorią wartości. Szczególną aktualność zachowała zwłaszcza sformułowana przez Radbrucha trójelementowa koncepcja idei prawa : bezpieczeństwo-celowość-sprawiedliwość.
Pod wpływem doświadczeń płynących z perwersji nazistowskiego bezprawia napisał po wojnie kilka artykułów, które w świecie nauki i polityki stały się prawdziwą sensacją. Szczególne emocje wywołał opublikowany w 1946 roku tekst „Ustawowe bezprawie i ponadustawowe prawo”. Autor sformułował tam pewną figurę retoryczną, która we współczesnej literaturze prawniczej zwana jest formułą Radbrucha. Została ona później wykorzystana w orzecznictwie sądowym do rozliczania zbrodniczej przeszłości- zarówno po 1945 roku w odniesieniu do zbrodni hitlerowskich, jak i po 1989 roku w odniesieniu do reżimu komunistycznego oraz innych systemów autorytarnych i totalitarnych.