Publikacja jest słownikiem biograficznym kobiet – sędziów, asesorów i egzaminowanych aplikantów w międzywojennym sądownictwie polskim.

Wstęp do publikacji napisała adw. Katarzyna Gajowniczek-Pruszyńska, przewodnicząca Zespołu ds. Kobiet przy NRA. Przypomniała ona, że w listopadzie 1918 r. Józef Piłsudski w odezwie o realizacji reform ustrojowych zapewnił, że czynne i bierne prawo wyborcze będzie przysługiwało każdemu obywatelowi i obywatelce mającym ukończone 21 lat. Konstytucja Marcowa z roku 1921 przyniosła deklarację równego dostępu do urzędów publicznych i zapewniła prawną możliwość ubiegania się przez kobiety o zatrudnienie w ramach zawodów dotąd dla nich niedostępnych, a cieszących się społecznym szacunkiem, takich jak zawód sędziego czy adwokata. To wciąż jednak nie zapewniało pełnego i rzeczywistego dostępu do wykonywania zawodu sędziego. Ówczesne aplikantki sądowe wiedziały, że nie mogą liczyć na uzyskanie nominacji sędziowskiej, mogły odbywać aplikację sądową jako przygotowanie do zawodu adwokackiego. To Adwokatura Polska, umożliwiając kobietom dostęp do zawodu adwokata, pozwoliła im realizować zawodowe ambicje.

Podczas gdy do wybuchu wojny zawód adwokata wykonywało 200 pań, sędziami było zaledwie 10 kobiet. Dziś w Adwokaturze jest 9 tysięcy kobiet i 11 tys. mężczyzn, zaś zawód sędziego wykonuje 6 tysięcy pań (dane na 30 września 2017 r.), czyli dwa razy więcej niż mężczyzn.